การธำรงค์วินัยของทหารนั้น โดยปกติแล้วจะมีอยู่ 5 สถาน โดยจะมีดังต่อไปนี้
1. ภาคทัณฑ์ คือการทำทัณฑ์บนไว้ ง่ายคือการบอกเตือนเราว่าครั้งนี้ผิดครั้งต่อไปอย่าทำอีก
2. ทัณฑกรรม คือการทำโยธา สาธารณประโยชน์ เช่นล้างห้องน้ำ ทำความสะอาด กวาดถนน และต้องมีการกำหนดเวลาที่ทำและเลิกทำชัดเจน
3. กัก คือการให้อยู่ใน Area นี้เท่านั้น เช่นกักไว้ในห้องนี้ห้ามออกมาและต้องกำหนดเวลาชัดเจน
4.ขัง คือขังในที่ควบคุมแต่เฉพาะคนเดียว หรือรวมกันหลายคน แล้วแต่จะได้มีคำสั่ง
5. จำขัง ง่ายๆเลยคือติดคุกทหารนั้นเอง
และนอกจากนี้ยังมีการลงโทษอีกรูปแบบหนึ่งนั้นคือการธำรงค์วินัย หรือที่พวกเรารู้จักกันก็คือ - นั้นเอง ส่วนใหญ่จะเป็นการสั่งในถ้าออกกำลังกายเช่น ดันพื้น วิ่ง พุ่งหลัง ลุกนั่ง จะอะไรก็ว่าไป ซึ่งจะเป็นการทำแบบนี้นอกจากจะทำให้คนปฎิบัติเหนื่อยแทบขาดใจแล้วยังเป็นการเสริมสุขภาพร่างกายอีกด้วย
แล้วทำไมจึงมีเหตุการณ์รุนแรงเกิดขึ้นบ่อยนัก ???
หลายๆคนคงไม่ปฎิเสธว่ามีทั้งข่าวออกมามากมายรวมถึงคลิปหลุดเกี่ยวกับวงการทหารที่มักมีการซ่อมอย่างรุนแรงทั้ง กระทืบ รุมเตะต่อย หรือทำอะไรพิสดารๆทั้งแก้ผ้าวิ่งไปมาหรืออื่นๆ ผมมองแล้วส่วนใหญ่มันเป็นความคะนองทั้งนั้น คนเราเมื่อมีอำนาจแล้วก็อยากสั่งอยากลองยิ่งแต่ก่อนตัวเองเคยโดนมาแล้วมาอยู่จุดๆนี้ด้วยยิ่งอยากทำ เหมือนคนๆหนึ่งแต่ก่อนเคยโดนเจ้านายใช้ไปซื้อของทุกวัน แล้วพอเรามาเป็นเจ้านายเราก้ใช้ลูกนองซื้อของมั้ง ซึ่งการกระทำแบบนี้มันก็ไม่ได้มองถึงคนอื่นเลยว่าจะเดือดร้อนหรือเปล่า ผู้ใต้บังคับบัญชาจะเป็นยังไงมีความสุขไหม เดือดร้อนไหม สักแต่ว่ามีอำนาจแล้วก็สั่งอย่างเดียว เป็นความคะนองของคนที่อยากทำในสิ่งที่ตัวเองนึกไว้ หรือบางครั้งอาจจะเป็นประเพณีที่พี่ส่งต่อให้น้อง เช่นมีต้องแก้ผ้าโดน-ก่อนถึงจะได้ของชิ้นนี้ ได้หมวกเหล็ก ซึ่งหลายๆคนก็ทำสืบต่อมาเรื่อยๆโดยไม่ดูยุคสมัยที่เปลี่ยนไป
หลายๆคนมักจะอ้างว่า เป็นการฝึกความอดทนของพลทหาร คือถ้าเป็นรบพิเศษอย่าง Seal นี่ก็ว่าไปอย่างเพราะนั้นสมัครมาเองและมี Test ร่างกายอยู่แล้วด้วยเขาต้องเตรียมตัวมาให้พร้อมอยู่แล้วสำหรับการฝึก แต่สำหรับพลทหาร แล้วมันไม่ใช่แบบนั้น การฝึกให้คนหลายๆคนมาอยู่ในที่เดียวกันได้ใช้กฎเดียวกันได้ มันเป็นเรื่องยาก หลายคนอาจจะหัวแข็ง แต่กฎของการลงโทษก็ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนอยู่แล้วว่า จ่าเวร หรือ คนคุม นั้นสามารถทำอะไรได้ ไม่งั้นจะมีกฎไว้ทำไม ผู้มีอำนาจบังคับคนให้อยู่ในกฎแต่ตัวเองกลับแหกกฎซะเอง แล้วใครจะศรัทธา
การจะคุมคนให้อยู่จริงนั้นก็มีหลายวิธี ขึ้นอยู่กับสไตล์และนิสัยของผู้บังคับบัญชาแต่เราต้องทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเห็นว่า เรานำได้จริง เราเชื่อถือได้ เราทำในสิ่งที่ถูกต้อง ทำให้เขาศรัทธาและรักเราดีกว่ากลัวเป็นไหนๆ จริงที่ว่าความกลัวนั้นทำให้คนเชื่อฟังผมก็เห็นด้วยในตอนแรกๆนั้นเราเป็นพลเมืองไม่รู้ตาสีตาสาอะไร ต้องทำการหลอมละลายพฤติกรรมจากบุคคลพลเมืองให้เป็นทหารเสียก่อน ซึ่งต้องผ่านการฝึกความอดทนให้อยู่ในกฎต้องโดนซ่อม พอนานไปถ้าพลทหารคนไหนคิดได้ก็จะเข้าใจในระบบของทหารเอง แต่ถ้าคนไหนยังไม่เข้าใจก็จะเป็นพวกหัวโจทก์คอยทำผิดอยู่ประจำๆ
ในสังคมทหารไทยนั้นก็มีพลทหารที่ดีๆเขาเห็นว่าอาชีพทหารดีและรักมัน ยอมรับมันได้ แต่คงไม่มีสื่อๆเอาไปตีแผ่ ส่วนใหญ่สื่อมักจะตีแผ่แต่แง่หลายของวงการทหารทั้งนั้น
สำหรับการลงไม้ลงมือมันต้องถึงขั้นแตกหักจริงๆเช่น ทหารเกณฑ์จะตรงมาชกเรา เราก็ป้องกันตัว แต่ถ้าถึงจุดนั้นก็แปลว่าไม่สามารถคุมผู้ใต้บังคับบัญชาได้แล้ว
ทำไมถึงต้องมีการลงโทษกันรุนแรงในสังคมทหาร
1. ภาคทัณฑ์ คือการทำทัณฑ์บนไว้ ง่ายคือการบอกเตือนเราว่าครั้งนี้ผิดครั้งต่อไปอย่าทำอีก
2. ทัณฑกรรม คือการทำโยธา สาธารณประโยชน์ เช่นล้างห้องน้ำ ทำความสะอาด กวาดถนน และต้องมีการกำหนดเวลาที่ทำและเลิกทำชัดเจน
3. กัก คือการให้อยู่ใน Area นี้เท่านั้น เช่นกักไว้ในห้องนี้ห้ามออกมาและต้องกำหนดเวลาชัดเจน
4.ขัง คือขังในที่ควบคุมแต่เฉพาะคนเดียว หรือรวมกันหลายคน แล้วแต่จะได้มีคำสั่ง
5. จำขัง ง่ายๆเลยคือติดคุกทหารนั้นเอง
และนอกจากนี้ยังมีการลงโทษอีกรูปแบบหนึ่งนั้นคือการธำรงค์วินัย หรือที่พวกเรารู้จักกันก็คือ - นั้นเอง ส่วนใหญ่จะเป็นการสั่งในถ้าออกกำลังกายเช่น ดันพื้น วิ่ง พุ่งหลัง ลุกนั่ง จะอะไรก็ว่าไป ซึ่งจะเป็นการทำแบบนี้นอกจากจะทำให้คนปฎิบัติเหนื่อยแทบขาดใจแล้วยังเป็นการเสริมสุขภาพร่างกายอีกด้วย
แล้วทำไมจึงมีเหตุการณ์รุนแรงเกิดขึ้นบ่อยนัก ???
หลายๆคนคงไม่ปฎิเสธว่ามีทั้งข่าวออกมามากมายรวมถึงคลิปหลุดเกี่ยวกับวงการทหารที่มักมีการซ่อมอย่างรุนแรงทั้ง กระทืบ รุมเตะต่อย หรือทำอะไรพิสดารๆทั้งแก้ผ้าวิ่งไปมาหรืออื่นๆ ผมมองแล้วส่วนใหญ่มันเป็นความคะนองทั้งนั้น คนเราเมื่อมีอำนาจแล้วก็อยากสั่งอยากลองยิ่งแต่ก่อนตัวเองเคยโดนมาแล้วมาอยู่จุดๆนี้ด้วยยิ่งอยากทำ เหมือนคนๆหนึ่งแต่ก่อนเคยโดนเจ้านายใช้ไปซื้อของทุกวัน แล้วพอเรามาเป็นเจ้านายเราก้ใช้ลูกนองซื้อของมั้ง ซึ่งการกระทำแบบนี้มันก็ไม่ได้มองถึงคนอื่นเลยว่าจะเดือดร้อนหรือเปล่า ผู้ใต้บังคับบัญชาจะเป็นยังไงมีความสุขไหม เดือดร้อนไหม สักแต่ว่ามีอำนาจแล้วก็สั่งอย่างเดียว เป็นความคะนองของคนที่อยากทำในสิ่งที่ตัวเองนึกไว้ หรือบางครั้งอาจจะเป็นประเพณีที่พี่ส่งต่อให้น้อง เช่นมีต้องแก้ผ้าโดน-ก่อนถึงจะได้ของชิ้นนี้ ได้หมวกเหล็ก ซึ่งหลายๆคนก็ทำสืบต่อมาเรื่อยๆโดยไม่ดูยุคสมัยที่เปลี่ยนไป
หลายๆคนมักจะอ้างว่า เป็นการฝึกความอดทนของพลทหาร คือถ้าเป็นรบพิเศษอย่าง Seal นี่ก็ว่าไปอย่างเพราะนั้นสมัครมาเองและมี Test ร่างกายอยู่แล้วด้วยเขาต้องเตรียมตัวมาให้พร้อมอยู่แล้วสำหรับการฝึก แต่สำหรับพลทหาร แล้วมันไม่ใช่แบบนั้น การฝึกให้คนหลายๆคนมาอยู่ในที่เดียวกันได้ใช้กฎเดียวกันได้ มันเป็นเรื่องยาก หลายคนอาจจะหัวแข็ง แต่กฎของการลงโทษก็ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนอยู่แล้วว่า จ่าเวร หรือ คนคุม นั้นสามารถทำอะไรได้ ไม่งั้นจะมีกฎไว้ทำไม ผู้มีอำนาจบังคับคนให้อยู่ในกฎแต่ตัวเองกลับแหกกฎซะเอง แล้วใครจะศรัทธา
การจะคุมคนให้อยู่จริงนั้นก็มีหลายวิธี ขึ้นอยู่กับสไตล์และนิสัยของผู้บังคับบัญชาแต่เราต้องทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเห็นว่า เรานำได้จริง เราเชื่อถือได้ เราทำในสิ่งที่ถูกต้อง ทำให้เขาศรัทธาและรักเราดีกว่ากลัวเป็นไหนๆ จริงที่ว่าความกลัวนั้นทำให้คนเชื่อฟังผมก็เห็นด้วยในตอนแรกๆนั้นเราเป็นพลเมืองไม่รู้ตาสีตาสาอะไร ต้องทำการหลอมละลายพฤติกรรมจากบุคคลพลเมืองให้เป็นทหารเสียก่อน ซึ่งต้องผ่านการฝึกความอดทนให้อยู่ในกฎต้องโดนซ่อม พอนานไปถ้าพลทหารคนไหนคิดได้ก็จะเข้าใจในระบบของทหารเอง แต่ถ้าคนไหนยังไม่เข้าใจก็จะเป็นพวกหัวโจทก์คอยทำผิดอยู่ประจำๆ
ในสังคมทหารไทยนั้นก็มีพลทหารที่ดีๆเขาเห็นว่าอาชีพทหารดีและรักมัน ยอมรับมันได้ แต่คงไม่มีสื่อๆเอาไปตีแผ่ ส่วนใหญ่สื่อมักจะตีแผ่แต่แง่หลายของวงการทหารทั้งนั้น
สำหรับการลงไม้ลงมือมันต้องถึงขั้นแตกหักจริงๆเช่น ทหารเกณฑ์จะตรงมาชกเรา เราก็ป้องกันตัว แต่ถ้าถึงจุดนั้นก็แปลว่าไม่สามารถคุมผู้ใต้บังคับบัญชาได้แล้ว