คือเราทะเลาะกับแม่ค่ะ ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องค่ะ เราก็นั่งเงียบ ไม่โต้ตอบ ไม่เถียง ไม่ร้องด้วยค่ะ วินาทีนั้นเราคิดว่าเงียบคือวิธีที่ดีที่สุดแล้ว เพราะถ้าพูดก็หาว่าเถียง ก็เลยได้แต่นั่งเงียบค่ะ แม่เราก็ด่าเราไปเรื่อยๆค่ะ ย้ำว่าด่า!! เพราะมีแต่กูๆๆ คำหยาบนี่มาเต็มค่ะ เราก็ไม่รู้ว่าเราทำอะไนผิดนะ อยู่ๆก็โดนด่า แล้วก็รื้อฟื้นเรื่องเก่าๆมาด่าเราต่อค่ะ แล้วทีนี้เค้าก็ถามเราค่ะ ทำไมไม่ทำ?? เราก็เงียบค่ะ แม่ก็ด่าเราอีก ถามก็ตอบสิ!! เราก็เงียบอีกเช่นเคย แม่ก็เดินไปหยิบไม้แล้วใช้ขู่เราค่ะ เราก็บอกว่าเราลืม เพราะเราเป็นคนขี้ลืมอยู่แล้วค่ะ แม่ก็ตีเราค่ะ เราก็เจ็บนะแต่ไม่ร้องค่ะ แล้วแม่ก็ด่าเราอีกค่ะ ทำไมถึงลืม!! เราก็บอกว่าไม่รู้ค่ะ แม่ก็ตบหน้าเราค่ะ ตอนนั้นโดนตบหน้าหันเลยค่ะ ร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เสียใจมากค่ะ  ยกตัวอย่างบทสนทนา

แม่: ทำไมไม่ทำ??
เรา: ...
แม่: ถามก็ตอบสิวะ!!
เรา: ...
แม่: (เดินไปหยิบไม้)
เรา: ลืม
แม่: ทำไมถึงลืม!!!!
เรา: ...
แม่: (เอาไม้มาตี)
เรา: ...
แม่: ถามก็ตอบมาสิวะ!!!!
เรา: ไม่รู้
แม่: (ตบหน้าเรา)
เรา: ...😢😢😢

คือเราเคยตั้งคำถามกับตัวเองว่าสิ่งที่เราทำมันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ??

คุณลองคิดดูสิคะ ถามว่าทำไมถึงลืม?? เป็นคุณคุณจะตอบว่ายังไง แม่ไม่ทำเกินไปหน่อยหรอ??