ผมดูคลิปนี้แล้วรู้สึก เออ ใช่เลยแฮะ
ผมอายุจะ 33 แล้ว ไม่ใช่เด็กแล้ว
แต่สิ่งที่สงสัยกับผู้ใหญ่ไทยมาตั้งแต่เด็ก
เคยมั้ย
เวลาเราอยากแสดงความคิดเห็น อธิบาย หรือ แย้งว่าว่า เฮ้ย สิ่งที่คุณพูด หรือ ทำมันไม่ถูกต้อง
ผู้ใหญ่จะบอกว่า "ผู้ใหญ่พูดอย่าสอด" "อย่าเถียง" "เวลาพูดชอบเถียง"
ผมอยากบอกว่า ผมไม่ได้เถียงนะ ผมแสดงความคิดเห็น และ สิ่งที่คุณพูด ผมว่ามันไม่ใช่นะ
ผู้ใหญ่ไทย (ญาติๆผมหลายคน) บอกว่าผมดื้อ ดื้อเงียบ
เพราะผมเวลาใครพูดอะไรมาผมยังไม่เชื่อในทันที(ไม่ว่าคนนั้นจะเด็กหรือผู้ใหญ่) ผมจะอยู่เฉยๆในโซนของผมก่อน
ผมจะไม่ทำตามเขาเดี๋ยวนั้น ถ้ารุกล้ำโซนผม ผมจะพูด ถ้าพูดแล้วไม่เข้าใจผมไม่คุย
ถ้าไม่คุยด้วยแล้ว แล้วยังไม่หยุด ยังยุ่งกับวิธีการผม ผมไม่ไว้หน้าเหมือนกัน ผมไม่สนใจ5555+
แนวทางที่ ครับๆ ได้ครับ ไม่มีอยู่ในสารบบของผม
ผมเลยแอนตี้ระบบที่ว่า "อาวุโสถูกเสมอ"เพราะมันไม่ใช่อะ
ผมชอบคุยกับเด็กยุคใหม่ๆหลายคนนะ หลายคนความคิดดีมาก เขารับฟัง แลกเปลี่ยนกับเราดี
แต่ พอมาคุยกับผู้ใหญ่ที่แบบ แก่แล้วแก่เลย คุยแค่2-3ประโยคก็ไม่ไหวจะเคลียร์ (แต่ผู้ใหญ่ดีๆก็มีเยอะนะ)
ผมว่าไอ้วัฒนธรรมแบบนี้ทำให้คนไทยเราไม่กล้าแสดงออกอย่างมากนะ
เช่น สมัยเรียน ครูสอนผิดมีใครกล้ายกมือแย้งบ้าง
ผมเอาตัวอย่างนี้มา
ใครกล้าทำแบบตัวละครแบบนี้มั่ง
หลายคนดู(คนไทย) บอก แรงอะ ทำไมไม่เงียบ เฉยๆ
แต่ผมดูหนังฝรั่งมาเป็นร้อยๆพันๆเรื่อง เขาแสดงออกแบบนี้เป็นเรื่องปกติ
สงสัยอะไรถาม อยากรู้อะไรก็แสดงออกมา
สมมุติว่า ครูสอนผิด มีคนนึงคิดว่าไม่ถูก แต่ เอ่อ เงียบๆไปดีกว่า
แล้วก็ฟังๆๆ ท่องตามเป็นเสียงนกเสียงกา เรียนๆให้จบคาบไป
แล้วก็จำมาผิดๆ มาสอนแบบผิดๆกันต่อ
ถามว่าเราควรแก้มั้ย
มันลามมาถึงวัยทำงานเลยนะ
เช่นในห้องประชุม
ต่างประเทศ หรือ บริษัทที่มีนายเป็นฝรั่ง เวลาเขาประชุม คือ ขอความเห็นจากทุกคน ไม่ว่าจะเด็กตัวเล็กหรือฝ่ายอาวุโส
การยกมือแสดงความคิดเป็นสิ่งที่ดี แต่ใครที่เงียบๆไม่แสดงความเห้นเขาคิดว่าเป็นการท้าทาย
ไทย ถ้าเราเป็นคนตัวเล็ก ยกมือถาม สงสัย จะแสดงความคิด แปลว่าขัด ผู้ใหญ่ เจ้านายเสียหน้า คนไทยเราก็เลยติดนิสัยเหมือนตอนเรียนคือ ไม่แสดงออก
ไม่ยกมือ ประชุมให้มันจบๆไป คือ ประชุมแล้วไม่ได้อะไรเลย
อย่างผมเนี่ย ผู้ใหญ่ในครอบครัวผมเริ่มฟังความคิดผม เมื่ออายุ25+ไปแล้ว นี่มันอะไรกัน
แต่พอเราอายุ25ขึ้นไปแล้ว เราก็ติดนิสัย เออ คุณจะพูดอะไรก็พูดมา เราอยู่เฉยๆเงียบๆนี่แหละ เพราะพูดอะไรไป ก็หาว่าเถียง
พอไม่พูด เขาก็หาว่าเรา ทำไมไม่ชอบพูด ก้อพูดอะไรไปเราก็ผิดอยู่ดีนี่ จะพูดทำไม
เป็นมะ ผมว่าหลายคนก็เป็นเหมือนกัน
ติดนิสัยนี้ตั้งแต่เด็กจนโต หลังๆผมเลย แสดงความรู้สึก พูด
พุดไม่เข้าใจกัน ก็ไม่พูดแล้วนะ
บางอย่างที่มันเรื้อรังมานาน เรื่องบางเรื่องเราขี้เกียจอธิบายแล้ว
บางทีเราก็ต้องงัดกับเขาเลย
ถ้าอธิบายไม่เข้าใจ ก็ไม่ต้องคุยกัน
ทำไมมันต้องออกเป็นรูปนี้
ถ้าประเทศเราเป็นแบบ
"เคารพความคิด ไม่ใช่ที่วัย"
ผู้ใหญ่มีประสบการณ์อาบน้ำร้อนมาก่อน
แต่ หลายๆอย่างผู้ใหญ่ก็ตามเด็กทันเหรอ
เห็นคนอายุมากหลายคน เม็มเบอร์โทรศัพท์ยังไม่ได้เลย
เด็กเขาก็มีสิ่งที่เขารู้ ความรู้ใหม่ๆ แนวคิดใหม่ๆเยอะแยะ
ผู้ใหญ่ก็มีประสบการณ์ ผ่านโลกมามาก
ต่างคนต่างมีข้อดี
สิ่งที่ผมคิดว่าต้องเปลี่ยน
คนไทยควร
"แชร์ความคิดกัน เคารพที่ความคิด ไม่ใช่หลักอาวุโส"
ปล.ผมอายุ33 แต่ผมเข้าใจเด็กนะ
ทำไมคนไทย การที่เด็กอธิบาย หรือ โต้แย้งแสดงความคิด ถึงเรียกว่าเถียง
ผมอายุจะ 33 แล้ว ไม่ใช่เด็กแล้ว
แต่สิ่งที่สงสัยกับผู้ใหญ่ไทยมาตั้งแต่เด็ก
เคยมั้ย
เวลาเราอยากแสดงความคิดเห็น อธิบาย หรือ แย้งว่าว่า เฮ้ย สิ่งที่คุณพูด หรือ ทำมันไม่ถูกต้อง
ผู้ใหญ่จะบอกว่า "ผู้ใหญ่พูดอย่าสอด" "อย่าเถียง" "เวลาพูดชอบเถียง"
ผมอยากบอกว่า ผมไม่ได้เถียงนะ ผมแสดงความคิดเห็น และ สิ่งที่คุณพูด ผมว่ามันไม่ใช่นะ
ผู้ใหญ่ไทย (ญาติๆผมหลายคน) บอกว่าผมดื้อ ดื้อเงียบ
เพราะผมเวลาใครพูดอะไรมาผมยังไม่เชื่อในทันที(ไม่ว่าคนนั้นจะเด็กหรือผู้ใหญ่) ผมจะอยู่เฉยๆในโซนของผมก่อน
ผมจะไม่ทำตามเขาเดี๋ยวนั้น ถ้ารุกล้ำโซนผม ผมจะพูด ถ้าพูดแล้วไม่เข้าใจผมไม่คุย
ถ้าไม่คุยด้วยแล้ว แล้วยังไม่หยุด ยังยุ่งกับวิธีการผม ผมไม่ไว้หน้าเหมือนกัน ผมไม่สนใจ5555+
แนวทางที่ ครับๆ ได้ครับ ไม่มีอยู่ในสารบบของผม
ผมเลยแอนตี้ระบบที่ว่า "อาวุโสถูกเสมอ"เพราะมันไม่ใช่อะ
ผมชอบคุยกับเด็กยุคใหม่ๆหลายคนนะ หลายคนความคิดดีมาก เขารับฟัง แลกเปลี่ยนกับเราดี
แต่ พอมาคุยกับผู้ใหญ่ที่แบบ แก่แล้วแก่เลย คุยแค่2-3ประโยคก็ไม่ไหวจะเคลียร์ (แต่ผู้ใหญ่ดีๆก็มีเยอะนะ)
ผมว่าไอ้วัฒนธรรมแบบนี้ทำให้คนไทยเราไม่กล้าแสดงออกอย่างมากนะ
เช่น สมัยเรียน ครูสอนผิดมีใครกล้ายกมือแย้งบ้าง
ผมเอาตัวอย่างนี้มา
ใครกล้าทำแบบตัวละครแบบนี้มั่ง
หลายคนดู(คนไทย) บอก แรงอะ ทำไมไม่เงียบ เฉยๆ
แต่ผมดูหนังฝรั่งมาเป็นร้อยๆพันๆเรื่อง เขาแสดงออกแบบนี้เป็นเรื่องปกติ
สงสัยอะไรถาม อยากรู้อะไรก็แสดงออกมา
สมมุติว่า ครูสอนผิด มีคนนึงคิดว่าไม่ถูก แต่ เอ่อ เงียบๆไปดีกว่า
แล้วก็ฟังๆๆ ท่องตามเป็นเสียงนกเสียงกา เรียนๆให้จบคาบไป
แล้วก็จำมาผิดๆ มาสอนแบบผิดๆกันต่อ
ถามว่าเราควรแก้มั้ย
มันลามมาถึงวัยทำงานเลยนะ
เช่นในห้องประชุม
ต่างประเทศ หรือ บริษัทที่มีนายเป็นฝรั่ง เวลาเขาประชุม คือ ขอความเห็นจากทุกคน ไม่ว่าจะเด็กตัวเล็กหรือฝ่ายอาวุโส
การยกมือแสดงความคิดเป็นสิ่งที่ดี แต่ใครที่เงียบๆไม่แสดงความเห้นเขาคิดว่าเป็นการท้าทาย
ไทย ถ้าเราเป็นคนตัวเล็ก ยกมือถาม สงสัย จะแสดงความคิด แปลว่าขัด ผู้ใหญ่ เจ้านายเสียหน้า คนไทยเราก็เลยติดนิสัยเหมือนตอนเรียนคือ ไม่แสดงออก
ไม่ยกมือ ประชุมให้มันจบๆไป คือ ประชุมแล้วไม่ได้อะไรเลย
อย่างผมเนี่ย ผู้ใหญ่ในครอบครัวผมเริ่มฟังความคิดผม เมื่ออายุ25+ไปแล้ว นี่มันอะไรกัน
แต่พอเราอายุ25ขึ้นไปแล้ว เราก็ติดนิสัย เออ คุณจะพูดอะไรก็พูดมา เราอยู่เฉยๆเงียบๆนี่แหละ เพราะพูดอะไรไป ก็หาว่าเถียง
พอไม่พูด เขาก็หาว่าเรา ทำไมไม่ชอบพูด ก้อพูดอะไรไปเราก็ผิดอยู่ดีนี่ จะพูดทำไม
เป็นมะ ผมว่าหลายคนก็เป็นเหมือนกัน
ติดนิสัยนี้ตั้งแต่เด็กจนโต หลังๆผมเลย แสดงความรู้สึก พูด
พุดไม่เข้าใจกัน ก็ไม่พูดแล้วนะ
บางอย่างที่มันเรื้อรังมานาน เรื่องบางเรื่องเราขี้เกียจอธิบายแล้ว
บางทีเราก็ต้องงัดกับเขาเลย
ถ้าอธิบายไม่เข้าใจ ก็ไม่ต้องคุยกัน
ทำไมมันต้องออกเป็นรูปนี้
ถ้าประเทศเราเป็นแบบ
"เคารพความคิด ไม่ใช่ที่วัย"
ผู้ใหญ่มีประสบการณ์อาบน้ำร้อนมาก่อน
แต่ หลายๆอย่างผู้ใหญ่ก็ตามเด็กทันเหรอ
เห็นคนอายุมากหลายคน เม็มเบอร์โทรศัพท์ยังไม่ได้เลย
เด็กเขาก็มีสิ่งที่เขารู้ ความรู้ใหม่ๆ แนวคิดใหม่ๆเยอะแยะ
ผู้ใหญ่ก็มีประสบการณ์ ผ่านโลกมามาก
ต่างคนต่างมีข้อดี
สิ่งที่ผมคิดว่าต้องเปลี่ยน
คนไทยควร
"แชร์ความคิดกัน เคารพที่ความคิด ไม่ใช่หลักอาวุโส"
ปล.ผมอายุ33 แต่ผมเข้าใจเด็กนะ