๑..จากตาน้ำใหญ่น้อย-ร้อยละหาน
เป็นลำธารไหลหลากจากไพรสณฑ์
สู่เมืองใหญ่เลี้ยงชีพประชาชน
ก่อวัฒนธรรมอำพน-เฟื่องวิไล ๚

๒..กว่าเป็นห้วงมหาสมุทรสุดเลิศล้ำ
ป่าสร้างน้ำ-สร้างฝน-คนอาศัย
ดินอุ้มน้ำ-อุ้มฝน-อุ้มพฤกษ์ไพร
สัตว์น้อยใหญ่แอบอิงพึ่งพิงกัน ๚

๓..ลมลูบไล้ใบกล้ายอดหญ้าไหว
สายธารไหลลอยเลื่อนเดือน-ปีผัน
สัตว์ประเสริฐกลายร่างกลางคืน-วัน
โลภ-โมหันธ์ในจิต-ฤทธิ์สำแดง ๚

๔..แผ้วทำลายถางป่าพร่าภูเขา
จุดไฟเผาดินแหลกแตกระแหง
พันธุ์พืชเหี้ยนเตียนหายป่ากลายแล้ง
ธารระอุ-เหือดแห้งพังย่อยยับ ๚

๕..ธรรมชาติกว่ากำเนิดเกิดมาใหม่
จำต้องใช้เวลาหลายกาลกัป
สัตว์ประเสริฐกดปุ่มพินาศวับ
ใจช่างคับแคบบ้าชั่วสามานย์ ๚

๖..เมื่อสิ้นไร้ธรรมชาติก็ขวนขวาย
โลกทลายจึ่งดั้นด้นค้นสถาน
ทุ่มวิจัยหมู่ดาวทั่วจักรวาล
เพื่อสืบพันธุ์แพร่ผลาญ-ลาญเอกภพ ๚ะ๛


ทักทายครับปิยมิตรทุกท่าน...