ยาวนิดนึงอยากให้อ่านมากครับ!

เกิ่นก่อนครับว่า ผมเป็น ผช. ที่ไม่ค่อยยุ่งกับเรื่องรักเท่าไหร่ผมจะอยู่กับเพื่อนเป็นส่วนใหญ่ ขับรถออกทริป เล่นดนตรี เป็นเด็กอายุ 18 ทั่วไปที่มีน้ำหนัก
148 เเละลดลงมาเหลือ 132 สูง 181 คงที่ เพราะเข้าฟิตเนสผมกำลังลดน้ำหนักอย่างจริงจัง (ฟิตเนสที่ คลอง4 ใจกลาง คลอง4 มีรูปยิมเป้นสักตว์กินเนื้อ)

  เข้าเรื่องกันเลยครับทำไมผมถึงตั้งหัวข้อว่ารักเเรกพบ เพราะ ที่ฟิตเนสผมตกหลุมรัก ผญ. คนนนึงเดินออกจากลิฟมาเจอเธอ โอะหัวใจผมเดาะ!
เเต่ผมไม่บังอาจเอื่อมมืออันสกปรกเอ่ยวาจาอันพร่อยๆออกไปหาเธอ (เว่อไป) เอาจริงๆครับผมไม่กล้าครับผมมันหน้าตาไม่ดีอ้วน ไม่กล้าไปคุยกับนางฟ้าหรอกครับ ที่มาตั้งกระทู้นี้เพราะ มันคือรักเเรกของผมครับผมไปไม่เป็นเเค่รู้สึกว่า "เห้ย คนนี้เเหละเเม่ของลูก" เธอมีรูปร่างสวยงามครับหุ่นดีขาวดูมีอายุนิดนึง
วันที่ 12/4/2559 ณ เวลาประมาร 12:00 ผมเเหล่เธอๆใส่ เสื้อสีเหลือง กางเกงขาวตัดดำ รองเท้าขาวเเดงดำ ผมมองเธอจนเธอสบตากลับบ่อยครั้ง (เค้าคิดว่าเป็นไออ้วนโรคจิตน่ะสิ)
  
  มีโมเม้นนึงที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวผมเองผมกำลังลงลิฟกลับบ้านครับ เเละผมได้ยินเสียงลอดออกมาจากประตูนอกลิฟว่า
"ทันไหมคะ ทันไหมอ่ะ" ธ ธ ธ เธอ จะเข้ามาในลิฟ !! ผมนี้เบรินปุ่มเปดประตูลิฟอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วเเสงโดยพรัน "ทันครับ" บรรยากาศในลิฟตึงมากเธอก้มหน้าเล่นมือถือไป (ทำไมลิฟไม่มีสัก 108 ชั้นว่ะ) เเละก็เเยกย้ายกันไป (คราวหน้าจะไม่พลาดทำความรู้จัก) ผมมองเธอห่างๆเป็นเช่นนั้นเลื่อยมา ผมชอบเธอครับ ผมรักเธอครับ เเต่ทำไม่ได้นอกจากมอง ผมไม่มีอะไรจะไปสู้กับนางฟ้าเลย
  
สุดท้ายนี้ได้เเต่หวังว่าผมจะลดน้ำหนักให้ทันก่อนเธอจะหายไป ก็ไม่ร็ว่าเพื่ออะไรตอนนี้ผมไม่ได้หวังให้เธอ ชอบผมรักผม "ผมเเค่อยากคุยกับเธอก็พอ"
#รักเเรกพบเพียงสบตา #ผมชอบใส่เสื้อผ้าสีดำครับ #เป็นการใบ้ได้เห้มาก #ใครรู้จักเธอคงดี