มาตรา 415 บุคคลผู้ได้รับทรัพย์สินไว้โดยสุจริต ย่อมจะได้ดอก ผลอันเกิดแต่ทรัพย์สินนั้นตลอดเวลาที่ยังคงสุจริตอยู่
ถ้าผู้ที่ได้รับไว้จะต้องคืนทรัพย์สินนั้นเมื่อใด ให้ถือว่าผู้นั้นตกอยู่
ในฐานะทุจริตจำเดิมแต่เวลาที่เรียกคืนนั้น
ข้าพเจ้าขอสอบถามข้อสงสัย ว่า
เหตุแห่งการเรียกคืนนั้น ต้องว่าด้วยเหตุการณ์ หรือพฤติกรรมอย่างไรบ้าง จึงจะเข้ากับฐานะแห่งความ ที่ว่า
" จำเดิมแต่เวลาที่เรียกคืนนั้น "
ตัวอย่างการฟ้องคดีด้วย มาตรา415(ลาภมิควรได้)ในกรณีที่เกี่ยวด้วยกับการทำผิดของนักบวช พอมีตัวอย่างในข้อศึกษานี้บ้างหรือไม่
ถ้าผู้ที่ได้รับไว้จะต้องคืนทรัพย์สินนั้นเมื่อใด ให้ถือว่าผู้นั้นตกอยู่ ในฐานะทุจริตจำเดิมแต่เวลาที่เรียกคืนนั้น
ข้าพเจ้าขอสอบถามข้อสงสัย ว่า
เหตุแห่งการเรียกคืนนั้น ต้องว่าด้วยเหตุการณ์ หรือพฤติกรรมอย่างไรบ้าง จึงจะเข้ากับฐานะแห่งความ ที่ว่า
" จำเดิมแต่เวลาที่เรียกคืนนั้น "