ทุกครั้งที่นึกถึงสมัยก่อนก็ยิ้มทุกทีเลย เคยแอบชอบคนคนนึงก็ต้องเที่ยวไปหาขอเมลเค้าจากคนที่มี
แอดแล้วต้องรอลุ้นว่าจะรับไหม รับแล้วก็ต้องลุ้นอีกเมื่อไหร่จะออน ต้องรีบกลับจากโรงเรียนมาเปิดคอมรอ
รอว่าเมื่อไหร่จะขึ้นออนไลน์ เพื่อจะได้คุย ชอบเสียงเอ็มตอนเค้าตอบ ตือดือดึ๊งๆ
แถมมีเขย่าหน้าจอกันด้วย โอ้ยยยย ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากย้อนเวลากลับไป ตอนนี้มีไลน์มีเฟสอะไรมันก็ง่ายไปหมด
อยากคุยตอนไหนก็ส่ง คุยกันได้ตลอดเวลา เล่นก็เล่นในมือถือ

หรือเป็นแบบนี้รึเปล่าสมัยนี้เลยรู้จักกันเร็ว เบื่อกันเร็วเพราะคุยกันได้ทั้งวัน แต่ก่อนทุกอย่างมันต้องรอ
ตอนเย็นรอส่งข้อความในโทรศัพท์ รอเติมเงิน ทุกอย่างต้องใช้ความพยายาม

ถ้าย้อนเวลาไปได้ไม่อยากให้เอ็มเอสเอ็นหายไปเลย คิดถึงวันเก่าๆ