"All Things Must Pass" Tower Records-รอยยิ้ม คราบน้ำตา คนบ้าและดนตรี




ยุค 60 ไล่เรื่อยลงมาถึงปี 90 Tower Records แพร่ขยายอิทธิพลและความโด่งดังจากเมืองซาคราเมนโต สหรัฐอเมริกาไปสู่ทั่วทุกมุมโลก ในฐานะที่เป็นร้านซึ่งขายแผ่นเสียงหลากหลายและเปิดกว้างมากที่สุดในโลก และไม่เพียงเป็นที่จับจ่ายทางดนตรี แต่ร้านคู่สีปั๊มเชลล์นี้ยังเป็นที่ใช้ฟังเพลงฟรีในร้าน, แลกเปลี่ยนเรื่องราวของเสียงเพลงกับลูกค้าด้วยกันหรือพนักงานร้านที่ก็มาทำงานด้วยความหลงใหลในเสียงเพลงล้วนๆ

และด้วยเหตุผลมากมายประดามีเหล่านี้ ไม่น่าแปลกใจที่วันหนึ่ง Tower Records จะมีอิทธิพลถึงขั้นศิลปินใช้มันเป็นตลาดเสียงเพลง หาดนตรีที่ชอบที่อยากฟังในคราวเดียว

ทว่า พลังของร้านป้ายคู่สีเหลืองแดงนี้กลับลดลงอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาที่ MP3 และการโหลดไฟล์เสียงย่างกรายเข้ามาในโลกคนดนตรี-ก่อนจะปิดตัวลงในที่สุด




All Things Must Pass: The Rise and Fall of Tower Records คือสารคดีชั้นเยี่ยมผ่านการกำกับของโคลิน แฮงส์ ที่ไล่สัมภาษณ์คนก่อตั้ง Tower Records จอมเฮี้ยวอย่างรัสเซลล์ โซโลมอน จากเด็กหนุ่มชอบฟังเพลงที่อาศัยอยู่กับพ่อและร้านขายยา ตัดสินใจรับช่วงต่อร้านนั้นและเปลี่ยนมันเป็นอาณาจักรทางดนตรีที่ขยับขยายไปไกลอีกซีกโลก ด้วยความบ้าบิ่น เถื่อน และทรงพลังของคนวัยหนุ่มที่วาดฝันอยากมีร้านเพลงดีๆ ที่ลูกค้าจะซื้อหาได้ทุกอย่างที่ต้องการจากร้านนี้

พนักงานจอมเรื้อน ที่ขยันเสนอไอเดียให้หัวหน้าอย่างรัสเซลล์ (ซึ่งก็อนุมัติแทบจะทุกอย่างที่ลูกน้องเสนอ) จนทำให้ Tower Records ในยุครุ่งเรืองเต็มไปด้วยความแปลกใหม่และน่าสนใจ




นักดนตรีผู้เคยมีประสบการณ์ร่วมกับร้านอย่างเดฟ โกรห์ล (ฟู ไฟเตอร์ส) ที่สมัครไปเป็นลูกจ้างที่ร้านเพราะจะได้ฟังเพลงและไว้ผมทรง "เชี่ยๆ นี่" ตามใจชอบ มากกว่านั้น หนังยังทำให้เรารู้สึกสนิทสนมเป็นหนึ่งเดียวกับเอลตัน จอห์น ที่ทุก 10 โมงเช้าวันอังคารต้องนั่งลีมูซีนไปหาแผ่นเสียงใหม่ๆ จากลิสท์รายชื่อยาวเหยียด จนทางร้านต้องขยับมาเปิดร้านตอน 8 โมงให้เขา

หนึ่งในความโดดเด่นของหนัง นอกจากความโปกฮาของบรรดาชาว Tower Records แล้ว หนังยังชี้ให้เห็นถึงความเกิดขึ้นและดับไปของทุกสิ่งบนโลก ไม่มีใครคาดคิดว่าจุดจบของร้านคือการฟ้องล้มละลายและหายไปอย่างรวดเร็วในยุค 90-'00 ก็ใช่ที่เวลานี้ทุกคนล้วนทำใจได้แล้วที่อาณาจักรทางดนตรีของรัสเซลล์ โซโลมอนจบลง แต่ก่อนหน้านั้น ในวันที่ค่อยๆ ทำใจคัดคนออกตามคำเรียกร้องของธนาคาร เรายังเห็นร่องรอยความเจ็บช้ำของคนที่ต้องจากไปและคนที่ยังอยู่รอดปรากฏบนหน้าจออย่างชัดเจน

ไม่อาจพูดได้ว่าการโหลดไฟล์เสียงคือปีศาจร้ายทางดนตรี แต่มันคือหนึ่งในความเปลี่ยนแปลงที่ต้องปรับตัวตามให้ทัน-รัสเซลล์ โซโลมอนเองก็คิดเช่นนั้น แต่ก็อีกนั่นแหละกระแสของเทคโนโลยีนั้นเชี่ยวกรากเกินกว่าที่เขาและลูกทีมจะยั้งไว้ได้ จุดจบจึงนำมาสู่รอยยิ้มและคราบน้ำตาของทีมงานในวันที่อาณาจักรดนตรีของรัสเซลล์จบลง

ติดตามรายละเอียดการฉายได้จาก Documentary Clubhttps://www.facebook.com/DocumentaryClubTH/


ฝากบล็อก-เพจ สำหรับติดตามข่าวสาร-แลกเปลี่ยนกันนะคะ
Page: https://www.facebook.com/llkhimll
Blog: http://llkhimll.wordpress.com/
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่