เวลามีคนถามว่า แต่งตัวเรียบร้อยหรือยัง ชุดนี้สวยไหม หรือแบบไหนสวยกว่ากัน มักจะตอบไม่ได้น่ะค่ะ และไม่มีความมั่นใจในรสนิยมของตัวเอง รู้สึกว่ามันไม่เป็นสากล ไม่มาตรฐาน

บางครั้งผู้ชายคนนึงหล่อมาก ใคร ๆ ก็กรี๊ด แต่เรากลับเฉย ๆ แต่กับผู้ชายหน้าตาธรรมดา เราเห็นแล้วกลับหวั่นไหว สะเทิ้นสะท้าน

บางทีดูคลิปนาฏศิลป์ของไทย เขมร ฝรั่ง นั่งอ่านคอมเมนท์ ก็นึกในใจว่า จะประณีต ดราม่าอะไรกันเยอะแยะ ชุดและท่วงท่าก็สวยดีออก เรามองไม่เห็นจุดอ่อนเลย

บางทีภาพศิลปะ ประดิดประดอยมาเสียสวยงาม (ไม่ชอบแนวแอ็บสแตร็กต์ค่ะ ดูไม่รู้เรื่อง) แต่ผู้รู้หรือคนมีรสนิยมกลับมองว่ามันพื้น ๆ ไม่ซับซ้อนมากพอ หรือมีจุดอ่อนจุดด้อย ขาดไปหรือเกินไป

เรื่องอาหารก็เหมือนกัน ลิ้นจระเข้มาก บอกได้แค่ว่า 1) ชอบ 2) เฉย ๆ หรือ 3) ไม่ชอบ เหมือนกับด้านความงาม

จึงอยากเป็นคนละเอียด ประณีต ไม่ทื่อ ๆ มีรสนิยมต้องตรงกันกับมาตรฐาน หรืออย่างน้อยก็ตอบคำถามคนอื่นได้ แม้ตัวเองจะชอบอีกอย่างน่ะค่ะ