๗. โธวนสูตร

  ว่าด้วยการล้างของพระอริยะ
[๑๐๗]   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในทักษิณาชนบท  มีธรรมเนียมการ
ล้างกระดูกแห่งญาติผู้ตาย    ในธรรมเนียมการล้างกระดูกนั้น    มีข้าวบ้าง
น้ำบ้าง   ของขบเคี้ยวบ้าง   ของบริโภคบ้าง   เครื่องลิ้มบ้าง   เครื่องดื่มบ้าง
การฟ้อนบ้าง  เพลงขับบ้าง  การประโคมบ้าง  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ธรรม-
เนียมการล้างนั้นมีอยู่   เรามิได้กล่าวว่า  ไม่มี  แต่ว่าการล้างนั้นแลเป็นของ
เลว  เป็นของชาวบ้าน เป็นของปุถุชน  ไม่เป็นของพระอริยะ ไม่ประกอบ
ด้วยประโยชน์  ย่อมไม่เป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย  เพื่อความคลายกำหนัด
เพื่อความดับ   เพื่อความสงบ   เพื่อความรู้ยิ่ง   เพื่อตรัสรู้   เพื่อนิพพาน
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    ก็เราจักแสดงการล้างอันเป็นของพระอริยะ   ซึ่งเป็น
ไปเพื่อความเบื่อหน่าย  เพื่อความคลายกำหนัด   เพื่อความดับ    เพื่อความ
สงบ  เพื่อความรู้ยิ่ง  เพื่อตรัสรู้   เพื่อนิพพานโดยส่วนเดียว   ที่สัตว์ทั้ง-
หลายมีความเกิดเป็นธรรมดาอาศัยแล้ว   ย่อมพ้นจากความเกิด   ผู้มีความ
แก่เป็นธรรมดา   ย่อมพ้นจากความแก่   ผู้มีความตายเป็นธรรมดา    ย่อม
พ้นจากความตาย   ผู้มีความโศก  ความร่ำไร   ความทุกข์   ความโทมนัส
และความคับแค้นใจเป็นธรรมดา     ย่อมพ้นจากความโศก      ความร่ำไร
ความทุกข์  ความโทมนัส  และความคับแค้นใจ   เธอทั้งหลายจงฟัง   จงใส่
ใจให้ดี   เราจักกล่าว   ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว  พระ-
ผู้พระภาคเจ้าตรัสว่า   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ก็การล้างที่เป็นของพระอริยะ
ย่อมเป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย    เพื่อความคลายกำหนัด   เพื่อความดับ
เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง  เพื่อตรัสรู้   เพื่อนิพพานโดยส่วนเดียว ที่สัตว์
ทั้งหลายผู้มีความเกิดเป็นธรรมดาอาศัยแล้ว        ย่อมพ้นจากความเกิด . . .
จากความโศก  ความร่ำไร  ความทุกข์  ความโทมนัส  และความดับแค้นใจ
ได้นั้น   เป็นไฉน  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  บุคคลผู้มีความเห็นชอบ  ย่อมล้าง
ความเห็นผิด  ล้างอกุศลบาปธรรมเป็นอันมาก  ที่เกิดขึ้นเพราะความเห็นผิด
เป็นปัจจัย   และกุศลธรรมเป็นอันมาก  ย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์  เพราะ
ความเห็นชอบเป็นปัจจัย.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย     บุคคลผู้มีความดำริชอบ   ย่อมล้างความดำริผิด . . .