...ผมจะมาแชร์เรื่องราวของการเดินทาง ของพวกผมในครั้งนี้ มีสมาชิกทั้ง3คน ชาย2หญิง1 ตัวเล็กๆหล่อๆนี่พี่ทิวแก่สุดในนี่ พี่ผญถึกทนนี่พี่บีม ส่วมผมตัวใหญ่สุดแต่น้องเล็กสุดชื่อพี (บอกชื่อไว้ก่อนนะครับจะได้เข้าใจง่ายๆว่าคนไหน) ก่อนเดินทางรุ่นพี่ที่ไปด้วยกันจะไปงานบวชที่พัทลุง เลยชวนๆกันมาได้บทสรุปที่ว่าทริปนี้เราสิ้นสุดที่ พัทลุง แต่จุดเริ่มต้นนี่ไม่รู้ งงๆอึนๆกันไป 5555  กว่าจะได้ที่แรกก็ก่อนวันไป เริ่มเดินทางกันวันที่ 6-11 เมษายน 25559



     ...ทริปนี้เรานัดเจอกันที่อนุ เพื่อที่จะไปขึ้นรถตู้ไปประจวบ ค่ารถ180 บาท. ที่แรกที่เราจะไปกันคือ บึงบัวเขาสามร้อยยอด  ไปลงที่ท่ารถแต่ต้องต่อรถตู้เข้าไปอีก ก็เสียค่ารถตู้อีก 30บาท ลงตรงปากทางเข้าบึงบัว หาข้าวหาปลากันก่อน. ป้าที่ร้านข้าวบอกไม่มีรถเข้าไปต้องจ้าง มาแบบงบน้อยอ่ะสิ งานโบกก็มา
ตอนกินข้าวอยู่นี่คือรถเลี้ยวเข้าไปในซอยนี่แบบเยอะมาก แต่พอจะไปโบกเท่านั้นแหละเงียบกริบ เดินไปเป็นกิโลโบกไปโบกมาไปเจอพี่ใจดี รับไปส่งที่บึงบัวแล้วพี่แกยังให้เบอร์ติดต่อไว้ พี่เค้าบอกว่าตอนช่วงนี้มันไม่ค่อยมีรถผ่าน เด่วพี่เข้ามารับอีกทีช่วงเย็นละกันสัก5โมง หืมน้ำตาจะไหลพี่ใจดีมาก (ส่วนตัวผมไม่เคยโบกมาก่อนเหมือนพี่ทิว รู้สึกดีมาก)





  ...เราก็มาถึงบึงบัว จะบอกว่าเราโชคดีอีกแล้วพี่ที่อุทยานให้เข้าฟรีเพราะเย็นแล้ว แต่สภาพอากาศหน้านี่ไม่เย็นเลยจริงๆ



















          ...ก็พอถ่ายรูปกันเสดพอได้เวลาพี่เค้ามารับตามที่นัดไว้ แล้วก็นั่งรถตู้ไปลงทางไปถ้ำพระยานครเพื่อที่จะต่อรถไป แต่ไม่มีรถไปแล้วจึงต้องโบกรถกันต่อไปใกล้มืดแล้วยังไม่รถรับสักคัน เลยมาดักรอหน้าปั๊มน้ำมันซะเลย 555 และแล้วก็มีพี่ใจดีไปส่งทางที่ไปถ้ำพระยานคร พี่เค้าก็บอกว่าถ้าเจอโบกไวกว่านี้พี่จะไปส่งแล้วแต่พี่เค้าติดธุระ  แล้วพี่เค้ายังจะหารถโบกให้เราไปต่ออีก ไม่รู้จะขอบคุณยังไง เกรงใจก็เกรงใจเราเลยบอกเด่วพวกผมโบกกันไปเรื่อยๆดีกว่าครับ โบกไปโบกมาเจอคุณลุงกับคุณป้าใจดีอีกแล้ว ลุงกับป้าแนะนำให้ไปนอนแถวหาดสามร้อยยอด เพราะมันดึกแล้วทางมันก็มืดมาก ลุงก็เลยไปส่งที่หาดสามร้อยยอดแล้วยังแวะให้พวกเราแวะซื้อขนมเข้าไปกลัวจะหิว ลุงส่งลงตรงหน้าหาดแล้วยังฝากพี่ชายที่บ้านอยู่หน้าหาดให้พวกเราเข้าห้องน้ำห้องท่าอีก (ขอบคุณมากๆครับ)




....นี่คือวิวที่เรานอนกันเมื่อคืนนะครับ ฟินมากตื่นมาเจอทะเล แต่เมื่อคืนนะเกือบไปนอนโรงบาลยุงจะหามไป- 5555





    ...เริ่มต้นวันที่สองโบกรถต่อตามสเต็ป เจอป้าเรียกบอกให้ไปขึ้นรถรับส่งนักเรียนพอดีเลย ก็ติดรถไปลงตรงปากทางเข้าถ้ำแล้วก็โบกกันต่อไป มีรถกระบะแวะรับเข้าไปส่งที่ถ้ำพระยานคร หาข้าวกินก่อนเดินขึ้นไปบนถ้ำพระนานคร ถ้ำพระยานครเสียเข้าคนล่ะ 40บาท.




  ก่อนเดินขึ้นมีป้ายเขียนไว้ 2กิโล แต่จากการเดินขึ้นเขามาโคตรหลอกลวงไม่เจรงงงงอย่าไปเชื่อป้ายย







    ...ลืมบอกนะครับมีสองทางเลือกสำหรับคนจะไปยังถ้ำพระยานคร มีเดินขึ้นกับนั่งเรือนะครับ แต่นั่งเรือมาแต่ก็ต้องขึ้นเขาอีกลูกนะครับกว่าจะไปถึงถ้ำพระยานคร ลากเลือดกันเลยที่เดียว เฮือกกกก!!!! เดินลงเขามาลูกแรกก็จะเจอหาดแล้วก็เดินไปขึ้นเขาอีกลูก
























    ...เดินมาถึงถ้ำนี่อลังการมากสวยงามตามท้องเรื่อง มาถึงตอน 9โมงครึ่งก็นั่งรอพระอาทิตย์ส่องมาตรงพระที่นั่งรอจนเที่ยงเลยไปถามเจ้าหน้าที่  เจ้าหน้าที่บอกว่าไม่แล้วครับไม่ใช้หน้า ห่ะ!!!!!  นี่กูรออะไรนั่งร้อนตั้งนานฤดูกาลเปลี่ยนพระอาทิตย์ก็เปลี่ยนทิศ ใครจะมาดูช่วงให้ดีนะครับเดียวพลาด พอขากลับเดินไม่ไหวแล้วยอมเสียตังนั่งเรือ20บาท. ขอติดไปกับคณะนักเรียน





...ลงเรือปุ๊ปขอตัวอาบน้ำกันก่อนล่ะกันไม่ไหวแล้วร้อนเหงื่อนี่โชก 5555 อาบน้ำกันเสดก็ก็ขอติดรถพี่แถวนั้นไปลงปากทางเข้าถ้ำเพื่อที่จะโบกรถไปสถานีรถไฟปราณบุรี โชคดีอีกแล้วทริปนี้โบกปุ๊ปได้ปั๊บพี่ครับพี่ไปไหนครับพี่ผ่านปราณบุรีไหมครับ ผ่านพอดีเลยน้องขึ้นมาเลย นั่งกันยาวๆถึงปราณบุรีร้อนก็ไหว



...มาถึงก็จะซื้อตั๋วไปกันตัง พอดีพี่บีมเคยไปฝึกงานที่ "บ้านน้ำราบ" ที่แรกก็ไม่รู้จะไปไหนหรอกพี่แกบอกว่าสวยโปรโมทไว้เยอะเลยตกลงกันว่าจะมาที่นี่กัน แต่ประเด็นตั๋วรถไฟมีรอบ 4ทุ่ม40 แต่นี่มันบ่าย2แล้วเวลาที่เหลือจะไปไหน ก็เลยนั่งๆนอนๆคุยกับนายสถานีไปคุยมาพี่ทิวก็เลยชวนพีเค้ามาตัดผมซะเลย (พี่ทิวเป็นช่างตัดผมมาทริปนี่ตั้งใจว่าถ้ามีโอกาสก็ฝึกฝีมือไปเรื่อยๆ) พี่เค้าก็เลยชวนเพื่อนมาอีกคนมาตัดด้วย





















...พี่นายสถานีแนะนำว่าให้ขึ้นรถไฟฟรีไปประจวบก่อนไปเดินเล่นหาอะไรกินแถวนั้นแล้วรอรถไฟไปตรัง พอถึงประจวบก็หาอะไรกินแล้วก็หาห้องอาบน้ำซึ่งหายากมาก เลยบากหน้าไปขอใช้ห้องน้ำโรงพัก555 เพราะตำรวจเป็นที่พึ่งของประชาชน พี่ตำรวจใจมากเลยใช้ห้องอาบน้ำ ขอบคุณมากครับ
แล้วก็รอรถไฟขึ้นไปตรังก็พอจะทราบๆกันมาบ้างสำหรับคนเคยขึ้นรถไฟ กำหนดมาสี่ทุ่มสี่สิบนี่มันเที่ยงคืนห้าสิบ ยุงก็เยอะไปอรีกกกกกกก



อย่างที่บอกไปในตอนต้นว่าพี่บีม เคยมาฝึกงานที่บ้านน้ำราบ ต.บางสัก อ.กันตัง จ.ตรัง
พวกเราได้ฟังพี่บีมเล่าเรื่องราวน่ารักเกี่ยวกับบ้านน้ำราบมากมาย จนผู้ร่วมการเดินทางครั้งนี้คิดว่า เฮ้ย มันต้องมาหว่ะ สักครั้งหนึ่งว่ะ! เลยรีบหาทางมาจังหวัดตรังโดยเร็ว(และถูก)
เราขึ้นรถไฟกันเวลา 00.40 ที่สถานีประจวบคีรีขันธ์ ถึงสถานีกันตัง ประมาณ 11 โมง ถ้าใครจำบรรยากาศรถไฟชั้นสามได้นั้นคงจะพอเข้าใจกันอยู่
หลับไปร้อยรอบ ตื่นอีกพันรอบ ยุงถูกลมตีมาตายบนตักเกือบ20ตัว คอเคล็ดคอหักกันกว่าจะถึงจุดหมาย
เมื่อลงจากรถไฟ เราก็พบกับพี่หลวง(คนในชุมชนซึ่งคุ้นเคยกับพี่บีม)จะเป็นคนพาเราไปสู่ บ้านน้ำราบนั่นเอง











จากสถานีรถไฟกันตังประมาณ40นาที พวกเราได้มาถึงบ้านน้ำราบ และได้ขนสัมภาระพะรุงพะรังมาไว้ที่บ้านพี่หลวงซึ่งจะเป็นที่นอนของเราในค่ำคืนนี้
เมื่อขนของเสร็จ พวกเรารีบล้างหน้าแปรงฟัน เพราะตั้งแต่ขึ้นรถไฟมานั้นก็ไม่ได้ทำความสะอาดตัวเองเลย (เน่าสุด)
หลังจากนั้นพี่หลวงได้พาพวกเรามาทำความรู้จักกับคนในชุมชน ซึ่งทุกคนให้การต้อนรับพวกเราแบบเป็นกันเองมากๆ
จากนั้น พี่หลวงพาเรามาทานอาหารเที่ยง ซึ่งมื้อนี้พวกเราจะได้พบกับ "ปูม้าบ้านน้ำราบ" ซึ่งพี่บีมบอกไว้ว่าเป็นของดีของเด็ดของที่นี่เลย
งจากการพิสูจน์นั้นพบว่ารสชาดของปูม้าที่ได้กินคือ อร่อย อร่อย อร่อย และหวานมาก หวานติดปาก หวานจนไม่รู้จะพูดยังไง เอาเป็นว่าพวกเราประทับใจในรสชาดมากๆ
พิมพ์กระทู้ไปก็หิวไป อยากกลับไปกินอีก โดยได้เคล็ดลับจากคนในชุมชนว่า ปูจะกินอร่อยต้องแกะด้วยตัวเอง!







พอแดดเริ่มซอฟต์ลง พวกเราก็ขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวบริเวณหาดต่างๆที่อยู่ใกล้ๆ โดยหาดที่ได้ไปวันนั้น มีทั้งหมด 3 หาดคือ
หาดหยงหลิง หาดสั้น และหาดยาว
หาดหยงหลิง เป็นหาดแรกที่พวกเราได้ลงไปสำรวจ พอดับเครื่องเท่านั้นแหละ
ลิง! ลิงมาจากไหนก็ไม่รู้ มาอย่างไว ควบเป็นม้า มาหยิบเอาขนมจากตะกร้าหน้ารถไปเลย พวกเราได้แต่ยืนมองแบบเอ๋อๆงงๆ
เอาเป็นว่า ใครจะไปหาดนี้ก็ระวังน้องลิงไว้ด้วยนะจ๊ะ เก็บของมีค่า(ของกินก็ด้วย!!!!)ให้มิดชิด
โดยหาดหยงหลิง บริเวณใกล้ที่จอดรถจะมีร้านค้าอยู่ประมาณ3-4ร้าน บริเวณหาดจะมีซอกหินใหญ่ๆ ให้เดินเข้าไปถ่ายรูปกันได้เลย