ในสังคมเราตั้งแต่เล็กจนโต ผมว่าทุกคน ย่อมต้องเคยเจอกับคนปากร้ายกันมาบ้างไม่มากก็น้อย
อาจจะเป็นเพื่อนสนิท เพื่อนร่วมงาน เป็นเจ้านายของคุณ หรือแม้กระทั่งคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

บางคนพูดไม่หยุด ตำหนิติเนียนแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ
ขณะที่คนบางประเภทกลับพูดน้อยต่อยหนัก เห็นเงียบๆแต่พูดว่าเรามาคำนึงนี่โคตรเจ็บ
เคยมีครั้งไหนที่มันพีคสุดๆสำหรับคุณบ้างมั้ย คุณจำเหตุการณ์เหล่านั้นได้รึเปล่า
แล้วรับมือกับพวกเขาอย่างไร

สำหรับผมนั้น คนมาว่า มาดูถูกผม ผมไม่ค่อยจะเจ็บหรือสะท้านสักเท่าไหร่
โดนดุ โดนว่า ถ้าเราทำไม่ดีจริง ก็จะนำคำพูดเค้ามาปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น

แต่ที่จิ๊ดสุดๆ มีแค่ครั้งเดียวซึ่งนานมากแล้ว และตอนนั้นผมก็ยังเด็ก มันเป็นการดูถูกพ่อแม่ของผม โดยคนข้างบ้าน
ซึ่งเค้าบอกว่าเค้าสบายแล้ว พอลูกสาวเค้าเรียนจบและทำงานส่งเงินให้ใช้
พออวยตัวเองจบ ก็มาว่าพ่อแม่และผม แต่เมิงอะไม่มีวันมีบ้านมีรถเป็นของตัวเองหรอก
อาชีพเมิงมันเป็นอาชีพคนจน ใช้แต่แรง ไม่ใช่สมอง ลูกก็เรียนโรงเรียนห่วยๆ จะมีอนาคตดีๆได้ยังไง
และล้อผมว่า ว้าย ไม่มีบ้านๆ ๆ ที่อะบ้านแปะ จนผมร้องไห้ และถามแม่ว่าจริงหรอ แม่ก็ตอบว่าจริง
จากวันนั้นจนวันนี้ ก็เป็น10ปี ที่พวกเราขยัน ทำงานหนัก อดออม
พ่อแม่ผมมีบ้านมีรถจนได้ แต่เค้าก็ชิงลาโลกไปเสียก่อน ด้วยโรคมะเร็ง จึงไม่ทันได้เห็นบ้านเห็นรถของพ่อแม่ผม
แม่ผมบอกว่าตอนนั้นเค้าก็เจ็บไม่ต่างกับผม เจ็บมากกว่าด้วยซ้ำ แต่เค้ามีเงิน และเราก็ด้อยจริงๆ
จะพูดอะไรก็ไม่ได้ เพราะเค้าอาวุโสกว่า และที่สำคัญเราก็เช่าบ้านของเค้าด้วย
จนเปลี่ยนความเจ็บเป็นแรงผลักให้เราเดินต่อ จนมีทุกวันนี้ไง..