ขอเกริ่นก่อนนะคะ
เราคบกับแฟนมาได้ 4 ปีแล้ว คบกันได้ 6 เดือนแรกก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ช่วยเหลือเราตลอด พาเราไปหาครอบครัวเขา
หลังจากนั้นก็ทะเลาะกันบ่อยมากตั้งแต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่น เรื่องเงินไม่พอใช้ กินเหล้า ติดเพื่อน มีกิ๊ก ไม่สนใจเรา
ไปจนถึงขั้นเขาลงไม้ลงมือกับเรา
จนเราคิดว่าไม่ไหวแล้ว จะเลิกแล้ว แต่ก็คิดว่าครอบครัวเขาดีกับเรามากๆ ครอบครัวของเขาเข้าข้างเรา
บวกกับความที่เราสงสารเขา(ตอนนี้กลับมาคิดว่าทำไมเราไม่รักตัวเองเอาซะเลย)
ช่วงนั้นก็ยังเด็ก เป็นแฟนคนแรกด้วย ก็เลยทำให้อดทนตลอดมา
วันไหนที่ทะเลาะกันแล้วเราเถียงเราจะโดนตลอดไม่ว่าจะตบหัว ชกท้อง หรือหยิก แล้วพูดว่าจะหยุดเถียงไหม ? ถ้าไม่หยุดก็ชกตรงสันหลังบ้าง แล้วก็จบท้ายด้วยการที่เราคิดว่า เรากลัวโดนทำร้ายร่างกายไปมากกว่านี้เราเลยหยุดพูด
หลังจากเราหยุดพูดเขาก็มาขอโทษเรา แล้วบอกว่าจะไม่ทำอีก แต่เขาก็ยังทำร้ายร่างกายเราเรื่อยๆ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันแล้วเราเถียง
จนปีที่สามแม่เรารู้ แม่เราร้องไห้เสียใจมากๆ เรารู้สึกผิดมากๆ เราทำตัวไม่ถูก จนแม่โทรมาขอร้องเขาว่าให้เลิกกับเรา อย่าทำร้ายเราอีก
เขาก็ขอโทษแล้วบอกกับแม่เราว่าเขาจะไม่ทำแบบนี้อีกสัญญา
แม่เราก็ให้อภัยแต่ก็ยังเคืองจนถึงวันนี้
แล้วเขาก็เหมือนพยายามจะลด แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเราอยู่ด้วยกันเขาเลยทำร้ายเราได้ง่ายๆ บางทีทะเลากันเราเข้าใจว่าเราไม่อยากจะเถียง
แค่เราเงียบ เขาก็ว่าทำไมเราไม่พูด พอเราพูด บอกเหตุผลมากๆเข้า เหมือนเขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
บางครั้งต้องรีบสตาร์ทรถหนีเขาออกมากลัวโดนทำร้าย ไม่เว้นแม้ตอนดึกดื่น พอรอให้เขาอารมณ์ดีเราถึงจะเข้ามาในห้อง แล้วเขาก็ขอโทษเราไปตามระเบียบ
เราไม่เข้าใจว่าผู้ชายเวลาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ เวลาทะเลาะกัน มันต้องถึงขั้นทำร้ายร่างกายเลยหรอ หรือว่าเป็นเขาคนเดียว พอเราโทรไปบอกครอบครัวเขา เขาก็โดนต่อว่าตลอด จนเราไม่อยากโทรไปเพราะโทรไปก็ได้แต่ต่อว่าแต่เขาก็ทำตัวเหมือนเดิม
จนปีนี้ รู้สึกว่าเขาพูดกับเราดีขึ้น แต่เวลาทะเลาะกันเขาจะด่าเราเสียงดังมากๆ จนเราอาย แต่เขาก็หยุดทำร้ายร่างกายเราแล้ว หรืออาจเป็นที่เราเหนื่อยที่จะพูด เหนื่อยที่จะเถียง เขาเลยไม่ทำร่างกายเรา
**เข้าเรื่องตามหัวข้อเลย
พอเราแยกกับแฟนด้วยหน้าที่การงานแล้ว เราก็ได้มาอยู่คนเดียว นั่งคิดคนเดียว พอย้อนคิดถึงเรื่องที่ผ่านๆมา เราคิดว่าเขาทำขนาดนี้กับเรา เราอดทนมาได้ยังไง เราทำให้แม่เสียใจมากๆ "ถ้าเลือกได้ตอนนี้เราไม่อยากคบกับเขาแล้ว" เราสองคนยังติดต่อกันทุกวัน เหมือนเขาจะพยายามปรับปรุงตัว เราทราบดี แต่เราไม่อยากให้โอกาสเขาแล้ว กลัวเขาจะกลับมาเป็นแบบเดิม
เราเคยเงียบหายไป ขาดการติดต่อ ไม่สนใจเขา เขาก็ทักแชทมาบอกกับเราว่า"ถ้าเขาไม่มีเรา เขาขอตายดีกว่า" เราเลยจะปรึกษาว่าเราควรทำไงดี เราอยากเลิกมาก เราเหนื่อย เราอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคบใคร แต่เขาบอกมาแบบนี้ถ้าเขาตายขึ้นมาก็บาปเราหรือเปล่า แต่เราไม่ได้รักเขาแล้ว อยู่ไปก็เหมือนตายทั้งเป็นอยู่ดี เราควรทำยังไง อีกอย่างครอบครัวเขาดีกับเรามาก เราจะโดนว่า ว่าอกตัญญูรึเปล่า แต่เราก็สงสารพ่อกับแม่เราเหมือนกัน เราไม่อยากทำร้ายตัวของเขาด้วยเพราะอยู่ไปก็ไม่ได้รักเขาแล้ว...
เราไม่ได้รักแฟนเราแล้ว เราบอกเลิกแต่แฟนจะฆ่าตัวตายเราควรทำไง
เราคบกับแฟนมาได้ 4 ปีแล้ว คบกันได้ 6 เดือนแรกก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ช่วยเหลือเราตลอด พาเราไปหาครอบครัวเขา
หลังจากนั้นก็ทะเลาะกันบ่อยมากตั้งแต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่น เรื่องเงินไม่พอใช้ กินเหล้า ติดเพื่อน มีกิ๊ก ไม่สนใจเรา
ไปจนถึงขั้นเขาลงไม้ลงมือกับเรา
จนเราคิดว่าไม่ไหวแล้ว จะเลิกแล้ว แต่ก็คิดว่าครอบครัวเขาดีกับเรามากๆ ครอบครัวของเขาเข้าข้างเรา
บวกกับความที่เราสงสารเขา(ตอนนี้กลับมาคิดว่าทำไมเราไม่รักตัวเองเอาซะเลย)
ช่วงนั้นก็ยังเด็ก เป็นแฟนคนแรกด้วย ก็เลยทำให้อดทนตลอดมา
วันไหนที่ทะเลาะกันแล้วเราเถียงเราจะโดนตลอดไม่ว่าจะตบหัว ชกท้อง หรือหยิก แล้วพูดว่าจะหยุดเถียงไหม ? ถ้าไม่หยุดก็ชกตรงสันหลังบ้าง แล้วก็จบท้ายด้วยการที่เราคิดว่า เรากลัวโดนทำร้ายร่างกายไปมากกว่านี้เราเลยหยุดพูด
หลังจากเราหยุดพูดเขาก็มาขอโทษเรา แล้วบอกว่าจะไม่ทำอีก แต่เขาก็ยังทำร้ายร่างกายเราเรื่อยๆ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันแล้วเราเถียง
จนปีที่สามแม่เรารู้ แม่เราร้องไห้เสียใจมากๆ เรารู้สึกผิดมากๆ เราทำตัวไม่ถูก จนแม่โทรมาขอร้องเขาว่าให้เลิกกับเรา อย่าทำร้ายเราอีก
เขาก็ขอโทษแล้วบอกกับแม่เราว่าเขาจะไม่ทำแบบนี้อีกสัญญา
แม่เราก็ให้อภัยแต่ก็ยังเคืองจนถึงวันนี้
แล้วเขาก็เหมือนพยายามจะลด แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเราอยู่ด้วยกันเขาเลยทำร้ายเราได้ง่ายๆ บางทีทะเลากันเราเข้าใจว่าเราไม่อยากจะเถียง
แค่เราเงียบ เขาก็ว่าทำไมเราไม่พูด พอเราพูด บอกเหตุผลมากๆเข้า เหมือนเขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
บางครั้งต้องรีบสตาร์ทรถหนีเขาออกมากลัวโดนทำร้าย ไม่เว้นแม้ตอนดึกดื่น พอรอให้เขาอารมณ์ดีเราถึงจะเข้ามาในห้อง แล้วเขาก็ขอโทษเราไปตามระเบียบ
เราไม่เข้าใจว่าผู้ชายเวลาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ เวลาทะเลาะกัน มันต้องถึงขั้นทำร้ายร่างกายเลยหรอ หรือว่าเป็นเขาคนเดียว พอเราโทรไปบอกครอบครัวเขา เขาก็โดนต่อว่าตลอด จนเราไม่อยากโทรไปเพราะโทรไปก็ได้แต่ต่อว่าแต่เขาก็ทำตัวเหมือนเดิม
จนปีนี้ รู้สึกว่าเขาพูดกับเราดีขึ้น แต่เวลาทะเลาะกันเขาจะด่าเราเสียงดังมากๆ จนเราอาย แต่เขาก็หยุดทำร้ายร่างกายเราแล้ว หรืออาจเป็นที่เราเหนื่อยที่จะพูด เหนื่อยที่จะเถียง เขาเลยไม่ทำร่างกายเรา
**เข้าเรื่องตามหัวข้อเลย
พอเราแยกกับแฟนด้วยหน้าที่การงานแล้ว เราก็ได้มาอยู่คนเดียว นั่งคิดคนเดียว พอย้อนคิดถึงเรื่องที่ผ่านๆมา เราคิดว่าเขาทำขนาดนี้กับเรา เราอดทนมาได้ยังไง เราทำให้แม่เสียใจมากๆ "ถ้าเลือกได้ตอนนี้เราไม่อยากคบกับเขาแล้ว" เราสองคนยังติดต่อกันทุกวัน เหมือนเขาจะพยายามปรับปรุงตัว เราทราบดี แต่เราไม่อยากให้โอกาสเขาแล้ว กลัวเขาจะกลับมาเป็นแบบเดิม
เราเคยเงียบหายไป ขาดการติดต่อ ไม่สนใจเขา เขาก็ทักแชทมาบอกกับเราว่า"ถ้าเขาไม่มีเรา เขาขอตายดีกว่า" เราเลยจะปรึกษาว่าเราควรทำไงดี เราอยากเลิกมาก เราเหนื่อย เราอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคบใคร แต่เขาบอกมาแบบนี้ถ้าเขาตายขึ้นมาก็บาปเราหรือเปล่า แต่เราไม่ได้รักเขาแล้ว อยู่ไปก็เหมือนตายทั้งเป็นอยู่ดี เราควรทำยังไง อีกอย่างครอบครัวเขาดีกับเรามาก เราจะโดนว่า ว่าอกตัญญูรึเปล่า แต่เราก็สงสารพ่อกับแม่เราเหมือนกัน เราไม่อยากทำร้ายตัวของเขาด้วยเพราะอยู่ไปก็ไม่ได้รักเขาแล้ว...