ตอนสมัยวัยรุ่น มาเรียนมหาลัยที่กรุงเทพฯ อยู่คนเดียว เคยร้องไห้บนรถเมล์ด้วยค่ะ นั่งคิดถึงปัญหาของตัวเอง
น้ำตามันก็ไหลพรากออกมา พอจะลงไปยืนรอที่ประตู คนขับรถเมล์เค้าไม่ยอมเปิดประตูจนกว่าจะถึงป้ายรถเมล์
เค้าคงเห็นเรานั่งร้องไห้ เพราะเรานั่งด้านหน้าใกล้คนขับน่ะค่ะ เค้าคงกลัวว่าเราจะโดดรถเมล์ฆ่าตัวตาย

มาคิดย้อนกลับไปถึงอดีตตอนนั้น เรายังเด็กมากแต่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียว พอเจอปัญหาชีวิตมันก็เลยร้องไห้ไม่รู้จะทำยังไง
ถ้าเป็นตอนนี้อายุมากขึ้นคงไม่กล้าร้องไห้ในที่สาธารณะแบบนั้นอีกแล้ว อายคนอื่นเค้า ถ้าจะร้องคงจะร้องอยู่ที่บ้านไม่ให้ใครเห็น

เพื่อนๆ มีประสบการณ์รันทดแบบนี้บ้างหรือเปล่าคะ มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ
ถ้าตอนนี้ใครที่เจอปัญหาชีวิต ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เข้มแข็งไว้แล้วคุณจะผ่านปัญหาไปได้อย่างแน่นอน สู้ๆ นะคะ