สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกที่เขียน อยากให้ช่วยแนะนำแนวทางหรือทางออกให้ทีค่ะ ตอนนี้คุณแม่เราเคลียสมากค่ะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องในครอบครัวของแฟนเรา เราแต่งงานกับแฟน และเราฐานะเป็นสะใภ้ของบ้านนี้นะค่ะ

ขอเล่าเรื่องราวคร่าวๆให้ฟังก่อนนะค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า น้องต้องเข้ามัธยม ม.1
แม่อยากให้เรียน รร. ที่มีชื่อและคัดเด็ก (น้องสาวเรียนเก่งมาก) แต่ป๊าให้เข้า รร. รัฐบาลทั่วไป
พอน้องเข้าม.1ก็มีพฤติกรรมที่แปลกไป นิสัยจากที่น่ารัก ก็ออกแนวก้าวร้าว แม่เริ่มสังเกตุว่าน้องนิสัยไม่น่ารัก
ก็ดุด่า บ่นตาประสาแม่ แต่ป๊าจะคอยให้ท้าย พอแม่ห้ามหรือไม่อนุญาติให้ทำอะไรน้องก็จะไปบอกป๊า แล้วป๊าก็ตามใจน้อง
ป๊าเลี้ยงน้องแบบฝรั่ง ไว้ใจน้องมาก เช่น แม่จับได้ว่าน้องแอบสูบบุหรี่ค้นเจอซองบุหรี่ในกระเป๋า
แต่น้องบอกป๊าว่าเพื่อนฝากไว้ ป๊าก็เชื่อน้อง แล้วไม่ดุน้องเลย หาว่าแม่คอยแต่จับผิดลูก
แม่ก็คอบสังเกตุพฤติกรรมน้องมาตลอดตั้งแต่เข้า ม.1

มีวันนึงเราไปนอนบ้านแม่ ตอนนั้นน้องน่าจะม.2แล้ว
แล้วน้องพาเพื่อนๆมานอนที่บ้าน 3คน คือเรามองดูสภาพเพื่อนๆของน้องแล้วเราไม่โอเคเลย
เราไม่ได้ดูถูกหรืออะไรนะ แต่คือมองง่ายๆคือเป็นเด็กเกเรกะเลกะราดมาก
น้องบอกป๊าอยากกินเบียร์ ไปซื้อเลียร์ให้หน่อย
ป๊าบอกดึกแล้วลูกมันมืดไม่ต้องกินหรอก น้องบอกถ้าไม่ออกไปซื้อให้จะเดินไปเอง
คำพูดคำจาใส่อารมและน้ำเสียงใส่ป๊ามาก
ป๊าก็ไปซื้อเบียร์ให้น้องกินกับเพื่อนๆ เห้ย เด็กม.2 เป็นขนาดนี้เลยหรอ เพื่อนๆของน้องก็แบบนั่งกินเบียร์สูบบุหรี่หน้าตาเฉย
มีอยู่วันนึงน้องหนีเที่ยวกลางคืน แอบออกบ้านไปตอนดึกไม่มีใครรู้นึกว่าเข้านอนตามปกติ
แต่ป๊าล็อกบ้าน กลับมาน้องเข้าบ้านไม่ได้ แม่บ้านตื่นตี5เจอน้องนั่งอยู่หน้าบ้าน เลยไปบอกแม่ว่าน้องแอบหนีออกไป
แล้วเข้าบ้านไม่ได้นั่งหน้าบ้านยันเช้า แม่บอกป๊า ป๊าไปถามน้องว่าไปนั่งหน้าบ้านทำไมตี5
น้องบอกว่านั่งเล่นสูดอากาศ ชิวๆ ป๊าก็เชื่อ แม่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมป๊าเชื่อน้องทุกอย่าง
แม่กับป๊าทะเลาะกันตลอดเรื่องน้อง แม่ห้าม แต่ป๊าตามใจ

คือเราสังเกตุว่าน้องเป็นเด็กที่อีโก้สูงมาก เรียนเก่งมาก และเป็นเด็กที่ฐานะทางบ้านค่อนข้างดีเลย
เช่นน้องอยากได้ไอโฟน อาม่าบอกสอบได้ที่1จะซื้อให้ น้องก็สอบได้และได้ไอโฟนไป
แม่ต้ังข้อสังเกตุว่า น้องมั่นใจในตัวเองมาก ทั้งเรียนเก่งและฐานะดีกว่าเพื่อนๆใน รร.
น้องเลยพยายามทำตัวให้ดูแบบว่าฉันเก่ง ฉันเท่ และท้าทายตัวเองด้วยการตั้งตนเป็นหัวโจก
น้องชอบพูดให้ฟังว่าเพื่อนมันไม่กล้า น้องเลยเปิดก่อน ตบรุ่นพี่ ไม่มีใครกล้ายุ่งกับน้องเลย
เพื่อนมีปัญหาน้องเคลียให้หมด มีปัญหากับครูน้องก็เคลียให้ ครูจะเอายังให้จะให้ทำยังไง
แล้วก็บอกว่าครูไม่ชอบหน้ากลุ่มของน้องจะคอยแกล้งให้งานเยอะ ให้ทำงานแล้วไม่ผ่านประมานนี้
คือ คำพูดคำจาน้องเริ่มออกแนวไม่น่ารัก เริ่มเล่าแต่พวกตบตีกัน เป็นคนนำ เป็นหัวหน้าแกงค์
เวลาน้องเล่าเรื่องพวกนี้จะดูเป็นเรื่องที่น้องภูมิใจในตัวเองมาก เห็นว่าเป็นเรื่องดีงามว่าฉันเจ๋ง

เรื่องมาแดงขึ้น มีอยู่วันนึง ป้าเห็นน้องขี่มอร์ไซค์ที่ในเมือง (บ้านเราอยู่ ตจวค่ะ)
ป้าโทรบอกแม่ว่าเห็นหลานขับมอร์ไซค์ผ่านไป
ไปขี่มอร์ไซค์ได้ไง ไม่ไปเรียนหนังสือหรอ คือแม่ไปส่งน้องที่ รร ทุกวัน พอเย็นก็ไปรับตามปกติ
หารู้ไม่ว่าน้องโดดเรียนตลอด เข้า รร แล้วแอบหนีออกมา
แม่เลยเริ่มจับตาดูน้อง ทำท่าว่าไปส่งตามปกติ แต่แม่แอบดูว่าเป็นยังไง
คือแม่เห็นน้องไปนั่งกับพวกจิ๊กโก๋ พวกเด็กแว้น แม่เลยไปเอาตัวน้องออกมาแล้วกลับ้าน
ก็ตามเคย ป๊ากับแม่ทะเลาะกัน น้องบอกแค่โดดเรียนไปนั่งเล่น เบื่อๆเซงๆ ไม่มีอะไร
แต่คือแม่ไม่โอเคที่เป็นแบบนี้ เลยไปถามอาจารย์ที่ รร ว่าน้องอยู่ที่ รร. เป็นยังไงบ้าง
ครูบอกน้องไม่ค่อยเข้าเรียน เพื่อนๆน้องบอกว่า น้องไม่คบกับเพื่อนๆในห้อง หรือเพื่อนๆที่ รร
แต่ชอบเห็นน้องอยู่กับพวกจิ๊กโก๋ พวกเด็กแว้น ตั้งตัวเป็นหัวโจกใน รร
คือแม่เรางงมาก รร ปล่อยผ่านเรื่องนี้ได้ยังไง
เด็กไม่เข้าเรียนแต่ครูไม่โทรแจ้งผู้ปกครองเลย แต่แม่เราก็คุยกับครูด้วยดี ว่าควรทำยังไง
คือ แม่เราไม่โอเคกับ รร นี้แต่แรก และน้องก็ใฝ่แต่คบเพื่อนไม่ดี มีทั้งกินเหล้า สูบบุหรี่ หนีเรียน
สูบกันชา ทุกอย่าง ครูบอกน้องเรียนดี แต่ทำไมน้องทำตัวเหมือนเด็กมีปัญหา ทั้งๆที่บ้านก็โอเคเลย
เลี้ยงดูอย่างดี มีฐานะ พ่อแม่น่ารักครอบครัวทุกคนน่ารัก แม่ถามครูว่าถ้าเป็นลูกครูครูจะทำยังไง
ครูบอกแม่ว่าควรตัดวงจรน้องไม่ให้อยู่กับเพื่อนกลุ่มเดิมๆ แม่เราเลยดร็อปเรียนน้องตอนม2.เทอม2
เพราะอยากดึงน้องออกมาจากสังคมตรงนี้ แม่ยอมแรกกับการเรียนที่เสียไป
แม่ควบคุมน้องและบอกป๊าห้ามอนุญาติให้น้องทำอะไรทั้งนั้นแม่จะคุมน้องเอง

พอน้องออกจาก รร. น้องกูอยู่บ้านเฉยๆ แผงฤทธิ์ไปตามเรื่อง ลงเฟสบุคว่าเกลียดแม่ จะมายุ่งอะไรกับชีวิตกู
กักขังกู ต่างๆนาๆ จนญาติๆโทรมาถามกันใหญ่ว่าทำไมน้องถึงลงเฟสแบบนี้
จะไปไหนแม่พาไป ไปกินไปเที่ยวไปดูหนัง แต่ไม่ให้ไปเรียนและไม่ให้ไปเจอเพื่อนกลุ่มนั้น
น้องก็ต่อต้านแม่ตลอด บอกจะไปดูหนังแม่ไม่ต้องไปจะไปกับป๊า ป๊าก็พาน้องไป
ไปส่งหน้าห้าง ถึงเวลาลูกโทรมาก็ไปรับกลับบ้าน ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
แม่ก็ไม่รู้ว่าออกบ้านไปป๊าคุมน้องรึป่าว เพราะแม่ก็มีงานและงานก็ค่อนข้างยุ่งตลอด
พากันออกบ้านไปทุกๆวันป๊ากับน้อง น้องจะไปเที่ยวกลางคืนป๊าก็ไปส่ง พอจะกลับบ้านก็โทรให้ป๊ามารับ
น้องก็ไปเจอกับเพื่อนๆกับแฟนกลุ่มเดิม  ทำตัวแย่กว่าตอนเรียนอีก ไม่สนใจแม่เลย มองข้ามหัวแม่ไปเลย
คือน้องเริ่มต่อต้านแม่ แม่ก็ควบคุมน้องไม่อยู่เพราะป๊าก็ตามใจลูก คือปัญหามันอยู่ตรงนี้ด้วย
และปัญามันรุนแรงมากขึ้นทุกวัน ด้วยการกระทำของน้อง

จนจุดพีคมันอยู่ที่ว่า น้องหนีออกจากบ้าน และทิ้งจดหมายว่าไม่ต้องตาม เปลี่ยนเบอร์ มีอะไรจะติดต่อมาเอง
คือเด็กอายุไม่ถึง15หนีออกจากบ้านไป แม่กับป๊าก็ตามหาน้องกันยกใหญ่ ก็ไม่เจอ จนแม่ไม่ตามแม่ทำใจ
ตัดหางไปเลย ระยะเวลาที่น้องหนีออกจากบ้านไป1ปี ไม่ติดต่อกลับมาเลย แต่ก็พอจะรู้ข่าวคราวของน้องบ้าง
ว่ายังอยู่ในตัวเมือง แต่ไม่รู้ว่าน้องเป็นยังไงบ้าง แม่ก็กลุ้มใจตลอดเป็นห่วงน้องตลอดแต่อีกใจก็เสียใจกับน้องมาก

เดียวมาต่อนะค่ะ ขอตัวไปอาบน้ำก่อนค่ะ ขอโทษที่เล่ายาวมาก แต่อยากให้รู้ว่าปัญหามันเป็นมาอย่างไร และแนวทางต่อไปควรทำแบบไหนดี