อรุณสวัสดิ์โซล
เจ้าของกระทู้ ถึง โซล 09.00 น เวลาเกาหลี เจ้าของกระทู้ก็เดินลงจากเครื่อง แล้วก็นั่งรถไฟใต้ดินไป ที่ด่าน ตม คะ ใช้เวลาเดิน ทางประมาณ 5-10 นาที ก็จะถึง ด่านตรวจคนเข้าเมืองของเกาหลี เวลาระทึกใจก็มาถึงคะ
เดินเข้าไป ก็สแกนนิ้ว ช่วงนี้จะมีภาษาไทย เราก็สแกนไปปกติคะ ในใจคิดว่าผ่านแล้ว ปั้มแน่ๆ สักพักเปิดดูพาสสปอต ขาวโล่ง ยิง คำถามมาเลยคะ
ตม : คุณมากับใคร
Me : มากับเพื่อน
ตม : คุณมาคนเดียวใช่ไหม
Me : มากับเพื่อน
คิดในใจถามย้ำทำไม
ตม : คุณรู้จัก เพื่อนในเกาหลีไหม
Me : ไม่รู้จัก
ตม : แล้วคุณพักที่ไหน
Me : ตอบชื่อโรงแรมไป
สัก พัก ตม มันบนไรไม่รู้ แล้วกดกริ่ง เรียกไปห้องเย็น เอิ่ม อึ้งสิคะ ตอบตรงไหนผิด ยังไง หรือสำเนียงไม่ได้ คือ งง เอ้า แล้วมาพาตัวฉันไปทำไม คือ งง มาก
บรรยากาศในห้องเย็น มีป้าๆๆ แม่ๆ ที่รอคอยจะส่งตัวกลับ อีก นับ 10 คือวันนี้เป็นวันไร ทำไม ฉันตอบผิดตรงไหน ทำไม โดนกักตัว ตอนนั้นแบบสติหลุดมาก ผ่านไป เกือบครึ่งวัน ยังไม่มีความคืบหน้า ที่จะถามฉัน เลย เอามากักไว้ นี้ก็พยายามเดินไปมองหน้าประตู มี ตม ผู้หญิงคนหนึ่ง มาถามฉันว่า ชื่อไร เขาก็เดินไปดูพาสสปอตของเราให้ เขาบอกรอแปป ในใจก็เออ ยังดีทีเขายังมีคนช่วย ดูให้ แลดูเป็นมิตรมาก สักพัก ตมผู้หญิงผมสั้น กับอีตาแว่น สงคนนี้ร้ายนะ 55555 เขาก็ถามคำถาม
ตม : คุณทำอาชีพอะไร
Me : ตอบอาชีพตัวเองไปคะ
ตม : ทำไมฉันให้คุณพูดเป็นภาษาไทย คุณพูดเป็นอังกฤษ
Me : ประโยคไหน ที่ คุณบอกให้ฉันพูดเป็นไทย
แล้วนางก็มาทำหน้าวีน ใส่ จ้า แล้วแบบเสียงดังมาก ตอนนั้น นี้ก็โมโห สำเนียงมาก บอกตรง. (อาจใช้คำหยาบนะคะ)
ตม : แล้ว คุณ ทำงานที่ไหน ยังไง
Me : ยื่นใบรับรองการทำงาน ให้ดูแล้ว
ตม.   พูดไรกันไม่รู้ มองไปที่ตรา ใบรับรอง หนังสือซึ่งเป็นตราครุฑ  ( ลืมบอกไป ว่า เจ้าของกระทู้ทำงานราชการ เป็นลูกจ้าง ในกรมแห่งหนึ่งคะ ) แล้ว ตม ก็หันมาถามคำถาม หลังจากส่งหนังสือรับรองนี้ให้ดู
ตม : คุณทำงานตำแหน่งไรคะ
Me : ตอบตำแหน่งเราไป
ตม : ทำงานมานานเท่าไรแล้ว
Me : 6 เดือน คะ
ตม : เริ่มทำงานปีไหน
Me : ตุลา ปีที่แล้ว
ตม : ตุลาปีที่แล้ว( 2015 ) แน่ๆใช่ไหม ทำไมใบรับรองงานของคุณ ถึงเป็น 2014 ละ
Me : เห็นแล้วช็อคคะ เอิ่ม ตายห่าแล้ว คนออกใบหนังสือรับ รองให้เรา พิมพ์ผิดงั้นเหรอ ตอนนั้นคิดในใจอยากร้องมากๆๆๆๆๆ
ตม : เอกสารของคุณมันเป็นเท็จ
Me : ฉันพูดความจริง ไม่ผิดแน่นอน
-------- ตัดพาท ไปเรียกตัวน้องคนที่มาด้วยกัน เขามาถาม ต่างๆ --------
ช่วงนี้เจ้าของกระทู้พยายามติดต่อที่ทำงาน และให้เขายืนยันตัวตน ว่าเราทำงานที่ กรม จริงๆมาเที่ยว ไม่ได้หรอก
สักพัก ตม. ก็โทรกลับไปถามที่ทำงาน ว่ามีคนชื่อนี้ทำงานไหม ที่ทำงานยืนยันให้คะ
แต่เหมือนเขาจะไม่เชื่อเรา เราก็บอก ขอเบอร์แฟกซ์ จะส่งเอกสารการยืนยันตัวเรา มาให้ ตม ผู้หญิง ผมสั้น ทำหน้าแบบ ไม่พอใจมาก คือ ส่งมาทำไม ไรยังไง ก็เลยยื่นที่พี่เขาส่งมาให้ดู นางก็ยอมบอกเบอร์แฟก คะ
ที่ทำงานส่งเอกสารการยืนยันตัวมาให้นางก็ดู แล้ว ก็มาถาม คำถามเราเกี่ยวกับที่ทำงาน ถามเจ้าของกระทู้ เฉพาะแผนก ที่เจ้าของกระทู้ทำ
สักพักนางก็โทรกลับไปที่ทำงานเราอีก แต่คำถาม ดันถามทั้งกรม อ้าวงี้จะตอบตรงกันได้ไง ถามเราอย่างหนึ่ง ไปถามที่ทำงานเราอย่างหนึ่ง
คิดในใจ ต้องการเอาเราส่งกลับให้ได้ใช่ไหม สักพัก อีตาแว่น กับ ผู้หญิงสองคนนั้นก็หายไป แล้วมี ตม อีกคน กับเจ้าหน้าที่สายการบินของเรา มารับ นี้ งง เลยจ้า ออกไปดูข้างนอก คือ นางสองคนนั้นหายไปไหน กลายเป็นเจ้าหน้าที่ชุดใหม่ เอ้า งง รอบสอง จ้า อยู่ๆมาพาเราไป เหมือนจะส่งกลับ นี้โทรหาที่ทำงาน เขากำลังจะส่งตัวหนูกลับแล้ว ช่วงเดินไป เจ้าของกระทู้ก็ถาม พาฉันไปไหน ตม พูดอังกฤษ ฟังอังกฤษไม่ออก คือไร นางไม่ตอบ ได้แต่บอกรีบเดินๆๆๆๆๆ สักพักก็ถึง ห้องเย็น (เหมือนห้องกักตัวนักโทษมาก ) เสื่อผื่น หมอนใบ ไม่ต่างกัน พร้อมกับ คนไทยที่รอกลับพรุ่งนี้อีก นับ 20 คน ช่วงเวลานี้ เจ้าของกระทู้และที่ทำงานของเจ้าของกระทู้คุยกันตลอด ทำไงดี จะช่วยยังไง พาเพื่อนที่เป็นเกาหลีมาคุยให้ เหล่า ตม ก็ไม่คุย จุดนี้เจ็บใจมาก เอ้ย อยากร้องไห้ แต่ร้องไม่ได้ เราต้องเข้มแข็ง และที่ทำงานก็บอกมีทางช่วยแล้ว ติดต่อสถานทูตให้ และแล้ว ก็มี ลุงตม คนหนึ่ง หน้าตาแลดูใจดี นำพาสสปอตเจ้าของกระทู้ มาเรียก ชื่อ แล้วก็บอกตามฉันมา นี้ก็ งง ไปไหน ยังไง คือไร เราก็คุยกับที่ทำงาน เขาพาตัวไปแล้ว เพื่อนถามไปไหน นี้ก็บอกไม่รู้ จุดนี้อยากร้องไห้มาก โดนส่งกลับแล้วเหรอ ไหนว่าพรุ่งนี้ ( ที่จริงกำหนดการเหมือนโดนส่งกลับเช้าวันรุ่งขึ้นคะ ตามสายการบินที่เรามา) สักพัก. ลุงหน้าตาใจดี ก็คุยกับ ตม อีกคน เหมือนเขาถามกันว่าจะพาไปไหน แล้วตม คนนั้นก็ยกนิ้วให้ เราก็คิดในใจ พาฉันกลับเหรอ หรือไง นี้ใจชื่นขึ้นมาละ เพราะ เดินกลับเข้ามา อีกครั้ง แล้วก็เดินกลับมาที่ ตม เจอ อีตาแว่น แล้ว อีตาแว่นก็ทำหน้าเอื่อม เออ ทำไม ยังไง ไม่โดนส่งกลับเหรอ แถม กลับมาอีกอ่ะ เจ้าของกระทู้ ทำหน้าชื่นใส่เลยจ้า แล้วก็ถามเรา พักที่ไหน นี้ยื่นเอกสารให้ดูเลยจ้า ตม ก็บอก อืม เจ้าของกระทู้ถาม ต้องการไรอีกไหม แระอีตาแว่นก็มองหน้า บอกไม่ เอา แระก็นั่งลง อ่อ มีประโยคหนึ่ง นางถามว่า มีแพลนจะไปเที่ยวไหน เราก็บอกไป แต่นางก็บอกไม่ใช่ ฉันถามชื่อที่พักคุณ อ้าว เดี๋ยวนะ ไม่มีคำศัพท์ไหนที่ให้บอกชื่อโรงแรม จาก ปากคุณเลยนะ นี้ก็ไม่เถี่ยง สักพักก็ให้สแกนนิ้ว แล้ว ก็สแกนหน้า ปั้มพาสปอต แล้วมี ตม อีกคนบอก Have a nice trip เรา ก็บอก ขอบคุณ แล้ว แบบ ก็ถามคุณกลับกรุงเทพ วันไหน บอกวันจันทร์. ตม คนนี้แลเป็นมิตร คงเห็นเราตั้งแต่แรก แต่เขาก็ไม่รู้จะช่วยไง แล้วอีตาแว่นก็บอก รีบเดินๆๆ นี้ มองแรงมาก เกลียดอ่ะ และในที่สุด ก็ได้เที่ยว เกาหลีแล้ว ร้องไห้เลยจ้า ณ จุดนั้น อันนี้เป็นประสบการณ์การเดินทางครั้งแรก และจดจำเกี่ยวกับ ตม เกาหลี
*******ช่วงนี้ใครจะไปท่องเที่ยวเกาหลี โดยเฉพาะที่เป็นผู้หญิง วัยทำงานไม่ใช่นักเรียน นักศึกษา ต้องระวังตัว และเตรียมพร้อมเอกสารต่างๆๆ ต้องแบบ ค่อยๆ ฟังคำถาม ตม สำเนียงภาษาอังกฤษ  ตม บอกเลยต้องทำใจ  ขอให้ทุกคนเที่ยวสนุก และอาจไม่โชคดีเหมือนเจ้าของกระทู้ก็ได้นะคะ *********