เรื่องนี้เป็นเรื่องของเพื่อนที่ผมรู้สึกชื่นชมคนนึง
เป็นผู้ชายพันธุ์แกร่ง ที่เรียนมาด้วยกัน เพื่อนคนนี้เรียนเก่งมาก จบเกียรตินิยม มีความเป็นผู้นำมากๆ นิสัยดีมาก แต่ปูมหลังครอบครัวค่อนข้างไม่ดี พ่อกับแม่แยกทางกัน ต่างคนต่างมีใหม่ ส่วนตัวเองใช้ชีวิตอยู่กับยาย ชีวิตค่อนข้างลำบาก ปากกัดตีนถีบตั้งแต่ยังเด็ก กู้เรียน ทำงานส่งตัวเองเรียนมาตลอด ตอนนี้เรียนจบ ทำงานแล้ว หน้าที่การงานดีมากระดับนึงเลย ตอนนี้กำลังวางแผนหาทุนเรียนต่อเมืองนอกด้วย
มันมีแฟนอยู่คนนึง ฝ่ายหญิงพ่อแม่เป็นข้าราชการ ฐานะทางบ้านดี คบมาประมาณ 3 ปี ได้ แต่พ่อแม่ฝ่ายหญิงไม่ค่อยปลื้มตั้งแต่แรกแล้ว จนเมื่อสัปดาห์ก่อน พ่อแม่ฝ่ายหญิง ยื่นคำขาดให้เลิกแบบเด็ดขาด เพราะมีรุ่นพี่พ่อแม่ฐานะดี เป็นราชการเหมือนกันมาจีบ พ่อแม่ชอบรุ่นพี่คนนี้มาก และเพื่อนผมกำลังสร้างเนื้อสร้างตัว เพราะเพิ่งเรียนจบมาแค่ปีกว่าๆ แน่นอนว่ายังไม่ได้มั่นคงอะไรขนาดนั้น ฐานะยังห่างไกลกันมาก
ตอนที่ขอให้เลิกกัน พ่อแม่ฝ่ายหญิงก็เรียกไปคุย ขอให้เลิกยุ่งกันแบบดีๆ ซึ่งเพื่อนผมก็ไม่อยากยื้อต่อไปแล้ว มันอึดอัดมาตลอด แต่ก็ทนเพราะหวังว่าสักวันเค้าจะให้โอกาสพิสูจน์ตัวเอง คนเราเลือกเกิดไม่ได้ โอกาสเลยสู้คนอื่นไม่ได้ แต่ยังไงผมก็คิดว่าเพื่อนผมคนนี้ต้องอนาคตไกลแน่ๆ เพราะดูสิ่งที่เค้าพยายามทำมาตลอดมันทำให้มองเห็นอนาคต
ผมเห็นใจเพื่อนมาก ตอนที่มันมาขอคำปรึกษา มันนิ่งมากๆ ไม่ร้องไห้สักแอะ แต่แอบร้องรึเปล่าไม่รู้ ตัวเองก็เพิ่งเลิกกับแฟนมาเมื่อหลายเดือนก่อน ยิ่งเข้าใจหัวอกเดียวกัน เรื่องนี้ทำให้เห็นว่ายิ่งโตขึ้นความรักยิ่งไม่ใช่เรื่องของคนสองคน รักแค่ไหนสุดท้ายก็แพ้การตัดสินใจของพ่อแม่เค้าอยู่ดี