เราจะต้องพูดจะต้องอธิบายซักกี่ครั้งเพื่อนถึงจะยอมเข้าใจ จึงอยากถามว่าเราควรเเนะนำเพื่อนยังไงเพื่อนถึงจะเข้าใจ เราคิดว่าที่เราอธิบายไปก็น่าจะเข้าใจง่ายสุดๆเเล้วเเต่เพื่อนก็ยังคงดื้อรั้น มาถามความเห็นเราเเต่ไม่เอาไปทำตามซักอย่าง เเล้วก็มาเวิ่นเว้อไม่เลิก

เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนเราคนนี้ เข้าเรียนมหาลัยปี 1 พร้อมกันค่ะ คือตั้งเเต่เข้าเรียนใหม่ๆเเล้วนางจะเป็นคนที่ติดเเฟนมาก ไปไหนก็ต้องเเฟน กินข้าว ไปเรียน เเม้กระทั่งเข้ากิจกรรมรับน้อง นางก็ไม่เข้าเพราะติดเเฟนมาก เข้าปี 1 ใหม่ๆ รุ่นพี่จะบอกว่าให้รุ่นน้องเข้าเเถวเดินตามๆกันไปเรียน เเต่เพื่อนคนนี้คือไม่ เเฟนพาซ้อนจักรยานไปส่งห้องเรียน จนเราเเซว ว่า เฮ้ยย เหมือนฉากในซีรี่ย์เกาหลีเลยว่ะ  รียองเจ กับ ฮันจีอุน รึป่าววะ ? นางก็ยิ้มๆ  เเล้วพอขึ้นปี 2 เเฟนนางก็นอกใจ นางก็มาเวิ่นเว้อกับเรา เราก็เข้าใจปลอบประโลมนางอยู่หลายวัน เหมือนนางจะดีขึ้นบ้าง เเล้วเเฟนนางก็กลับมาขอคืนดี เรานี่เป็นหมาเเล้วไง พอเค้าคืนดีกัน เเล้วหลังจากนั้น ปี 3 ก็มีทะเลาะกันเรื่อยๆ ((ฝ่ายชายทุบตีเพื่อนเราเป็นขนุนเลย)) พอ ปี 4 เเฟนนางก็อาการหนักขึ้นคือหวงนางมากพอจะไปร่วมงาน บายเนียร์ ไม่ยอมให้เพื่อนเราไป ขังเพื่อนเราไว้ในห้อง คือเรารู้สึกสมเพชผู้ชายมาก  บอกให้เพื่อนทำใจตั้งหลายครั้งเเต่ก็ยังไม่เลิกถูกว้อมถูกตี พอมันเจอคนใหม่ก็ทิ้งเพื่อนเรา พอไปไม่รอดก็กลับมาหาเพื่อนเราเป็นแบบนี้ตลอด  เราไม่รู้จะด่าเพื่อนยังไงเเล้ว จนปัจจุบันจบทำงานเเล้วเพื่อนเราก็ยังเพ้อ ทั้งๆที่พ่อเเม่ฝ่ายชายไม่ปลื้มเพื่อนเราเลย  เเม่เพื่อนก็บอกให้ถอยห่างออกมาได้เเล้วเเต่เพื่อนเราก็ยังไม่สนใจ ทะเลาะกับเเม่เพราะเรื่องผู้ชายคนนี้บ่อยมาก คือเราเข้าใจหัวอกคนเป็นเเม่ ใครๆก็รักลุกหวงลูก ไม่มีใครอยากให้ลูกเจอเรื่องเเย่ๆหรอก เเต่นางไม่เข้าใจความหวังดีของเเม่ จนพักหลังๆนางมาเวิ่นเว้อในกลุ่มเพื่อนไม่มีใครอยากสนใจนางเเล้ว เราก็ทิ้งท้ายไว้เเค่ว่าโตๆกันเเล้วอะไรผิดอะไรถูกคิดเอา .. พักหลังๆนางเลยไม่ค่อยโทรมาคุยกับเราเเล้วคงจะเคืองเราสินะ  เฮ้อออ ความรักหนอ... =..=