ใครเป็นเหมือนผมบ้าง ชอบคนง่าย แต่รักคนยาก
เรื่องมีอยู่ว่า... ผมคุยกับคนๆหนึ่งอยู่ คุยกันได้สักพักแล้วโดยประมาณเกือบๆ 2 เดือน (ก็นานพอสมควรนะสำหรับผม)
ก็คุยกันมาเรื่อยๆจนตัดสินใจคบกัน (ตอนที่ตัดสินใจคบกันเวลาประมาณ 12.15 น.) และวันนั้นเราก็คุยแชทกันทั้งวันแบบไม่ห่างโทรศัพท์เลย
จนมาถึงช่วงก่อนจะนอน ต่างคนต่างบอก ฝันดีนะ ฝันถึงเราด้วยนะ ห่มผ้าด้วยนะ เป็นห่วงรู้ป่าว (ก็หวานแบบว่าเลื่อนกันเลยทีเดียว)
และแล้วก็มาถึงจุดสุดยอด เอ๊ยๆ จุดไคลแม็กซ์ดีกว่าเนอะ หน้าฟังกว่า 5555  เธอก็ถามคำถามหนึ่งกับผม
ซึ่งเป็นคำถามที่ธรรมดาสำหรับคนเป็นแฟนกัน  แต่มันไม่ธรรมดา เมื่อผมตอบเธอไป เห้ออออ !
เธอ : รักเรามั้ย ?
ผม : ยังไม่รักอ่าา
เธอ : อ๋อ อืม
เธอ : เธอคงมีคนที่เธอรักอยู่แล้ว
ผม : ป่าวนะ เธอฟังเราก่อน
เธอ : แล้วเธอจะมาคบกับเราทำไม ? (เสียงเริ่มดัง เสียงที่เปลี่ยน )
ผม : เธอฟังเราอธิบายก่อน
ผม : คือมันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ ที่เราบอกว่าเรายังไม่รักเธอ ไม่ใช่ว่าเรามีคนรักอยู่แล้ว แต่ที่เราพูดแบบนั้นไปเพราะเรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ
เราเองก็รู้ว่าเธอคงจะนอยด์ที่เราพูดแบบนั้น แต่เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ (ย้ำ) หรือเธอจะให้เราโกหกเธอละ ให้เราตอบว่ารักอะหรอ
คำตอบนั้นมันอาจจะทำให้เธอชื่นใจนะ แต่มันจะไม่มีความหมายเลย ถ้ามันไม่ได้พูดออกมาจากใจ  
เธอ : อ๋ออืม เราขอโทษละกันที่ถาม ฝันดีนะ

หลังจากนั้นเธอก็คุยน้อยลงๆและค่อยๆห่างและหายไป.... ผมผิดด้วยหรอ ที่พูดอะไรไปตามความรู้สึก