เราเป็นคนที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิตมาตั้งแต่เด็กๆค่ะ ตอนเด็กๆใครถามว่าอยากเป็นอะไร เราก็ตอบไปตามที่เพื่อนๆเค้าตอบกัน อยากเป็นหมอบ้าง พยาบาลบ้าง แต่จริงๆไม่ได้อยากเป็นหรอกค่ะ แต่ไม่รู้จะตอบว่าอะไร
จนมาขึ้นสมัยมัธยม เริ่มมีสิ่งที่สนใจแต่ก็ไม่ได้คิดว่าสิ่งนั้นจะทำให้เกิดผลดีอะไรในชีวิตหรือสร้างอาชีพได้ในอนาคต แต่เพราะว่าชอบก็เลยทำ ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้เก่งอะไรในเรื่องนั้นๆมาก่อนเลย แต่ก็ดันทุรังทำไปจนเก่งกว่าคนอื่นในระดับเดียวกันซะงั้น และก็เข้ามหาวิทยาลัยได้ในสายนั้นๆ
เมื่อเรียนจบ เข้าทำงานในสายที่เรียนมา กลับรู้สึกว่าสิ่งที่ทำอยู่มันไม่ใช่ 'สิ่งที่ชอบ' เพราะสิ่งๆนั้นมันกลายเป็นแค่ 'สิ่งที่ทำได้' ไปซะแล้ว เราเริ่มมีสิ่งที่ชอบใหม่และอยากทำงานเกี่ยวกับสิ่งนั้นๆ แต่ 'สิ่งที่ชอบ' ในครั้งนี้ มันเป็นคนละสายกับสิ่งที่เราทำได้ไปอย่างสิ้นเชิง หากเป็นตอนเด็กๆก็คงไม่คิดอะไร ก็พยายามทำสิ่งๆนี้ให้ได้ แต่เมื่ออายุมากขึ้น มีภาระมากขึ้น กลับกลายเป็นว่าเราไม่กล้าที่จะทำสิ่งนั้น เพราะกังวลว่า 'สิ่งที่ชอบ' จะกลายเป็นแค่ 'สิ่งที่ทำได้' ในเวลาต่อมา และกลายเป็นว่าเราเสียเวลาให้กับสิ่งนั้นๆไปโดยไม่มีประโยชน์อะไรและเราก็ไม่มั่นใจว่าจะทำสิ่งนี้ได้จริงหรือไม่
เราอยากจะถามเพื่อนๆว่า
ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกอะไร ระหว่าง 'สิ่งที่ชอบ' กับ 'สิ่งที่ทำได้' โดยมีเงื่อนไขว่า การที่จะทำในสิ่งที่ชอบนั้น คุณต้องใช้เงินเยอะและเสียโอกาสในการทำงานในสิ่งที่คุณทำได้ ซึ่งค่าตอบแทนที่คุณได้จากงานปัจจุบันนั้นก็ไม่น้อยจะมีโอกาสที่จะเติบโตอีก ส่วนค่าตอบแทนของงานในสิ่งที่คุณชอบนั้นจะสูงกว่างานปัจจุบันมาก แต่คุณก็ไม่มั่นใจว่าจะทำได้จริงหรือไม่ คุณจะเลือกอะไร เพราะเหตุใด