วันนี้มีนิทานชาดกเรื่องหนึ่งมาฝากพวกเราชาวพุทธ ลองอ่านแล้วพิจารณากันดู
มกสชาดก ว่าด้วยมีศัตรูผู้มีปัญญาดีกว่ามีมิตรโง่
หมู่บ้านแห่งหนึ่งในแคว้นมคธ มีพวกมนุษย์อันธพาลมาก พวกมนุษย์อันธพาลประชุมกันว่า “ท่านทั้งหลาย พวกยุงมันรุมกัดเรา ขณะที่ไปทำการงานในป่า การงานของเราทั้งหลายจึงขาดไป พวกเราจักถือธนูและอาวุธครบมือ ไปรบกับฝูงยุง ฆ่ามันเสีย แทงมันเสีย ให้ตายให้หมด” แล้วพากันไปป่า ต่างหมายมั่นว่า เราจักแทงฝูงยุง กลับไปทิ่มแทง ประหารกันเอง ต่างคนต่างก็เจ็บป่วยกลับมา นอนอยู่ที่บ้าน
พระบรมศาสดาแวดล้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์ เสด็จเข้าไปสู่บ้านนั้นเพื่อบิณฑบาต ทอดพระเนตรเห็น คนทั้งหลายนอนเจ็บในที่นั้น เมื่อทราบสาเหตุจึงตรัสว่า มิใช่ในบัดนี้เท่านั้น ที่พวกมนุษย์อันธพาลคบคิดกันว่า เราจักประหารฝูงยุง กลับประหารตนเอง แม้ในครั้งก่อน ก็เคยเป็นพวกมนุษย์ที่คิดว่า จักประหารยุง แต่กลับประหารผู้อื่นมาแล้วเหมือนกัน แล้วทรงเล่าเรื่องในอดีตว่า
ในอดีตกาล ที่บ้านชายแดนแห่งหนึ่งในแคว้นกาสี มีพวกช่างไม้อาศัยอยู่มาก ช่างไม้หัวล้านคนหนึ่งกำลังตากไม้ ขณะนั้นมียุงตัวหนึ่งบินมาแล้วกัดที่ศีรษะ ช่างไม้จึงบอกลูกของตน ผู้นั่งอยู่ใกล้ๆว่า “ไอ้หนู ยุงมันกัดศีรษะพ่อ เจ็บเหมือนถูกแทงด้วยหอก จงฆ่ามันเสีย” ขณะนั้นพระโพธิสัตว์ผู้เป็นพ่อค้า กำลังนั่งพักอยู่ในโรงของช่างไม้นั้น
ส่วนลูกพูดว่า พ่อจงอยู่นิ่งๆ ฉันจะฆ่ามัน ด้วยการตบครั้งเดียวเท่านั้น พูดพลาง ก็เงื้อขวานเล่มใหญ่คมกริบยืนอยู่ข้างหลังพ่อ ฟันลงมาเต็มที่ ด้วยคิดว่า จักประหารยุง เลยผ่าสมองของบิดาเสียสองซีก ช่างไม้ถึงความตายในที่นั้นเอง
พระโพธิสัตว์เห็นการกระทำของลูกช่างไม้แล้ว ได้คิดว่า ถึงปัจจามิตรเป็นบัณฑิต ก็ยังดีกว่า เพราะเขายังเกรงอาญาแผ่นดิน ไม่ถึงกับฆ่ามนุษย์ได้ แล้วกล่าวคาถานี้ว่า
“ศัตรูผู้มีความรู้ ประเสริฐกว่า มิตรผู้ปราศจากความรู้ ไม่ประเสริฐเลย
เพราะลูกชายผู้โง่เขลา คิดว่า จักฆ่ายุง กลับผ่าหัวของพ่อเสีย”
พระโพธิสัตว์ ครั้นกล่าวคาถานี้แล้ว ก็ลุกขึ้นไปทำงานตามหน้าที่ แม้พวกที่เป็นญาติ ก็ได้จัดการทำศพของช่างไม้
อ่านเรื่องเต็มได้ที่
http://www.84000.org/tipitaka/atita100/jataka500.php?s=44
เมื่อศึกษาชาดกเรื่องนี้แล้ว ลองมองย้อนกลับมาดูบ้านเมืองของเรา ขณะนี้มีพวกที่ชอบอ้างตัวว่าเป็นคนดี เที่ยวตัดสินถูกผิดให้กับคนอื่นไปทั่ว และทุกวันนี้ที่บ้านเมืองปั่นป่วนไร้ระเบียบ เพราะการกระทำของคนที่อ้างตัวว่าเป็นคนดีเหล่านี้ใช่หรือไม่
ชาวพุทธเราก็เช่นกัน เห็นหลายท่านชอบอ้างว่าธรรมวินัยต้องตีความตามที่ตัวเองเชื่อ แล้วเที่ยวไปตัดสินคำสอนของคนอื่นที่ตีความไม่เหมือนตัวเองว่าผิด แล้วก็กล่าวหาโจมตีกัน จนชาวพุทธเราทุกวันนี้แตกแยกเป็นกี่ฝ่ายแล้วก็ไม่รู้
พวกเราชาวพุทธอย่าเป็นเหมือนกับลูกโง่ของนายช่างไม้เลยที่ทำไปด้วยความหวังดี แต่กลายเป็นการจามหัวพ่อตัวเองตาย หลายท่านหวังดีอยากช่วยพระศาสนาแต่ประกอบด้วยอคติและขาดปัญญาทำให้
"ยิ่งช่วย พุทธศาสนาก็ยิ่งพัง"
และที่น่าเป็นห่วงคือ
"คนโง่ คือคนที่คิดว่าตัวเองฉลาดกว่าคนอื่น" เพราะฉะนั้นคนโง่เหล่านี้จึงไม่มีทางที่จะรู้ว่าตัวเองโง่ได้เลย นอกเสียจากว่ายอมหันกลับมาพิจารณาตัวเองอย่างแท้จริง โดยทำตามหลักพระพุทธเจ้า คือ เลิกว่าร้ายกัน เลิกทำร้ายกัน แล้วมุ่งปฏิบัติธรรมให้เต็มที่ เพราะพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาแห่งการปฏิบัติ
สุดท้ายเมื่ออ่านชาดกเรื่องนี้แล้วอยากให้ทุกคนหันกลับมาพิจารณาว่า
"แล้วเราล่ะมีพฤติกรรมอย่างลูกโง่ของนายช่างไม้บ้างไหม"
กระทู้นิทานชาดก
http://ppantip.com/topic/34855590
สันธิเภทชาดก ว่าด้วยโทษที่เชื่อถือคำส่อเสียด (สิ่งที่ชาวพุทธพึงระวัง)
http://ppantip.com/topic/35036916
มกสชาดก ว่าด้วยมีศัตรูผู้มีปัญญาดีกว่ามีมิตรโง่ (ชาวพุทธที่ชอบอ้างตัวว่าเป็นคนดีกำลังมีพฤติกรรมอย่างนี้หรือเปล่า)
มกสชาดก ว่าด้วยมีศัตรูผู้มีปัญญาดีกว่ามีมิตรโง่ (ชาวพุทธที่ชอบอ้างตัวว่าเป็นคนดีกำลังมีพฤติกรรมอย่างนี้หรือเปล่า)
หมู่บ้านแห่งหนึ่งในแคว้นมคธ มีพวกมนุษย์อันธพาลมาก พวกมนุษย์อันธพาลประชุมกันว่า “ท่านทั้งหลาย พวกยุงมันรุมกัดเรา ขณะที่ไปทำการงานในป่า การงานของเราทั้งหลายจึงขาดไป พวกเราจักถือธนูและอาวุธครบมือ ไปรบกับฝูงยุง ฆ่ามันเสีย แทงมันเสีย ให้ตายให้หมด” แล้วพากันไปป่า ต่างหมายมั่นว่า เราจักแทงฝูงยุง กลับไปทิ่มแทง ประหารกันเอง ต่างคนต่างก็เจ็บป่วยกลับมา นอนอยู่ที่บ้าน
พระบรมศาสดาแวดล้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์ เสด็จเข้าไปสู่บ้านนั้นเพื่อบิณฑบาต ทอดพระเนตรเห็น คนทั้งหลายนอนเจ็บในที่นั้น เมื่อทราบสาเหตุจึงตรัสว่า มิใช่ในบัดนี้เท่านั้น ที่พวกมนุษย์อันธพาลคบคิดกันว่า เราจักประหารฝูงยุง กลับประหารตนเอง แม้ในครั้งก่อน ก็เคยเป็นพวกมนุษย์ที่คิดว่า จักประหารยุง แต่กลับประหารผู้อื่นมาแล้วเหมือนกัน แล้วทรงเล่าเรื่องในอดีตว่า
ในอดีตกาล ที่บ้านชายแดนแห่งหนึ่งในแคว้นกาสี มีพวกช่างไม้อาศัยอยู่มาก ช่างไม้หัวล้านคนหนึ่งกำลังตากไม้ ขณะนั้นมียุงตัวหนึ่งบินมาแล้วกัดที่ศีรษะ ช่างไม้จึงบอกลูกของตน ผู้นั่งอยู่ใกล้ๆว่า “ไอ้หนู ยุงมันกัดศีรษะพ่อ เจ็บเหมือนถูกแทงด้วยหอก จงฆ่ามันเสีย” ขณะนั้นพระโพธิสัตว์ผู้เป็นพ่อค้า กำลังนั่งพักอยู่ในโรงของช่างไม้นั้น
ส่วนลูกพูดว่า พ่อจงอยู่นิ่งๆ ฉันจะฆ่ามัน ด้วยการตบครั้งเดียวเท่านั้น พูดพลาง ก็เงื้อขวานเล่มใหญ่คมกริบยืนอยู่ข้างหลังพ่อ ฟันลงมาเต็มที่ ด้วยคิดว่า จักประหารยุง เลยผ่าสมองของบิดาเสียสองซีก ช่างไม้ถึงความตายในที่นั้นเอง
พระโพธิสัตว์เห็นการกระทำของลูกช่างไม้แล้ว ได้คิดว่า ถึงปัจจามิตรเป็นบัณฑิต ก็ยังดีกว่า เพราะเขายังเกรงอาญาแผ่นดิน ไม่ถึงกับฆ่ามนุษย์ได้ แล้วกล่าวคาถานี้ว่า
เพราะลูกชายผู้โง่เขลา คิดว่า จักฆ่ายุง กลับผ่าหัวของพ่อเสีย”
พระโพธิสัตว์ ครั้นกล่าวคาถานี้แล้ว ก็ลุกขึ้นไปทำงานตามหน้าที่ แม้พวกที่เป็นญาติ ก็ได้จัดการทำศพของช่างไม้
อ่านเรื่องเต็มได้ที่ http://www.84000.org/tipitaka/atita100/jataka500.php?s=44
เมื่อศึกษาชาดกเรื่องนี้แล้ว ลองมองย้อนกลับมาดูบ้านเมืองของเรา ขณะนี้มีพวกที่ชอบอ้างตัวว่าเป็นคนดี เที่ยวตัดสินถูกผิดให้กับคนอื่นไปทั่ว และทุกวันนี้ที่บ้านเมืองปั่นป่วนไร้ระเบียบ เพราะการกระทำของคนที่อ้างตัวว่าเป็นคนดีเหล่านี้ใช่หรือไม่
ชาวพุทธเราก็เช่นกัน เห็นหลายท่านชอบอ้างว่าธรรมวินัยต้องตีความตามที่ตัวเองเชื่อ แล้วเที่ยวไปตัดสินคำสอนของคนอื่นที่ตีความไม่เหมือนตัวเองว่าผิด แล้วก็กล่าวหาโจมตีกัน จนชาวพุทธเราทุกวันนี้แตกแยกเป็นกี่ฝ่ายแล้วก็ไม่รู้
พวกเราชาวพุทธอย่าเป็นเหมือนกับลูกโง่ของนายช่างไม้เลยที่ทำไปด้วยความหวังดี แต่กลายเป็นการจามหัวพ่อตัวเองตาย หลายท่านหวังดีอยากช่วยพระศาสนาแต่ประกอบด้วยอคติและขาดปัญญาทำให้ "ยิ่งช่วย พุทธศาสนาก็ยิ่งพัง"
และที่น่าเป็นห่วงคือ "คนโง่ คือคนที่คิดว่าตัวเองฉลาดกว่าคนอื่น" เพราะฉะนั้นคนโง่เหล่านี้จึงไม่มีทางที่จะรู้ว่าตัวเองโง่ได้เลย นอกเสียจากว่ายอมหันกลับมาพิจารณาตัวเองอย่างแท้จริง โดยทำตามหลักพระพุทธเจ้า คือ เลิกว่าร้ายกัน เลิกทำร้ายกัน แล้วมุ่งปฏิบัติธรรมให้เต็มที่ เพราะพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาแห่งการปฏิบัติ
สุดท้ายเมื่ออ่านชาดกเรื่องนี้แล้วอยากให้ทุกคนหันกลับมาพิจารณาว่า "แล้วเราล่ะมีพฤติกรรมอย่างลูกโง่ของนายช่างไม้บ้างไหม"
กระทู้นิทานชาดก
http://ppantip.com/topic/34855590
สันธิเภทชาดก ว่าด้วยโทษที่เชื่อถือคำส่อเสียด (สิ่งที่ชาวพุทธพึงระวัง)
http://ppantip.com/topic/35036916
มกสชาดก ว่าด้วยมีศัตรูผู้มีปัญญาดีกว่ามีมิตรโง่ (ชาวพุทธที่ชอบอ้างตัวว่าเป็นคนดีกำลังมีพฤติกรรมอย่างนี้หรือเปล่า)