นิทานเรื่องแรกในชีวิตของ ล. วิลิศมาหราค่ะ เคยแต่อ่าน ขอลองแต่งดูบ้างสักเรื่อง...
พรจากนางฟ้า
ปีนี้หนูดีอายุสิบห้า
เด็กสาวอายุสิบห้าอย่างหนูดีกำลังช่างฝัน...หนูดีก็ฝันเหมือนเด็กสาว ๆ ทั่วไป เธอฝันอยากเจอนางฟ้าเพื่อจะได้ขอพรสักสามสี่พร...
แต่ทำอย่างไรจึงจะได้พรจากนางฟ้าล่ะ...หนูดีเคยได้ยินมาว่า นางฟ้าจะให้พรกับคนดีเท่านั้น
หนูดีนั่งนึก ทำอย่างไรถึงจะเป็นคนดี
อ้อ...นึกออกแล้ว ผู้ใหญ่เคยสอนว่าคนดีต้องมีศีลธรรม หนูดีก็มีศีลธรรมนี่นา ตั้งแต่จำความได้เธอก็มักปฏิบัติตัวอยู่ในศีลห้าข้อเสมอ
ยกเว้นตบยุงนิด ๆ หน่อย ๆ ถึงทำผิดศีลข้อนี้จริงแต่หนูดีก็ละอายใจนะ...ตบยุงที่มากัดแล้วยังนั่งสำนึกผิดอยู่เลย...ขอโทษจริง ๆ หนูดีแค่ป้องกันตัว
ปิ๊ง....
เฮ้ย....
กำลังฝันหวานถึงนางฟ้า จู่ ๆ นางฟ้าก็ปรากฏตัวขึ้น...นางฟ้าเป็นผู้หญิงสาวท่าทางใจดี อ้อ นางฟ้าแต่งตัวด้วยชุดยาวกรุยกรายสีขาว ถือคฑารูปดาว เหมือนในนิทานเลย คงเป็นนางฟ้าฝรั่ง
"ไม่เอา...อย่าอุทานหยาบคายสิคะ ไม่น่ารักเหมือนผู้หญิงเขาทำกันเลย"
"งั้นเอาใหม่...
ว้ายยย"
"ค่อยยังชั่ว หนูเป็นเด็กดี นางฟ้ามาให้พร"
"จริงหรือคะ"
"จริงสิ"
"แน่นะ
"อ๋อ แน่สิ"
"งั้นหนูขอพรสามข้อ"
"ให้สี่ข้อเลย ช่วงนี้มีโปรโมชั่นพิเศษให้คนทำความดี เพราะเริ่มหาคนดีจริงทำยายาก"
"นางฟ้าใจดีจัง งั้นหนูไม่เกรงใจนะ ขอสามข้อพอ ข้อหนึ่งขอให้หนูสวยมาก ๆ ข้อสอง ขอให้รวยมาก ๆ ส่วนข้อสามหนูขอแปะไว้ก่อนตอนนี้ยังนึกไม่ออก"
"ได้เลย...หนูได้ตามนั้นเดี๋ยวนี้"
ให้พรจบนางฟ้าก็ลากลับวิมาน....
ผ่านไปหลายสิบปี นางฟ้านึกถึงหนูดีขึ้นมาได้ วันหนึ่งเธอจึงมาเยี่ยมหนุดีอีกครั้ง
"ตายจริง"
นางฟ้าอุทาน เมื่อเห็นสภาพของหนูดี
"ทำไมหนูถึงพิกลพิการอย่างนี้"
หนูดีซึ่งตอนนี้มีสภาพรูปร่างหน้าตาสะสวย แต่ใบหน้าหม่นหมอง ซ้ำแขนขาดทั้งสองข้างร้องไห้โฮ
"นางฟ้ามาก็ดีแล้ว หนูเหลือพรอีกข้อหนึ่งใช่ไหมคะ หนูขอเลยนะ...ขอให้หนูมีความสุขมาก ๆ"
นางฟ้าถอนใจยาว เฮ้อ...ในที่สุดก็เป็นแบบนี้ทุกราย เธอยิ้มให้หนูดีอย่างอ่อนโยน
"ได้สิจ๊ะ...แต่เธอจะต้องคืนพรทั้งสองข้อนั้นมาให้หมดเสียก่อน เธอถึงจะพบความสุขในชีวิตได้"
"เอาคืนไปเลยค่ะ ความสวยมาก ๆ ของหนูทำให้ถูกแย่งชิง...ดูสิคะ แย่งกันจนหนูแขนขาด ความรวยมาก ๆ ก็ทำให้ลูกเต้า พี่น้องแย่งทรัพย์สมบัติกันจนหนูดีปวดหัวไปหมด ไว้ใจใครไม่ได้สักคน"
"เอาล่ะ ถ้าเช่นนั้นนางฟ้าขอให้พรที่สามกับหนู...หนูดีจงเป็นคนที่มีความสุขที่สุด"
สิ้นคำอวยพร สภาพร่างกายพิกลพิการของหนูดีก็กลับมาเป็นปกติ รูปร่างหน้าตาของเธอก็เหมือนกับชาวบ้านทั่ว ๆ ไป คือ สวยแบบบ้าน ๆ
คฤหาสถ์ใหญ่โตหรูหราก็กลายสภาพเป็นเพียงบ้านไม้ทรงคันทรี่หลังเล็กน่ารักกลางสวนสวยและร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ มีลำธารเล็ก ๆ ไหลผ่านหน้าบ้าน กลางสนามหญ้าเขียวขจีหน้าบ้าน ร่างผู้ชายท่าทางใจดีคนหนึ่งกำลังวิ่งเล่นหยอกล้อกับเด็กหญิงชายวัยซนสองคนอย่างสนุกสนาน บนระเบียงบ้าน ตายายคู่หนึ่งนั่งหัวเราะชอบใจภาพน่ารักตรงหน้า
หนูดีหันมาหานางฟ้าทำตาวาว
"ขอบคุณเหลือเกินค่ะนางฟ้า...ที่ช่วยให้ความฝันของหนูดีเป็นความจริง นี่แหละคือสิ่งที่หนูดีอยากได้อย่างแท้จริง"
จบแล้วค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
นิทานพรจากนางฟ้า
ปีนี้หนูดีอายุสิบห้า
เด็กสาวอายุสิบห้าอย่างหนูดีกำลังช่างฝัน...หนูดีก็ฝันเหมือนเด็กสาว ๆ ทั่วไป เธอฝันอยากเจอนางฟ้าเพื่อจะได้ขอพรสักสามสี่พร...
แต่ทำอย่างไรจึงจะได้พรจากนางฟ้าล่ะ...หนูดีเคยได้ยินมาว่า นางฟ้าจะให้พรกับคนดีเท่านั้น
หนูดีนั่งนึก ทำอย่างไรถึงจะเป็นคนดี
อ้อ...นึกออกแล้ว ผู้ใหญ่เคยสอนว่าคนดีต้องมีศีลธรรม หนูดีก็มีศีลธรรมนี่นา ตั้งแต่จำความได้เธอก็มักปฏิบัติตัวอยู่ในศีลห้าข้อเสมอ
ยกเว้นตบยุงนิด ๆ หน่อย ๆ ถึงทำผิดศีลข้อนี้จริงแต่หนูดีก็ละอายใจนะ...ตบยุงที่มากัดแล้วยังนั่งสำนึกผิดอยู่เลย...ขอโทษจริง ๆ หนูดีแค่ป้องกันตัว
ปิ๊ง....
เฮ้ย....
กำลังฝันหวานถึงนางฟ้า จู่ ๆ นางฟ้าก็ปรากฏตัวขึ้น...นางฟ้าเป็นผู้หญิงสาวท่าทางใจดี อ้อ นางฟ้าแต่งตัวด้วยชุดยาวกรุยกรายสีขาว ถือคฑารูปดาว เหมือนในนิทานเลย คงเป็นนางฟ้าฝรั่ง
"ไม่เอา...อย่าอุทานหยาบคายสิคะ ไม่น่ารักเหมือนผู้หญิงเขาทำกันเลย"
"งั้นเอาใหม่...ว้ายยย"
"ค่อยยังชั่ว หนูเป็นเด็กดี นางฟ้ามาให้พร"
"จริงหรือคะ"
"จริงสิ"
"แน่นะ
"อ๋อ แน่สิ"
"งั้นหนูขอพรสามข้อ"
"ให้สี่ข้อเลย ช่วงนี้มีโปรโมชั่นพิเศษให้คนทำความดี เพราะเริ่มหาคนดีจริงทำยายาก"
"นางฟ้าใจดีจัง งั้นหนูไม่เกรงใจนะ ขอสามข้อพอ ข้อหนึ่งขอให้หนูสวยมาก ๆ ข้อสอง ขอให้รวยมาก ๆ ส่วนข้อสามหนูขอแปะไว้ก่อนตอนนี้ยังนึกไม่ออก"
"ได้เลย...หนูได้ตามนั้นเดี๋ยวนี้"
ให้พรจบนางฟ้าก็ลากลับวิมาน....
ผ่านไปหลายสิบปี นางฟ้านึกถึงหนูดีขึ้นมาได้ วันหนึ่งเธอจึงมาเยี่ยมหนุดีอีกครั้ง
"ตายจริง"
นางฟ้าอุทาน เมื่อเห็นสภาพของหนูดี
"ทำไมหนูถึงพิกลพิการอย่างนี้"
หนูดีซึ่งตอนนี้มีสภาพรูปร่างหน้าตาสะสวย แต่ใบหน้าหม่นหมอง ซ้ำแขนขาดทั้งสองข้างร้องไห้โฮ
"นางฟ้ามาก็ดีแล้ว หนูเหลือพรอีกข้อหนึ่งใช่ไหมคะ หนูขอเลยนะ...ขอให้หนูมีความสุขมาก ๆ"
นางฟ้าถอนใจยาว เฮ้อ...ในที่สุดก็เป็นแบบนี้ทุกราย เธอยิ้มให้หนูดีอย่างอ่อนโยน
"ได้สิจ๊ะ...แต่เธอจะต้องคืนพรทั้งสองข้อนั้นมาให้หมดเสียก่อน เธอถึงจะพบความสุขในชีวิตได้"
"เอาคืนไปเลยค่ะ ความสวยมาก ๆ ของหนูทำให้ถูกแย่งชิง...ดูสิคะ แย่งกันจนหนูแขนขาด ความรวยมาก ๆ ก็ทำให้ลูกเต้า พี่น้องแย่งทรัพย์สมบัติกันจนหนูดีปวดหัวไปหมด ไว้ใจใครไม่ได้สักคน"
"เอาล่ะ ถ้าเช่นนั้นนางฟ้าขอให้พรที่สามกับหนู...หนูดีจงเป็นคนที่มีความสุขที่สุด"
สิ้นคำอวยพร สภาพร่างกายพิกลพิการของหนูดีก็กลับมาเป็นปกติ รูปร่างหน้าตาของเธอก็เหมือนกับชาวบ้านทั่ว ๆ ไป คือ สวยแบบบ้าน ๆ
คฤหาสถ์ใหญ่โตหรูหราก็กลายสภาพเป็นเพียงบ้านไม้ทรงคันทรี่หลังเล็กน่ารักกลางสวนสวยและร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ มีลำธารเล็ก ๆ ไหลผ่านหน้าบ้าน กลางสนามหญ้าเขียวขจีหน้าบ้าน ร่างผู้ชายท่าทางใจดีคนหนึ่งกำลังวิ่งเล่นหยอกล้อกับเด็กหญิงชายวัยซนสองคนอย่างสนุกสนาน บนระเบียงบ้าน ตายายคู่หนึ่งนั่งหัวเราะชอบใจภาพน่ารักตรงหน้า
หนูดีหันมาหานางฟ้าทำตาวาว
"ขอบคุณเหลือเกินค่ะนางฟ้า...ที่ช่วยให้ความฝันของหนูดีเป็นความจริง นี่แหละคือสิ่งที่หนูดีอยากได้อย่างแท้จริง"