เราท้อง7เดือนค่ะ เลิกกับเค้าตั้งแต่5เดือน ฝ่ายผู้ใหญ่รับรู้คียกันและรับผิดชอบเรียบร้อย แล้วเราก็เลิกคุยกันมา2เดือนแล้วค่ะ จนเราเห็นเค้ามีแฟนใหม่ เราก็เสียใจนะค่ะแต่ก็ยอมรับความจริงเพราะเลิกกันแล้ว เรารอแค่วันที่ลูกคลอดคงจะหายคิดถึงเค้าเอง จนมาเมื่อวาน มีเพื่อนสนิทเค้าทักเรามาคุย คือพี่คนนี้สนิทกะแฟนเก่าเรามาก เค้าทักมาว่าเพิ่งไปนอนบ้านแฟนเก่าเรามา5วันได้คุยกับแฟนเก่าเราเรื่องเราบ้าง เค้าบอกเราประมาณว่าแฟนเก่าเราก็ยังอยากกลับมาคุยมาคบกับเรานะ แต่เหตุผลที่ไม่กลับมาเค้าบอกจำไม่ได้ตอนนั้นเมากัน เราก็รู้สึกดีขึ้นมาเลยเพราะเรายังรอเค้ากลับมาเป็นครอบครัวเลี้ยงลูกด้วยกัน พี่เค้าเลยบอกลองโทรลองทักหามันบ้าง เผื่อมันจะใจอ่อน เผื่อมันจะคิดได้ ยังไงเราก็แม่ของลูก ส่วนแฟนใหม่นั้นก็แค่แฟน เราไม่กล้าทักไปเลยนะค่ะ เรากลัวเสียใจอีกกว่าจะผ่านจุดที่อยู่คนเดียวได้ก็ทำใจยาก แต่สุดท้ายความผูกพันกับความคิดถึงก็ทำให้เราปลดบล็อกเฟสแล้วทักไป  
เรา : เป็นไงบ้างอ่ะ
เขา : คิดถึงหรอ
เรา : คงงั้น แล้วเป็นไงบ้าง กับแฟนใหม่โอเคมั้ย
เขา : ก็ดีนะ
เรา : อ่อ คิดอยากกลับมาคบกันมั้ย
เขา : เฉยๆๆๆ
เรา : กลับมาคบกันมั้ย
เขา : พี่ไม่อยากทำร้ายคนที่ไม่เคยทำร้ายพี่อะ
         ขอโทดนะแต่คงกลับไปคบกันอีกไม่ได้แล้ว
         วันคลอดเดี๋ยวพี่ไปดูลูก
เรา : ได้เลย
จากนั้นเราก็ไม่คุยต่อเค้าก็อ่านไม่ตอบประโยคสุดท้ายที่เราส่งไป ตอนนี้เราเลยคิดว่า อยู่ดีๆก็ดีอยู่แล้วดันไปทำให้ตัวเองเสียใจอีก จากประโยคที่เค้าพูดมา เค้าคงไม่กลับมาคบกับเราอีกแล้วใช่มั้ยค่ะ เราเตรียมใจแม่คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวแล้ว แต่แค่คิดถึงเวลาหลายๆปีที่อยู่กันมาและคิดถึง ผูกพัน เหตุผลที่เลิกกันเค้านอกใจค่ะ เราเลยไม่ทน และเค้าก็ไม่ทนเราเพราะเรานิสัยเหมือนเด็กๆงอแง จนเลิกกันขาด แต่ที่เหลือไว้ให้ยังต้องเจอกันคือเด็กที่ไม่รู้อะไรเลยในท้องเรา  บางทีเราก็อยากลืมเค้าแต่ทำไม่ได้ เพราะลูกก็คือลูกของเค้ากับเรา