เราไปปีใหม่ที่ศรีลังกากับรุ่นน้องมาค่ะ (เราขอเรียกนางว่าน้องกระต่ายนะคะ เพราะนางชื่อนี้น่ะค่ะ ฮ่า ๆ หาได้มีความซับซ้อนหรือความหมายแฝงอันใด) เนื่องด้วยกระทู้ศรีลังกาในนี้ยังมีไม่มาก และเราอยากแบ่งปันการเฉลิมฉลองปีใหม่ที่แตกต่างจากบ้านเราแต่น่าประทับใจไม่แพ้กัน เราจึงสรุปการเดินทางครั้งนี้จากประสบการณ์ที่เราสองคนเจอนะคะ เผื่อจะเป็นประโยชน์กับผู้ที่ไม่ค่อยมีข้อมูลในการเดินทางไปประเทศนี้นัก

ป้ายแรกของพวกเราเริ่มที่เมืองแคนดี้ (Kandy) เมืองที่รถติดอย่างไม่น่าเชื่อ



แล้วแวะไปราชวังลอยฟ้าที่สิกิริยา (Sigiriya) ในวันที่ร้อนที่สุดของปี (คิดได้ไงเนี่ย)



แล้วนั่งรถไฟสายที่หลายต่อหลายคนกล่าวว่างดงามเป็นรองแค่สายทรานไซบีเรีย



ไปเมืองเล็กน่ารักที่ชื่อเอลล่า (Ella) เมืองเล็ก ๆ สุดชิลที่เรา  โอ๊ยย รัก!



แล้วต่อด้วยเมืองชายทะเลอย่างมิริสสา (Mirissa) เมืองชายทะเลที่ชิลมากมาย (อีกแล้ว!)



เพื่อดูวาฬค่ะ พวกเราเจอทั้งวาฬเพชรฆาตที่ว่ายมาโชว์ตัวใกล้เรือแบบถ่ายจากกล้องมือถือตามภาพนี้เลยค่ะ และเราปลื้มปริ่มมากเพราะเจอวาฬน้ำเงินถึงสองคู่เลยค่ะ น้ำตาไหลพราก ๆ แบบไม่ตั้งตัว เห็นของจริงช่างต่างก๊ะในสารคดีค่ะ ขนาดเห็นไกล ๆ ยังรับรู้ถึงความยิ่งใหญ่



แล้วก็ไปพักที่บ้านเพื่อนชาวศรีลังกาสามวันเพื่อฉลองปีใหม่ค่ะ สนุกและประทับใจมากเลยค่ะ คนศรีลังกาต้อนรับพวกเราอย่างอบอุ่นเหลือเกิน บ้านเค้าอยู่ห่าง Colombo ประมาณชั่วโมงนึงค่ะ



เสร็จแล้วพวกเราก็มาจบทริปที่โคลอมโบ (Colombo)



โดยการเดินทางกินเวลาทั้งหมด 10 วันค่ะ (7-17 เมษายน แต่เครื่องออกจากศรีลังกาตอนตี 1 ค่ะเลยตีว่า 10 วัน) ศรีลังกาสวยมาก ๆ เขียวมาก ๆ คนใจดีมาก ๆ และเราไปหน้าร้อน ก็ร้อนมาก ๆ เลยค่ะ ฮ่า ๆ


หากถามว่าทำไมต้องศรีลังกา คำตอบของเรานั้นง่ายนิดเดียวค่ะ "พิสูจน์ว่าจริงมั้ย"

น้องสาวเราเคยไปศรีลังกามานานแล้ว น้องเราประทับใจมาก แต่ขานั้นเน้นไปวัด ไปดูช้าง ช้างเยอะมาก อลังจริง ๆ ค่ะ (ในรูปที่ถ่ายมา) และนางไปแบบสบาย เช่ารถตลอด นอนโรงแรมหรู ๆ เราเองก็แค่เปรย ๆ ว่าน่าไปเนอะ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรค่ะ แล้วก็ลืม ๆ ไป

จนไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ขณะที่เรานั่งดูพระอาทิตย์ตกอยู่บนยอดเจดีย์เล็ก ๆ ที่พุกาม เราได้เจอกับพี่ปูโดยบังเอิญ พี่ปูเป็นนางพยาบาลห้องฉุกเฉินในโรงพยาบาลชื่อดังทางภาคใต้ค่ะ พี่ปูไปเที่ยวรอบโลกแล้ว ทัศนคติต่อโลกใบนี้ของพี่ปูเราว่างดงามและเรียบง่ายมากเลย เรางี้ประทับใจพี่ปูสุด ๆ เลยค่ะ พี่ปูบอกว่าถึงจะไปมาหลายที่แล้ว แต่มีแค่สองประเทศที่ยังเอามาฝันบ่อย ๆ เพราะมีแต่ความทรงจำที่พิเศษค่ะ นั่นคือประเทศเปรูและประเทศศรีลังกา

สำหรับประเทศเปรูนั้นไม่น่าแปลกใจแต่ศรีลังกานี่สิ เราทำหน้าฉงนเลย ประเทศติ่งเล็ก ๆ    ใต้อินเดียนี่อ่ะนะ ประเทศนี้ไม่เคยอยู่ในสายตาเราเลย เราเลยถามพี่ปูว่า "คนเค้าน่ารักเหรอคะ" พี่ปูตอบว่า "มาก ๆ เลยนะ" พอเราถามต่อว่า "น่ารักกว่าคนพม่าอีกเหรอคะ เกิดมาไม่เคยเจอคนน่ารักเท่าคนพม่าเลย" พี่ปูหัวเราะแล้วบอกว่า "โอ๊ย เทียบกันไม่ได้เลย คนศรีลังกาน่ารักสุด ๆ เลย มีโอกาสลองไปนะ" แล้วเราก็ไม่ได้ติดต่อกับนางพยาบาลผู้ไม่มีตัวตนในโลกอินเตอร์เนตคนนั้นอีกเลย

เวลาผ่านไปหลายปี (เราแลชรามากอ่ะ ฮ่า ๆ) เราได้มีโอกาสไปเจอคนที่น่ารักราวกับนางฟ้านายสวรรค์อีกหลายที่ จนเรากลับมาถามตัวเองว่า เป็นไปได้เหรอที่ชาวศรีลังกาจะน่ารักกว่านี้ได้อีก ไม่มีทาง!

แล้วน้องเราบังเอิญมีเพื่อนร่วมงานคนใหม่เป็นชาวศรีลังกาค่ะ เราอ่านไปอ่านมาจนทราบว่าศรีลังกาฉลองปีใหม่วันที่ 13-14 เมษายนเหมือนบ้านเราเลย อุ๊ย น่าสนใจ เราจึงถามเพื่อนชาวศรีลังกาของน้องเราว่าไปฉลองปีใหม่ที่ไหนดี เค้าก็บอกว่า อย่าคิดมาก ไปนอนบ้านเค้า เค้าคงไม่ได้กลับบ้านช่วงนั้น แต่เดี๋ยวจะบอกภรรยาให้ดูแล เราก็ เห้ย ไม่เอา เราไม่รู้จักเค้าด้วยซ้ำ เค้าบอกว่าไม่เป็นไร เค้าจะได้ฝากของขวัญวันเกิดให้ลูกสาวด้วย เราก็คิดว่าน่าสนใจนะ อยากไปเห็นวัฒนธรรม เลยคิดว่าจะจองตั๋วแล้วกัน เอาล่ะ ๆ ไปพิสูจน์กันซิว่าศรีลังกานี่ดีงามตามพี่ปูกล่าวหรือปล่าว

พอเราบอกน้องสาวเราว่าเราจะไป เพื่อนของน้องสาวก็เห็นว่าเป็นประเทศที่ไม่ค่อยมีใครไป เลยถามเราว่า "งบสามหมื่นได้มั้ยคะขุ่นพี่" ตัวเราเองก็ตอบไปมั่ว ๆ ว่า "เหย ได้จิ" โดยที่ยังไม่รู้ชะตาเลยจร้าว่าจะเท่าไหร่ กร๊าก ๆ เอา ๆ ไปกัน ๆ

ตอนเราหาข้อมูลถึงของที่จะเตรียมไป ทั้งไทยและเทศ เราก็เอาไปเกือบหมดตามที่คนที่เคยไปมาบอกนะคะ เราขอแจกแจงจากการเที่ยวของเรานะคะว่าได้ใช้หรือไม่ได้ใช้อะไรบ้าง เน้นว่าเฉพาะของเราค่ะ

1. ช้อน --> (เค้าว่า) ให้เตรียมช้อนไป เพราะชาวศรีลังกาใช้มือทาน
เราก็เอาช้อนพลาสติกไปคันนึงนะคะแต่ไม่ได้ใช้เลยค่ะ เพราะตามร้านเค้าเห็นเราเป็นต่างชาติปั๊บก็เตรียมช้อนส้อมให้เลย และคนศรีลังกาใช้มือเฉพาะทานข้าวและกับข้าวนะคะ เพราะใช้มือคลุกเคล้าให้เข้ากัน ตอนทานข้าวผัดหรือของร้อนก็ใชัช้อนค่ะ เราขอลองทานด้วยมือที่บ้านเพื่อนชาวศรีลังกา เราว่ายากมากเลย จับอาหารได้น้อย กว่าจะได้สักคำ ลำบาก ฮ่า ๆ พยายามเลียนแบบเค้าแต่ทำไม่ได้อ่ะ ก็สนุกไปอีกแบบค่ะ แต่ถึงจะทานกับมือแต่สะอาดนะคะ มีอ่างล้างมือทุกที่เลยค่ะ สรุปคือ เราว่าช้อนไม่จำเป็นต้องพกไปเลย

2. ร่มและเสื้อกันฝน --> (เค้าว่า) ศรีลังกาฝนบ่อยมาก มีโอกาสเจอทุกวัน
เราเอาไปทั้งสองอย่างค่ะ แต่ไม่ได้ใช้เสื้อกันฝนเลยเพราะฝนถึงตกก็นิด ๆ แป๊ป ๆ เจอตกหนักตอนอยู่กลางมหาสมุทรอินเดียค่ะ ฮ่า ๆ เราเอาถุงกันน้ำไป ช่วยได้มากมาย ณ ตอนนั้น ส่วนร่มใช้บ่อยมากค่ะ ทุกวันก็ว่าได้ค่ะ แต่ใช้กันแดดนะคะไม่ใช่กันฝน ฮ่า ๆ เพราะแดด โอ้ว แรงประหนึ่งร่างกายจะละลาย อ้อ  แว่นกันแดดด้วยค่ะ แดดแรง ๆ ช่วยคลายร้อนได้นะ

3. ยากันยุง --> (เค้าว่า) ยุงศรีลังกากัดรุนแรงมาก สยดสยอง อันนี้สำคัญมาก ๆ
เราซื้อใหม่ไปเลยค่ะ ถึงตอนนี่ก็ยังไม่ได้เปิดเลยจ้า ฮ่า ๆ ไม่เจอยุงเลยอ่า ตกลงเราไปศรีลังกามามั้ยเนี่ย งงเหมือนกันนะคะเนี่ย

4. ครีมกันแดด --> (เค้าว่า) แดดแรงมากกกกกกกก เอาไปเถอะค่ะ
อันนี้จริงที่สุดค่ะ ฮ่า ๆ เพราะเราไปหน้าร้อน คือต้องเติมวันละหลายรอบ แดดแรงจริงไรจริง แต่แรงแบบไม่แสบผิวนะคะ รู้ตัวอีกที จ๊ากกก ไหม้แล้ว เกรียมเลยค่ะ

5. ทิชชูเปียก --> (เค้าว่า) จำเป็นมาก ๆ โดยเฉพาะในห้องน้ำสาธารณะและรถไฟ เพราะไม่สะอาด (แต่ฝรั่งหลายคนรีวิวว่าสะอาดกว่าเมืองไทยนะจ๊ะ อ้าว!)
เราพกไป 60 แผ่นค่ะ ได้ใช้ประมาณ 2 แผ่น ฮ่า ๆ เราไม่ได้เข้าห้องน้ำสาธารณะหรือห้องน้ำในรถไฟเลยค่ะ เพราะเหงื่อออกมาก จนไม่ค่อยปวดห้องน้ำระหว่างวัน ส่วนห้องน้ำในร้านอาหารที่เจอก็สะอาดนะคะ มีทิชชูให้ปกติ แต่คือเราว่าเตรียมไปไม่เสียหายอะไร