หากต้องการรู้ความจริงว่านักโทษ หรือผู้ต้องขังที่กลับจากศาล ต้องถูกตรวจร่างกาย โดยให้แก้ผ้าต่อหน้ากลางลานต่อหน้านักโทษอื่นๆ
อย่างที่เป็นข่าวดัง กรณีนักศึกษาสาวในคดีนั่งรถไฟไปอุทยานราชภักดิ์

เพียงเอานักโทษที่พ้นโทษแบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาดที่ไม่ต้องมารายงานตัวคุมประพฤติ มาสัมภาษณ์สัก 100 ราย โดยสุ่มรายชื่อเอาจากเรือนจำทั่วประเทศ ทั้งนักโทษชายและนักโทษหญิงมาสัมภาษณ์ แค่นี้ก็จะรู้ความจริงหลังกำแพง ที่ไม่เคยมีใครเอ่ย เพราะไม่มีใครถาม

เหตุที่ต้องเอานักโทษที่พ้นโทษเบ็ดเสร็จเด็ดขาด เนื่องจากหากเอานักโทษที่พ้นโทษแต่ยังต้องมารายงานตัวคุมประพฤติแล้ว นักโทษเหล่านี้ก็อาจจะไม่กล้าพูดความจริง(ทั้งหมด) นักโทษที่ไ้ด้รับปล่อยตัวโดยยังต้องมารายงานตัวคุมประพฤติ ได้แก่นักโทษที่ปล่อยตัวโดยได้รับวันลดการต้องโทษ (ปล่อย ลวท.)

แค่นี้ก็จะรู้ว่า ว่าจริงหรือไม่ ว่าทุกครั้งที่ผู้ต้องขัง หรือนักโทษที่ถูกเบิกตัวมาศาล เพื่อพิจารณาคดี
และเมื่อนักโทษ หรือผู้ต้องหาเหล่านี้กลับเรือนจำ เขาและเธอเหล่านั้น จะถูกตรวจค้นตัวก่อนถูกส่งกลับเข้าเรือนนอน
โดยผู้ช่วยเหลือเจ้าพนักงาน(ที่เป็นนักโทษ) โดยมีเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์(ผู้คุม)อยู่กำกับการตรวจ หรือบางครั้งผู้คุมเองเป็นผู้ตรวจร่างกาย
โดยเขาและเธอเหล่านั้น จะต้องเข้าแถวเตรียมแก้ผ้าให้ตรวจ โดยที่เธอเหล่านั้นจะถูกแหวกประตูหน้า และเขาเหล่านั้นก็จะถูกแหกประตูหลัง โดยถุงมือข้างเดียวที่ใช้กับหลายๆคน ก่อนที่จะเปลี่ยนถุงมือใหม่

โดยไม่มีการแยกแยะว่า เขาและเธอเหล่านี้ต้องคดีใด และยังอยู่ระหว่างรอประกันตัวหรือไม่
ความจริงอันน่าสลดของประเทศไทยอีกด้าน ที่รอการตรวจสอบ

ปล. เรือนจำที่ดี และมีคุณธรรมเพราะเจ้าหน้าที่มีวิจารณญาณก็มี นะครับ ผมไม่ได้เหมารวมว่าทุกเรือนจำจะเป็นเช่นนี้
แต่เรือนจำใน กทม. และปริมณฑล มีคำวิจารณ์ในเรื่องนี้ค่อนข้างมาก โดยเฉพาะเรือนจำที่มีผู้ต้องขัง หรือนักโทษยาเสพติดจำนวนมาก
เรือนจำไหนมีพฤติกรรมที่ไม่คำนึงถึงสิทธิมนุษยชน ในผู้ต้องขังที่ยังไม่มีคำพิพากษาถึงที่สุด สมควรปรับปรุงการทำงานโดยเร่งด่วนครับ
เพราะวันหนึ่งไม่แน่นักว่าบุคคลใกล้ตัวท่าน หรือบุคคลอันเป็นที่รักของท่าน อาจต้องตกอยู่ในสภาวะเดียวกัน

เข้ามาแก้ไขคำสะกดผิดครับ