แอบมองอยู่ห่างห่างเป็นส่วนเกิน

รู้สึกเขินเมื่อใกล้เธอมากไป

หายใจเข้าหายใจออกยังห่วงใย

แต่เจียมใจเจียมตนไม่ฝันไกล

เป็นแค่คนธรรมดาตาดำดำ

ที่ยังจำสายรุ้งผ่านวันฟ้าใส

ก็พอรู้ว่าใจเธอคิดเช่นไร

ยอมรับไว้เงียบเงียบ...เพียงคนเดียว

อยากเอื้อมมือส่งขนมให้เธอบ้าง

ความอ้างว้างหดระยะอยากยุ่งเกี่ยว

เป็นความฝันของหัวใจดวงเบี้ยวเบี้ยว

ปล่อยให้เลี้ยวไหลสลายตามสายลม