ผมอยากจะมาเเชร์ประสบการณ์ของผม เเละผมไม่อยากให้ใครต้องเป็นเเบบผม เพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเอง เเละความคิดของตัวเองฝ่ายเดียว
''เราสองคนคบกันมา 1 ปี 11 เดือน 20/03/58'' ''เราเลิกกันวันที่ 19/03/60''
ผมเเละเธอคบกัน เราไม่ได้หวานอะไรกัน ผมชอบเเกล้งเธอ ให้เธองอล เเล้วผมค่อยง้อ ผมชอบนะเวลาเธองอลโกรธผม ผมชอบเวลาเธอโกรธมากเธอน่ารัก เธอเหมือนเด็กที่ต้องค่อยให้ผู้ใหญ่เอาใจ ผมเเกล้งเธอทุกโอกาส ตอนเช้าผมต้องไปรับเธอที่ บขส ด้วย เวฟ110 เก่าๆ เธอเป็นคนต่างอำเภอที่เข้ามาเรียนโรงเรียนเอกชนในเมือง ตอนเช้าพอเจอหน้าเธอ ผมจะทำหน้าไม่พอใจใส่เธอ ผมจะพูดคำนี้ทุกเช้า '' ทำไมต้องให้รอนาน ทำไมมาช้า '' ทั้งๆ ที่ผมพึ่งมาไม่กี่นาที 555555 เเล้วเธอจะไม่พูดอะไร เธอจะทำหน้าไม่พอใจ นั้นเเหล่ะเธอเริ่มโกรธผมเเล้ว 555555 ผมก็เริ่มเปิดฉากง้อทั้นที 5555 เเล้วเราก็ดีกัน ผมมักจะถามเธอเสมอเมื่อขับรถออกมาจาก บขส ได้สักพัก ''ตัวกินไร เค้าให้ตัวเลือก '' (เรามักจะชอบกิน 3 อย่างตอนเช้า โจ็ก ข้าวราดเเกลง ข้าวหน้าโรงเรียน) เธอก็ตอบมาทันที่ '' ตามใจตัว '' 55555 นั้นเเหล่ะครับ ผมขำทันที ที่น่าขำไม่ใช่เพราะอะไรนะครับ พอผมบอกว่า ผมบอกว่า '' งั้นเรากินโจ้กเนอะ '' พอขับถึงร้านโจ้กครับเธอกลับบอกว่าอยากกินข้าวราดแกลง (ผมพูดในใจนะครับเเล้วจะบอกตามใจ กู เพื่อ 5555) เธอบอกว่ามันไม่อิ่ม เธอเป็นคนกินเยอะครับ ผมก็ไม่เคยขัดเธอเรื่องกินสักเท่าไหร่ เธอก็ไม่เคยขัดเรื่องกินของผม เพราะเธอก็กินด้วย 555 อยู่โรงเรียนผมกับเธอจะตัวติดกันมากกกกกก เดินไปไหนไปด้วย มันน่ารักดีนะครับ เพื่อนๆน้องผมก็บอกน่ารัก โรงเรียนผมจะมีพัก 2 พักครับเรียนถึง 5 โมงเย็น พัก 10.10 คือพัก 1 ผมจะไม่ไปโรงอาหารครับ ผมจะนอนดูหนังบนห้องเล่นเกมส์ เธอจะเดินมาจากชั้น 2 มาหาผมชั้น 5 น่ารักใช่ไหมละ 55555 มาเล่นด้วยมาหยอกมาให้ผมหยิกแก้ม บางวันผมเหนื่อนผมหิว เธอก็จะลงไปซื้อข้าวจากโรงอาหารมาให้ผม จากชั้น 1 เดินขึ้นมาชั้น 4 ที่ผมกับเธออยู่คนละชั้น เราอายุเท่ากันนะครับ ผมซ้ำชั้นเลยได้เรียนเป็นน้องเธอ -0- ตอนเที่ยงเธอก็จะถามเสมอตังค์พอกินไรไหม กินไรอีกไหม เธอจะเดินมาถามเสมอ เเละซื้อน้ำเปล่ามาให้เสมอครับ พอเลิกเรียน เธอจะยืนรอผมบรรได 2 เสมอ ยืนนั่งอยู่แบบนั้นเเหล่ะครับ ทั้งๆ ที่เพื่อนเธอกลับหมดเเเล้ว เเล้วพอผมรีบลงมาหาเธอสิ่งที่เจอ เธอโกรธผมครับ 5555 ไม่เข้าใจเลยเรารีบสุดๆ ละ เเต่ครูปล่อยช้า 555 เเต่ผมอธิบายไปมันเสียเวลา ผมง้อเลยละกัน เธอชอบให้ผมง้อเอาใจครับ เธอบอกเสมอ '' มันดูเหมือนกันผมรักเเละเเคร์เธอมากกว่า '' ผมก็ง้อตลอดนะครับ555 วันๆ เราใช้ชีวิตมีความสุขมากครับตามประสาคู่รักวัยเรียน
เเต่ที่ผมยกหัวข้อเป็นมากกว่าคนรัก เป็นส่วนหนึ่งของคนในครอบครัว เพราะ
เริ่มต้นมากจากผมเป็นคนเปิดเผยครับ ผมคบกับเธอไม่กี่วันผมพาเธอไปรู้จักกับคนในครอบครัว เธอเป็นคนเข้ากับผู้ใหญ่ได้ดีมาก เป็นคนพื้นๆ (นิสัยบ้านนอกเหมือนบ้านผม5555) กินอะไรกินได้หมด พูดอีสาน เวลาเธอพูดมันน่ารักนะครับ วันสำคัญ บ้านผมมักจะจัดงานเสมอ เเละทุกๆงานจะขาดเธอไม่ได้ ผมตัวติดเธอครับ ไปไหนไปด้วย อยู่ไหนอยู่ด้วย ผมเปิดเธอกับทุกๆคน ตัวอย่างงานเเต่งพี่สาวผม ผมได้รับเกีรติเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวครับ 555 ก่อนวันงาน 1 วัน พี่สาว น้องสาว เเละผม พากันไปหาชุดราตรีให้กับเธอเเละน้องสาว พวกเธอใส่ชุดอยู่ร้านสวยมากกครับ เข้ากันมาก กับน้องสาว มันเหมือนคนในครอบครัวตอนนั้นมีความสุขมาก ผลสุดท้ายได้ชุดราตรีของพี่สาวครับสีครีมเธอใส่สวยมาก วันงานผมเห็นเธอครั้งเเรกเหมือนในหนังเลยครับ เธอสวยที่สุด เเล้วผมก็ยิ้ม ผมใส่ชุดสูตรสีดำครับ เราเดินเข้างานพีธี ทุกคนในงานมองมาทางเรา เเล้วยิ้มกันทุกคน รอยยิ้มนั้นเหมือนผมได้เเต่งเองเลยครับ >< เขินมาก พอพิธีเริ่มจนถึงจุดที่ต้องโยนดอกไม้ตามธรรมเนียมอ่ะครับ มีเพื่อนพี่สาวผมหลายคนไปรอหน้าเวที เธอนั่งข้างๆ ผม ผมบอกเธอ ไม่ลองไม่ดูเพื่อได้ 5555 เธอบอกไม่ได้หรอก ผมเลยบังคับเธอไป เดือนยืนอยู่ไกลมาก เเต่สุดท้ายเธอกลับได้ดอกไม้ที่พี่สาวผมโยน 555555555555555555 ตัวอย่างประมาณนี้เเหล่ะครับ
''เวลาผมมีผมพร้อมที่จะมอบความสุขนั้นให้เธอ ความสุขที่ผมได้รับ เธอก็ต้องได้รับมันด้วยเช่นกัน เรื่องของผมที่มีความสุขเเละทุกข์มันมีอีกมาก เเต่สิ่งสำคัญที่ผมจะมาเเชร์มันเป็นบทเรียนที่สำคัญของผมไม่ใช่ชีวิตผม ''
ช่วงเวลาสำคัญเรามีกันไม่ขาด พอถึงจุดๆ หนึ่งที่ชีวิตผม เเละครอบครัวของผม กลับจากหน้ามือเป็นหลังมือเธอคนเดียวที่ไม่เคยทิ้งผมไปไหน เธอคนเดียวที่ค่อยบอกว่าไม่เป็นไรยามผมท้อ เธอคนเดียวที่บอก '' เค้าอยู่ข้างๆ '' ยามที่ผมรู้สึกไม่เหลือใคร
แม่ผมไม่มีเงินใครผมไป โรงเรียนเปิดเดือน เธอคนนี้เเหล่ะที่ดูเเลแม่ผม ดูแลแม่ผม เธออาจช่วยได้เท่าที่เธอช่วยได้เเต่มันมีค่ามากสำหรับครอบครัวผม
เธอค่อยถามเสมอ
''วันนี้จะกินอะไรตอนเช้า , วันนี้จะกินอะไรตอนเที่ยง , ตอนเย็นตัวจะกินอะไร , กลับบ้านไปตัวตังกินขนมไหม , แม่มีตังไหม , เอากับเค้าก่อนไหม ''
ผู้หญิงเเบบนี้เเหล่ะครับ ที่ ทุกคนควรจะดูเเลรักษาเธอไว้ให้ดีๆ อย่าปล่อยให้เธอ รู้สึกโดดเดียว อย่าทำให้เธอเสียใจ อย่าทำให้เธอเหงา
สำหรับผมเธอได้จากไปเเล้วครับ ....
เพราะผมนอกใจเธอ เพราะผมเอาความคิดตัวเองเป็น ความคิดที่ว่า เดียวเขาเข้ามหาลัยก็เลิกกันเดียวเขาไปเจอคนดีๆ ก็เลิกกัน มาตอนนี้ผมคิดได้เเล้วครับ
มันอาจจะสายไปเเต่ผมอยากจะเเชร์ประสบการณ์ อย่าเอาความคิดที่ไม่รู้อารคตมาตัดสิ้นปัจจุบัน ไอ้ที่ว่าเดียวก็เลิกกัน คิดผิดครับไอ้เราไม่รู้หรอกว่า เดียวก็เลิกกันมันตอนไหน 1 วันข้างหน้า หรือ 3 เดือน 1ปี 3 ปี เราไม่รู้.. เราไม่ควรเป็นอย่างมากที่จะเอาความคิดนนั้นมาทิ้งคนที่เรารักมาก มาตัดสิ้นชีวิตคู่ มาในตอนนี้ ก็จะ 2 เดือนเเล้วครับที่ผมเลิกกับเธอ ชีวิตผมเหมือนกับเริ่ม 0 ใหม่ทุกอย่าง ความสุขด้วย ที่เป็น 0 ผมต้องไปที่เดิมๆ ที่เราเคยมีความสุขด้วยกัน เคยกินข้าวเคยผ่าน เธอโกรธผมมาก เธอเอาทุกอย่างที่ผมให้เอามาคืน เธอเขียนจดหมายถึงผมไว้ในห้องมีคราบน้ำตาเธอ เธอบอก ''เอาผ้าเช็ดตัวไปชักด้วยน้ำมูกเต็มเลย'' เชื่อไหมครับ ผมไม่ชักจนถึงทุกวันนี้ผมเอาไว้ที่เดิมที่เธอเคยใช้ล่าสุด เสื้อ กางเกง ทุกอย่าง ผมไม่ขยับมันสักอย่าง ตอนนี้ผมหาคำว่าความสุขไม่เจอ มันไม่เหมือนก่อน มันไม่มีอะไรเเก้ไขได้ครับ ผมละอายใจ ผมทิ้งคนที่เขารักผม ผมทำร้ายคนที่เขาเเคร์ เรา ดูเเละเรา
'' ผมรัก
เป็นมากกว่าคนรัก เป็นส่วนหนึ่งของคนในครอบครัว.. เเต่ ''เราเลิกกัน''
''เราสองคนคบกันมา 1 ปี 11 เดือน 20/03/58'' ''เราเลิกกันวันที่ 19/03/60''
ผมเเละเธอคบกัน เราไม่ได้หวานอะไรกัน ผมชอบเเกล้งเธอ ให้เธองอล เเล้วผมค่อยง้อ ผมชอบนะเวลาเธองอลโกรธผม ผมชอบเวลาเธอโกรธมากเธอน่ารัก เธอเหมือนเด็กที่ต้องค่อยให้ผู้ใหญ่เอาใจ ผมเเกล้งเธอทุกโอกาส ตอนเช้าผมต้องไปรับเธอที่ บขส ด้วย เวฟ110 เก่าๆ เธอเป็นคนต่างอำเภอที่เข้ามาเรียนโรงเรียนเอกชนในเมือง ตอนเช้าพอเจอหน้าเธอ ผมจะทำหน้าไม่พอใจใส่เธอ ผมจะพูดคำนี้ทุกเช้า '' ทำไมต้องให้รอนาน ทำไมมาช้า '' ทั้งๆ ที่ผมพึ่งมาไม่กี่นาที 555555 เเล้วเธอจะไม่พูดอะไร เธอจะทำหน้าไม่พอใจ นั้นเเหล่ะเธอเริ่มโกรธผมเเล้ว 555555 ผมก็เริ่มเปิดฉากง้อทั้นที 5555 เเล้วเราก็ดีกัน ผมมักจะถามเธอเสมอเมื่อขับรถออกมาจาก บขส ได้สักพัก ''ตัวกินไร เค้าให้ตัวเลือก '' (เรามักจะชอบกิน 3 อย่างตอนเช้า โจ็ก ข้าวราดเเกลง ข้าวหน้าโรงเรียน) เธอก็ตอบมาทันที่ '' ตามใจตัว '' 55555 นั้นเเหล่ะครับ ผมขำทันที ที่น่าขำไม่ใช่เพราะอะไรนะครับ พอผมบอกว่า ผมบอกว่า '' งั้นเรากินโจ้กเนอะ '' พอขับถึงร้านโจ้กครับเธอกลับบอกว่าอยากกินข้าวราดแกลง (ผมพูดในใจนะครับเเล้วจะบอกตามใจ กู เพื่อ 5555) เธอบอกว่ามันไม่อิ่ม เธอเป็นคนกินเยอะครับ ผมก็ไม่เคยขัดเธอเรื่องกินสักเท่าไหร่ เธอก็ไม่เคยขัดเรื่องกินของผม เพราะเธอก็กินด้วย 555 อยู่โรงเรียนผมกับเธอจะตัวติดกันมากกกกกก เดินไปไหนไปด้วย มันน่ารักดีนะครับ เพื่อนๆน้องผมก็บอกน่ารัก โรงเรียนผมจะมีพัก 2 พักครับเรียนถึง 5 โมงเย็น พัก 10.10 คือพัก 1 ผมจะไม่ไปโรงอาหารครับ ผมจะนอนดูหนังบนห้องเล่นเกมส์ เธอจะเดินมาจากชั้น 2 มาหาผมชั้น 5 น่ารักใช่ไหมละ 55555 มาเล่นด้วยมาหยอกมาให้ผมหยิกแก้ม บางวันผมเหนื่อนผมหิว เธอก็จะลงไปซื้อข้าวจากโรงอาหารมาให้ผม จากชั้น 1 เดินขึ้นมาชั้น 4 ที่ผมกับเธออยู่คนละชั้น เราอายุเท่ากันนะครับ ผมซ้ำชั้นเลยได้เรียนเป็นน้องเธอ -0- ตอนเที่ยงเธอก็จะถามเสมอตังค์พอกินไรไหม กินไรอีกไหม เธอจะเดินมาถามเสมอ เเละซื้อน้ำเปล่ามาให้เสมอครับ พอเลิกเรียน เธอจะยืนรอผมบรรได 2 เสมอ ยืนนั่งอยู่แบบนั้นเเหล่ะครับ ทั้งๆ ที่เพื่อนเธอกลับหมดเเเล้ว เเล้วพอผมรีบลงมาหาเธอสิ่งที่เจอ เธอโกรธผมครับ 5555 ไม่เข้าใจเลยเรารีบสุดๆ ละ เเต่ครูปล่อยช้า 555 เเต่ผมอธิบายไปมันเสียเวลา ผมง้อเลยละกัน เธอชอบให้ผมง้อเอาใจครับ เธอบอกเสมอ '' มันดูเหมือนกันผมรักเเละเเคร์เธอมากกว่า '' ผมก็ง้อตลอดนะครับ555 วันๆ เราใช้ชีวิตมีความสุขมากครับตามประสาคู่รักวัยเรียน
เเต่ที่ผมยกหัวข้อเป็นมากกว่าคนรัก เป็นส่วนหนึ่งของคนในครอบครัว เพราะ
เริ่มต้นมากจากผมเป็นคนเปิดเผยครับ ผมคบกับเธอไม่กี่วันผมพาเธอไปรู้จักกับคนในครอบครัว เธอเป็นคนเข้ากับผู้ใหญ่ได้ดีมาก เป็นคนพื้นๆ (นิสัยบ้านนอกเหมือนบ้านผม5555) กินอะไรกินได้หมด พูดอีสาน เวลาเธอพูดมันน่ารักนะครับ วันสำคัญ บ้านผมมักจะจัดงานเสมอ เเละทุกๆงานจะขาดเธอไม่ได้ ผมตัวติดเธอครับ ไปไหนไปด้วย อยู่ไหนอยู่ด้วย ผมเปิดเธอกับทุกๆคน ตัวอย่างงานเเต่งพี่สาวผม ผมได้รับเกีรติเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวครับ 555 ก่อนวันงาน 1 วัน พี่สาว น้องสาว เเละผม พากันไปหาชุดราตรีให้กับเธอเเละน้องสาว พวกเธอใส่ชุดอยู่ร้านสวยมากกครับ เข้ากันมาก กับน้องสาว มันเหมือนคนในครอบครัวตอนนั้นมีความสุขมาก ผลสุดท้ายได้ชุดราตรีของพี่สาวครับสีครีมเธอใส่สวยมาก วันงานผมเห็นเธอครั้งเเรกเหมือนในหนังเลยครับ เธอสวยที่สุด เเล้วผมก็ยิ้ม ผมใส่ชุดสูตรสีดำครับ เราเดินเข้างานพีธี ทุกคนในงานมองมาทางเรา เเล้วยิ้มกันทุกคน รอยยิ้มนั้นเหมือนผมได้เเต่งเองเลยครับ >< เขินมาก พอพิธีเริ่มจนถึงจุดที่ต้องโยนดอกไม้ตามธรรมเนียมอ่ะครับ มีเพื่อนพี่สาวผมหลายคนไปรอหน้าเวที เธอนั่งข้างๆ ผม ผมบอกเธอ ไม่ลองไม่ดูเพื่อได้ 5555 เธอบอกไม่ได้หรอก ผมเลยบังคับเธอไป เดือนยืนอยู่ไกลมาก เเต่สุดท้ายเธอกลับได้ดอกไม้ที่พี่สาวผมโยน 555555555555555555 ตัวอย่างประมาณนี้เเหล่ะครับ
''เวลาผมมีผมพร้อมที่จะมอบความสุขนั้นให้เธอ ความสุขที่ผมได้รับ เธอก็ต้องได้รับมันด้วยเช่นกัน เรื่องของผมที่มีความสุขเเละทุกข์มันมีอีกมาก เเต่สิ่งสำคัญที่ผมจะมาเเชร์มันเป็นบทเรียนที่สำคัญของผมไม่ใช่ชีวิตผม ''
ช่วงเวลาสำคัญเรามีกันไม่ขาด พอถึงจุดๆ หนึ่งที่ชีวิตผม เเละครอบครัวของผม กลับจากหน้ามือเป็นหลังมือเธอคนเดียวที่ไม่เคยทิ้งผมไปไหน เธอคนเดียวที่ค่อยบอกว่าไม่เป็นไรยามผมท้อ เธอคนเดียวที่บอก '' เค้าอยู่ข้างๆ '' ยามที่ผมรู้สึกไม่เหลือใคร
แม่ผมไม่มีเงินใครผมไป โรงเรียนเปิดเดือน เธอคนนี้เเหล่ะที่ดูเเลแม่ผม ดูแลแม่ผม เธออาจช่วยได้เท่าที่เธอช่วยได้เเต่มันมีค่ามากสำหรับครอบครัวผม
เธอค่อยถามเสมอ
''วันนี้จะกินอะไรตอนเช้า , วันนี้จะกินอะไรตอนเที่ยง , ตอนเย็นตัวจะกินอะไร , กลับบ้านไปตัวตังกินขนมไหม , แม่มีตังไหม , เอากับเค้าก่อนไหม ''
ผู้หญิงเเบบนี้เเหล่ะครับ ที่ ทุกคนควรจะดูเเลรักษาเธอไว้ให้ดีๆ อย่าปล่อยให้เธอ รู้สึกโดดเดียว อย่าทำให้เธอเสียใจ อย่าทำให้เธอเหงา
สำหรับผมเธอได้จากไปเเล้วครับ ....
เพราะผมนอกใจเธอ เพราะผมเอาความคิดตัวเองเป็น ความคิดที่ว่า เดียวเขาเข้ามหาลัยก็เลิกกันเดียวเขาไปเจอคนดีๆ ก็เลิกกัน มาตอนนี้ผมคิดได้เเล้วครับ
มันอาจจะสายไปเเต่ผมอยากจะเเชร์ประสบการณ์ อย่าเอาความคิดที่ไม่รู้อารคตมาตัดสิ้นปัจจุบัน ไอ้ที่ว่าเดียวก็เลิกกัน คิดผิดครับไอ้เราไม่รู้หรอกว่า เดียวก็เลิกกันมันตอนไหน 1 วันข้างหน้า หรือ 3 เดือน 1ปี 3 ปี เราไม่รู้.. เราไม่ควรเป็นอย่างมากที่จะเอาความคิดนนั้นมาทิ้งคนที่เรารักมาก มาตัดสิ้นชีวิตคู่ มาในตอนนี้ ก็จะ 2 เดือนเเล้วครับที่ผมเลิกกับเธอ ชีวิตผมเหมือนกับเริ่ม 0 ใหม่ทุกอย่าง ความสุขด้วย ที่เป็น 0 ผมต้องไปที่เดิมๆ ที่เราเคยมีความสุขด้วยกัน เคยกินข้าวเคยผ่าน เธอโกรธผมมาก เธอเอาทุกอย่างที่ผมให้เอามาคืน เธอเขียนจดหมายถึงผมไว้ในห้องมีคราบน้ำตาเธอ เธอบอก ''เอาผ้าเช็ดตัวไปชักด้วยน้ำมูกเต็มเลย'' เชื่อไหมครับ ผมไม่ชักจนถึงทุกวันนี้ผมเอาไว้ที่เดิมที่เธอเคยใช้ล่าสุด เสื้อ กางเกง ทุกอย่าง ผมไม่ขยับมันสักอย่าง ตอนนี้ผมหาคำว่าความสุขไม่เจอ มันไม่เหมือนก่อน มันไม่มีอะไรเเก้ไขได้ครับ ผมละอายใจ ผมทิ้งคนที่เขารักผม ผมทำร้ายคนที่เขาเเคร์ เรา ดูเเละเรา
'' ผมรัก