เรื่องมีอยู่ว่า  เรากับเพื่อนคนนี้ค่อนข้างจะสนิทกันพอสมควร นางมีอะไรนางก็จะมาเวิ่นเว้อให้เราฟังให้เราช่วยออกความเห็น ปัญหาของนางไม่มีอะไรเลยนอกจากเรื่องครอบครัวเเล้วก็เรื่องเเฟนที่คบอยู่ด้วย นางกับ ผช คนนี้คบกันตั้งเเต่สมัยเรียนมัธยมพอเข้ามหาลัยก็เลยมาสมัครที่เดียวกันเเต่คนละคณะ นางกับเเฟนรักกันมากซึ่ง เราเพิ่งจะรู้จักเพื่อนคนนี้ตอนเข้ามหาลัยนี่ล่ะ นางเป็นคนติดเเฟนมากไปไหนก็ไปด้วยกัน ห่างกันเเค่ตอนเรียน  เวลาจะไปไหนกับเพื่นทีต้องรอเเฟนอนุมัติเเฟนไม่ให้ไปก็อด ยกตัวอย่าง ตอนเรียนปี 3 เป็นงานบายเนียร์อำลารุ่นพี่ปี4 เพื่อนเราก็อยากไปร่วมงานเสื้อผ้าหน้าผมพร้อมเเต่เเฟนไม่ให้ไปขังนางไว้ในห้องเหตุผลเพราะเเค่หึง  เวลาไม่ได้ดังใจหรือว่าอะไร ผช คนนี้มักจะทำร้ายร่างกายเพื่อนเราเสมอ เเถมยังนอกใจเพื่อนเราอีกด้วย เราก้ได้เเต่ปลอบเเละบอกให้คิดดีๆ มันทำกับเธอขนาดนี้ยังจะทนอีกหรอ นางก็ฟังเเต่ไม่ยอมทำตามคำเเนะนำเราซักอย่างเป็นเเบบนี้จนเรียนจบ ตอนนี้ทำงานได้ 3 ปีเเล้วก็ยังเวิ่นเว้อในกลุ่มเพื่อนเรื่อง ผช คนนี้ไม่ยอมจบ จนมันมีเมียใหม่ไปเเล้วหลายคน เพื่อนเราก็ยังดราม่าไม่เลิก เเถมยังทะเลาะกับเเม่เพราะเเค่เรื่อง ผช คนนี้ เห็น ผช คนนี้ดีกว่าเเม่ตัวเอง เราเห็นใจเเม่นางนะคนเป็นเเม่ใครอยากจะให้ลูกเจอเรื่องเเย่ๆเเบบนี้ล่ะ พักหลังๆนางอาการหนักมาเวิ่นเว้อด่าเเม่ให้เราฟัง หาว่าเเม่เรื่องของนาง นางจะหนีออกจากบ้าน เราฟังเเล้วคิดว่ามันเกินไปหรือป่าวเเม่ตัวเองนะ ทีกับ ผช มันทำกับนางเหมือนขยะทิ้งๆขว้างๆนางยังรักยังตัดใจไม่ลง ทีกับเเม่สอนนิดสอนหน่อยหาว่า รำคาญ  เราเองก็สุดจะทนเเล้ว ทนฟังเรื่องราวของนางวนเวียนอยู่เเบบนี้มาจะ 6 ปีละ เเต่ครั้งนี้ไม่ไหวจิงๆ พอเราเตือนนางไปนางก็หาว่าเพื่อนๆไม่เข้าใจนาง นางบอกวันหลังจะไม่มาเล้าอะไรให้เพื่อนฟังละ เราก็เเล้วเเต่ โตๆกันละคิดได้ก็ดี คิดไม่ได้ก็ดี ตามสบาย  หลังจากนั้นนางก็ไม่มายุ่งอะไรกับเพื่อนๆอีก  เราลบนางออกจากเพื่อนในเฟสเเล้วก็บล็อคไปเลยจากความเห็นใจกลายเป็นความเบื่อหน่าย กลายเป็นว่าเราผิดที่เตือนที่บอก ... งั้นก็บาย