ขอท้าวความค่ะ เราเป็นคน พูดจาไม่ดี พูดไม่คิด พูดทะลึ่ง เห็นแก่ตัว ความรุ้สึกแสดงทางสีหน้าไวมาก เก็บอารมไม่อยุ่  รับความผิดตัวเองไม่ได้ จนวันนี้รู้สึกว่า เราควรอยุ๋คนเดียวอย่าได้เอาตัวไปสนิทหรือคบกับใครเลย เราไม่ดีพอให้เค้ามาคบ แล้วก็อยากรุ้ความคิดเห็นของผู้อื่นว่าเรา แย่ ขนาดนั้นใช่ไหม เราควรทำไง เราสับสน การโพสกระทู้ครั้งนี้ก็อาจจะมีจะไม่ดี ถ้าหากใครคิดว่า นี้ไม่รุ้ตัวเองอีกหรอว่าแย่ขนาดนี้ แต่เราอยากมีพื่นที่ระบาย อยากจะปรึกษาคนที่ไม่รุ้จักบ้าง เผื่อมันจะดีขึ้นทุกวันนี้ ทุกข์มากค่ะ มองหน้าใครไม่ติด ลำบาคใจจิงๆ

   เหตุเกิดขึ้นในมหาลัยค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้กะลังจะกลับกันแล้วก็ยืนคุยกันมีแฟน คู่หนึ่งเป็นเเพื่อนกันน
ก็มีคนแซว ว่า กลับไปจัดเลยดิ
เรา : อยุ่กันทุกวันไม่ต้อง...ขนาดก้ได้
เพื่อน  ที่ถูกกล่าวถึง :ก้บอกยุด้วยกันก้ไม่จำเป้นต้องเรื่องแบบนี้ป่ัคนไม่ได้....(ความรู้สึกทางเพศ )ตลอดเวลา
เรา :  งั้นก้มี.....อ่ะดิ

      เราบอกตรงๆที่พูดไปไม่ได้คิดเพราะปกติก็ชอบพูดแบบนี้อยุ่แล้ว แล้วก็เมา ไม่ได้เมาจนอ้วก  แต่จำไม่ได้จิงๆๆ หลังจากนั้น เพื่อนก็ขึ้นตัส กล่าวถึงเรา โดยที่เราเพิ้งมารู้ เพราะ จำไม่ได้ ที่พิมนี้ก็จากเพื่อนที่อยุ่ในเหตุการณ์เเดียวกัน คือ เราควรก็เดินออกมา ควรจะไปขอโทษไหม หรือว่าเงียบไป
ที่เราคิดนะ เรารู้ว่าตัวเองแย่ เพราะเพื่อนไม่ชอบอยุ่แล้วมีปันหากันมาก่อนด้วย เราก็คิดว่าต่อไปจะพยายามพูดน้อยๆ ไม่พูดเรื่องทะลึ่งอีก แต่ก็คิดแล้วใครจะเห็นไหม ในเมื่อเค้าเกลียดเราไปแล้ว เรามึปันหากับเพื่อนหลายคน จนคิดว่า เราสมควรอยุ่คนเดียว อยากจะมีอะไรก็ได้ที่ทำให้เราเปลี่ยน จุดเปลี่ยน ให้เรามีความสุขกับมันหรือเราจะปิดกั้นตัวเองเพราะเห็นเพื่อนคุยกะสนุกแต่เราไม่ได้อยุ่ตรงนั้น ก็เศร้าอยุ่ค่ะ ใครช่วยเราได้ไหม
หรือเราต้องเข้าสังคมให้มากกว่านี้