วันที่4กับการกินยาของแม่ เธอต่อสู้กับฉันมาสามวันเเล้ว เพราะเธอให้ความมือแค่วันเเรก ที่ผ่านมาคือต่อสู้กัน วันนี้วันที่4 ปลุกเธอตื่นขึ้นมากินยาเธอทำท่าแอะ!นี่มาถึงจุดที่เธอทำหน้าล้อเลียนพร้อมเเลบลิ้นบอกว่า แอะ! ฉันมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร บอกให้เธอกินข้าวเธอกอดหมอนไม่ยอมลุก แล้วบอกว่าอีกชักพัก นี่เวลาผ่านไปเลยเวลากินยา ฉันเริ่มไม่ไหวกับเธอ ฉันมาถึงจุดที่ยืนเอามื้อเท้าสะเอวสั่งให้เธอกินข้าวกินยา ในที่สุดเธอก็ลุกมากินข้าว กินยาแต่ที่ตอบสนองความพยายามฉันคือเธออ๊วก ฉันนี่กัดฟันมาก ดีอ๊วกใช่มัย อ๊วกอีกก็กินอีก ยาที่กินอ๊วกออกมาใช่มั้ย อ๊วกออกฉันก็จะไปเอากะพยาบาลมาใหม่ กินที่ละเม็ด ทั้งหมดสามเม็ดใหญ่เท่าเม็ดถั่วแดงหลวง เเละอีกหนึ่งเม็ดเล็ก กินเข้าไป กินเข้าไป และต้องกินเข้าไป ในที่สุดฉันก็ชนะ วันนี้ฉันชนะ เธอเเพ้ แต่ฉันเเละเเม่ชนะ

เเม่พึ่งตรวจพบเป็นวัณโรคปอดตอนนี้อายุ56แล้ว มีโรคประจำตัวคือเบาหวาน ในช่วงที่น้ำตาลขึ้น วัณโรคเลยจู่โจม วัณโรคปอดต้องกินย้ำว่าต้องกินยาให้ครบทุกวันย้ำว่าทุกวันจนครบหกเดือนหรือมากกว่า ถึงจะพึ่งกินยาวันที่สี่ แต่เชื่อว่ามันจะง่ายขึ้นในทุกๆ วัน ถ้าเราไม่ยอมเเพ้ คิดว่าได้ก็ต้องทำได้ คิดว่าง่ายก็ต้องง่าย  you are what you think เราจะเป็นดังเช่นที่เราคิด
ปล. แม่นอนหลับดีตลอดทั้งคืนไม่มีอ๊วก แม่บอกโอเคเราทำได้