สวัสดีค่ะ อย่างแรก ขอออกตัวก่อนนะคะ ว่านี่คือกระทู้แรกค่ะ เป็นสมาชิกมานาน แต่ไม่เคยสร้างกระทู้เลย ผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ดิฉันเป็นไทยที่เกิดและโตมาในครอบครัวไทยพุทธ ที่เชื่อเรื่องเวรกรรม และซึมซับ เข้าใจเรื่องเหตุและผล ความเป็นไปของชีวิต ที่ละเล็กน้อย พอโตขึ้นก็ได้เห็นชัดเจนขึ้น... ดิฉันแต่งงานและทำงานอยู่ที่ฮอลแลนด์ ในทุกๆเช้าดิฉันจะสวดมนต์ไหว้พระแผ่เมตตาทุกวัน เพราะมีความคิดว่า เราไม่ได้ใส่บาตรเหมือนตอนที่อยู่ไทย และในทุกๆวัน น้องเขยและน้องสาวสามีซึ่งพักอยู่บ้านใกล้กันจะมาทานอาหารเช้าด้วยทุกวัน( ทุกวันจริงๆ) เค้าก็จะหัวเราะ จิกกัดดิฉันทุกวันว่านับถือผี บ่นร่ายมนต์...แต่ดิฉันก็แสร้งหัวเราะไปด้วย ไม่โกรธ ไม่คิดอะไร เพราะเชื่อว่าสวดมนต์แล้วจะมีสิ่งดีๆ... น้องสาวสามีเป็นคนดัชแท้ๆ ที่ไม่มีเพื่อนเลย เค้าบ่นๆเสมอว่า ดิฉันมาอยู่ที่นี่แค่ 5 ปี มีเพื่อนมากกว่าเค้าที่เกิดที่นี่... พื้นฐานเค้าเป็นคนน่าสงสารค่ะ แต่นิสัยที่สามีดิฉันบอกไม่เคยเปลี่ยนเลยคือ ความเห็นแก่ตัว ความงกแบบที่สุด และไม่เคยแบ่งปัน...ทุกๆวัน เค้าจะพาสามีและลูกมาทานอาหารเช้าและเย็นที่บ้านดิฉัน ถ้าอาหารเหลือก็จะเอากลับบ้านตัวเองเสมอ..ไม่เคยช่วยค่าอาหารใดๆ เค้าไม่นับถือศาสนาใดๆ หรือเวลาที่มีคนมาขอบริจาคเงินเล็กๆน้อยๆ น้องสามีและสามีของเค้าจะปฎิเสธเสมอ และบางทีก็พูดเหน็บคนที่มาขอบริจาค...ดิฉันและสามีจะชอบช่วยเหลือคน สไตล์คนนับถือพุทธ ซึ่งตรงกันข้ามกับบ้านน้องสามี เวลาที่พวกเราไปบริจาคเลือดซึ่งเราทำประจำ ปีละ 3 ครั้ง....เค้าก็มักจะถามว่า ได้เงินมาเท่าไหร่ ถ้าเป็นเค้าจะเก็บค่าเลือด...
...เวลาผ่านไป เมื่อสองปีที่แล้ว น้องเขยตรวจพบมะเร็งในต่อมน้ำเหลือง ซึ่งก็ทำเคมีบำบัด และดูเหมือนว่าจะหาย แต่พวกเค้าก็ยังมาที่บ้านดิฉัน แซวเรื่องสวดมนต์เป็นปกติ และยังคงถากถางเรื่องเอาเลือดฟรีไปให้คนอื่น บลาๆ.... เมื่อต้นปี หมอตรวจพบเจอมะเร็งในตัวน้องเขยอีก คราวนี้เจอที่ปอด ทั้งๆที่(เค้าไม่สูบบุหรี่) หมอก็เสนอวิธีรักษาและขั้นตอนในการรักษาให้... คราวนี้ท่าจะหนัก เพราะ เค้าต้องไปอยู่โรงพยาบาล เค้าต้องทำเสต็มเซลล์อะไรสักอย่าง และต้องใช้เลือดใหม่ ดิฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจขั้นตอน แต่ที่ได้ยินมาประมาณนี้ คุณๆทราบไหมคะ นี่ก็เข้าเดือนที่ 2 แล้ว คุณหมอยังไม่สามารถหาเซลล์เลือดที่ใกล้เคียงที่สุดได้ ญาติพี่น้องเค้าก็ไม่แข็งแรงพอ คนที่แข็งแรงก็ออกตัวว่าไม่ให้แล้วก็ขาดการติดต่อไป จนคุณหมอบอกว่า ถ้าไม่มีจริงๆก็ต้องทำใจ มันจะเป็นไปได้ยังไงคะที่จะไม่มีเลือดรักษาเค้าเลย...แล้วอยู่มาวันนึง น้องสาวสามีก็มาบอกดิฉันว่า ให้ช่วยสวดมนต์ภาวนาขอพรให้สามีเค้าด้วย...ดิฉันงงเลยค่ะ...เชื่อไหมคะว่าอยู่ที่นี่มาหลายปี ถูกล้อเรื่องสวดมนต์ไหว้พระทุกวัน จนชิน แต่ 2 เดือนที่ผ่านมา ไม่มีการล้อเลียนอีกเลยค่ะ.... นี่คือเวรกรรมจากการเ็นแก่ตัว โชคชะตาหรืออะไรคะ?
มันเป็นผลกรรมจากการเห็นแก่ตัว หรือโชคชะตา
ดิฉันเป็นไทยที่เกิดและโตมาในครอบครัวไทยพุทธ ที่เชื่อเรื่องเวรกรรม และซึมซับ เข้าใจเรื่องเหตุและผล ความเป็นไปของชีวิต ที่ละเล็กน้อย พอโตขึ้นก็ได้เห็นชัดเจนขึ้น... ดิฉันแต่งงานและทำงานอยู่ที่ฮอลแลนด์ ในทุกๆเช้าดิฉันจะสวดมนต์ไหว้พระแผ่เมตตาทุกวัน เพราะมีความคิดว่า เราไม่ได้ใส่บาตรเหมือนตอนที่อยู่ไทย และในทุกๆวัน น้องเขยและน้องสาวสามีซึ่งพักอยู่บ้านใกล้กันจะมาทานอาหารเช้าด้วยทุกวัน( ทุกวันจริงๆ) เค้าก็จะหัวเราะ จิกกัดดิฉันทุกวันว่านับถือผี บ่นร่ายมนต์...แต่ดิฉันก็แสร้งหัวเราะไปด้วย ไม่โกรธ ไม่คิดอะไร เพราะเชื่อว่าสวดมนต์แล้วจะมีสิ่งดีๆ... น้องสาวสามีเป็นคนดัชแท้ๆ ที่ไม่มีเพื่อนเลย เค้าบ่นๆเสมอว่า ดิฉันมาอยู่ที่นี่แค่ 5 ปี มีเพื่อนมากกว่าเค้าที่เกิดที่นี่... พื้นฐานเค้าเป็นคนน่าสงสารค่ะ แต่นิสัยที่สามีดิฉันบอกไม่เคยเปลี่ยนเลยคือ ความเห็นแก่ตัว ความงกแบบที่สุด และไม่เคยแบ่งปัน...ทุกๆวัน เค้าจะพาสามีและลูกมาทานอาหารเช้าและเย็นที่บ้านดิฉัน ถ้าอาหารเหลือก็จะเอากลับบ้านตัวเองเสมอ..ไม่เคยช่วยค่าอาหารใดๆ เค้าไม่นับถือศาสนาใดๆ หรือเวลาที่มีคนมาขอบริจาคเงินเล็กๆน้อยๆ น้องสามีและสามีของเค้าจะปฎิเสธเสมอ และบางทีก็พูดเหน็บคนที่มาขอบริจาค...ดิฉันและสามีจะชอบช่วยเหลือคน สไตล์คนนับถือพุทธ ซึ่งตรงกันข้ามกับบ้านน้องสามี เวลาที่พวกเราไปบริจาคเลือดซึ่งเราทำประจำ ปีละ 3 ครั้ง....เค้าก็มักจะถามว่า ได้เงินมาเท่าไหร่ ถ้าเป็นเค้าจะเก็บค่าเลือด...
...เวลาผ่านไป เมื่อสองปีที่แล้ว น้องเขยตรวจพบมะเร็งในต่อมน้ำเหลือง ซึ่งก็ทำเคมีบำบัด และดูเหมือนว่าจะหาย แต่พวกเค้าก็ยังมาที่บ้านดิฉัน แซวเรื่องสวดมนต์เป็นปกติ และยังคงถากถางเรื่องเอาเลือดฟรีไปให้คนอื่น บลาๆ.... เมื่อต้นปี หมอตรวจพบเจอมะเร็งในตัวน้องเขยอีก คราวนี้เจอที่ปอด ทั้งๆที่(เค้าไม่สูบบุหรี่) หมอก็เสนอวิธีรักษาและขั้นตอนในการรักษาให้... คราวนี้ท่าจะหนัก เพราะ เค้าต้องไปอยู่โรงพยาบาล เค้าต้องทำเสต็มเซลล์อะไรสักอย่าง และต้องใช้เลือดใหม่ ดิฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจขั้นตอน แต่ที่ได้ยินมาประมาณนี้ คุณๆทราบไหมคะ นี่ก็เข้าเดือนที่ 2 แล้ว คุณหมอยังไม่สามารถหาเซลล์เลือดที่ใกล้เคียงที่สุดได้ ญาติพี่น้องเค้าก็ไม่แข็งแรงพอ คนที่แข็งแรงก็ออกตัวว่าไม่ให้แล้วก็ขาดการติดต่อไป จนคุณหมอบอกว่า ถ้าไม่มีจริงๆก็ต้องทำใจ มันจะเป็นไปได้ยังไงคะที่จะไม่มีเลือดรักษาเค้าเลย...แล้วอยู่มาวันนึง น้องสาวสามีก็มาบอกดิฉันว่า ให้ช่วยสวดมนต์ภาวนาขอพรให้สามีเค้าด้วย...ดิฉันงงเลยค่ะ...เชื่อไหมคะว่าอยู่ที่นี่มาหลายปี ถูกล้อเรื่องสวดมนต์ไหว้พระทุกวัน จนชิน แต่ 2 เดือนที่ผ่านมา ไม่มีการล้อเลียนอีกเลยค่ะ.... นี่คือเวรกรรมจากการเ็นแก่ตัว โชคชะตาหรืออะไรคะ?