ผมคือคนหนึ่งที่เคยเห้นด้วยกับการ ออก  พรบ ทารุณกรรม

แต่หลังจากการบังคับใช้ ผมกลับไม่เห้นด้วยกับมันอีกเลย

เพราะมันถูกเป้นเครื่องมือที่ใช้บังคับ ควบคุมผุ้เดือดร้อนอยุ่ฝ่ายเดียว

ในขณะที่ไม่มีกฎหมายใดๆมารองรับที่ต้นเหตุ


ผมรุ้กสึกหดหู่มากๆที่ต้อวได้ยินถึงความเดือดร้อนจากคนรอบข้างที่มีปัญหาสุนัข

ส่วนผมเองยังต้องเดือดร้อนกับตัวหลายครั้ง ทั้งโดนไล่ จนเกือบเกิดอุบัติเหตุ

ในขณะที่ทุกวันนี้ทำได้เพียงถือไม้ไว้กันหมาเวลาเดินไปเอารถในซอยบ้านตัวเองแท้ๆ

แล้วมันใช่เรื่องมั้ยครับที่เราจะกำจัดหมาไม่ได้เลย เพราะมีคนบางกลุ่มมุ่งจะเอาบริบทการป้องกันตัวแบบคน มาใช้กับหมา

ในขณะที่หมามันพูดไม่รุ้เรื่อง ถ้าผมเข้าออกบ้านไปเอารถทุกวัน งี้ผมไม่ต้องถือไม้เป้นอาวุธทุกครั้งเหรอครับ? สวัสดิภาพของคนอยุ่ไหน


ผมเคยถาม เก๋ชลดาโดยตรงเกี่ยวกับประเด้นนี้ เชอก้ตอบได้แบบไร้ความรับผิดชอบต่อสังคมมากๆ

วาทกรรมทุกอย่างออกมาจากเหตุผลเดียวคือเมตตาต่อหมา แต่มาเบียดเบียนคนแทน


ในฐานะที่มีสิทธิออก พรบ นี้ เราจะทำอะไรได้บ้างในฐานะคนไทยที่อย่างเห้นประเทศมีความยุติธรรม

มากกว่ามาตั้งกระทู้รวบรวมความเห้นจนออกมาเป้นข้อสรุป แล้วหลังจากนั้นก้ทำได้เพียงแค่นั่งรอๆๆ

...อะไรคือเป้าหมายสูงสุดของเวทีสาธารณะครับ ?? มันยากเกินไปใช่ไหมที่เราจะเปลี่ยนแปลง