สวัสดีครับ อยากจะถามเพื่อนชาวPantipหน่อยครับ ผมควรทำอย่างไรดี เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อ11ปีก่อน
ช่วงนั้นผมเรียนอยู่ ม.ปลาย ผมไปเปิดบูธขายของงานประจำปี แต่ความรักผมก็เกิดขึ้น
เมื่อร้านข้างๆผมมีผู้หญิงน่ารักโดนใจผมมาก ด่วยความขี้อายและไม่เคยจีบสาวมาก่อน ผมไม่อยากให้เสียโอกาสนั้นไป
ผมจึงขอร้องให้คุณแม่ของผม ไปขอเบอร์สาวข้างๆร้านให้ผมหน่อย สงสัยแม่ผมก็คงจะชอบเหมือนกันมั้ง ฮ่าๆๆ
แม่ผมจึงเดินไปขอให้ แต่แม่ผมไปขอเบอร์โทรกลับคุณแม่ของเขา โหๆๆ ยังกะสูขอกันเลยทีเดียว
และแล้วแม่เขาก็บอกลูกสาวเขียนเบอร์ให้ครับ ผมก็จีบเขาคุยเขาเหมือนหนุ่มสาวทั่วไปครับ แต่คุยกันได้ไม่ถึงเดือน
เขาก็เงียบหายไป อาจเป็นเพราะอยู่ไกลคนละจังหวัด หรืออาจเป็นเพราะเขาไม่ชอบผมก็เป็นได้
และแล้วเวลาผ่านไป11ปีครับ ที่ไม่ได้ติดต่อกันหรือเห็นหน้ากันเลย แต่เรื่องแปลกๆมันก็เกิดขึ้นครับ
ผมไปนั้งกินข้าวกับเพื่อนที่สวนอาหาร นั้งได้สักพักมีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหาผม พูดกับผมว่า
"พี่หน้าคุ้นๆนะ พี่มีแฟนยัง จีบได้ป่าว ขอเบอร์พี่หน่อยได้ไหม" โอ้แม่จ้าวโว้ย ผมคิดในใจ ผู้หญิงคนนี้คงไม่ธรรมดาแน่ๆ
อยู่ๆเดินมาจีบผม และผมไม่คุ้นหน้าเขาเลยแม้แต่นิด อ้าวนะ ไหนๆเขาก็กล้าขอขนาดนี้ ถ้าไม่ให้ก็ยังไงอยู่
ผมก็ให้เบอร์เขาไปครับ หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็กลับบ้านครับ เขาก็โทรมาหาผม ก็คุยกันแบบคนจีบกันทั่วไปครับ
แต่เขาพูดคำว่า พี่หน้าคุ้นๆ บ่อยมาก ผมก็เริ่มสงสัยละ ผมเริ่มถามความเป็นมาของเขาบ้าง จนได้คำตอบที่คาใจอย่างไม่น่าเชื่อครับ
เธอคือผู้หญิงที่ผมจีบเมื่อ11ปีก่อน โอ้แม้จ้าว มันเป็นอะไรที่แปลกมากๆครับ ผมกับเขาโคจรมาหากันอีกครั้งได้ยังไง
จากที่ผมเคยจีบเขา กับเป็นว่าเขาต้องมาจีบผม มันก็ดีนะ ก็ชอบกันทั้ง2ฝ่าย แต่ผมก็มีอะไรหลายๆอย่างที่ไม่พร้อมจะมีแฟนครับ
ทั้งหน้าที่การงานผมก็ยังไม่โอเค พูดง่ายๆคือเอาตัวเองยังไม่รอดเลย มันคงไม่ดีแน่ที่จะมีแฟนตอนนี้ แต่ถ้าปล่อยโอกาสนี้ไป
เขาก็คงจากผมไปแน่ เพราะ11ปีที่ผ่านมา ผมก็เคยใช้ชีวิตคู่กับผู้หญิงคนนึงถึง7ปี สุดท้ายก็ต้องเลิกลากันไป
อาจเป็นเพราะผมดูแลเขาไม่ดีพอ เงินทองไม่พอใช้ จึงทำให้แฟนผมต้องมีคนใหม่เลิกลากันไป
ในเมื่อประสบการ์ณมันสอนผมมาแล้ว ผมจึงจะไม่ทำให้มันผิดผลาดอีก ผมเลยตั้งสัจจะในใจไว้ว่า
ถ้าชีวิตนี้ผมไม่มีอาชีพหน้าที่การงานที่มั่นคง ไม่มีเงินเก็บ ผมจะไม่มีแฟนเป็นเด็ดขาด
เรื่องราวของผมก็มีอยู่ประมาณนี้ครับ อยากจะฟังความเห็นหลายๆท่านหน่อยว่า ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ
ความรู้สึกรักใครสักคน แต่ไม่พร้อมที่จะมีแฟน
ช่วงนั้นผมเรียนอยู่ ม.ปลาย ผมไปเปิดบูธขายของงานประจำปี แต่ความรักผมก็เกิดขึ้น
เมื่อร้านข้างๆผมมีผู้หญิงน่ารักโดนใจผมมาก ด่วยความขี้อายและไม่เคยจีบสาวมาก่อน ผมไม่อยากให้เสียโอกาสนั้นไป
ผมจึงขอร้องให้คุณแม่ของผม ไปขอเบอร์สาวข้างๆร้านให้ผมหน่อย สงสัยแม่ผมก็คงจะชอบเหมือนกันมั้ง ฮ่าๆๆ
แม่ผมจึงเดินไปขอให้ แต่แม่ผมไปขอเบอร์โทรกลับคุณแม่ของเขา โหๆๆ ยังกะสูขอกันเลยทีเดียว
และแล้วแม่เขาก็บอกลูกสาวเขียนเบอร์ให้ครับ ผมก็จีบเขาคุยเขาเหมือนหนุ่มสาวทั่วไปครับ แต่คุยกันได้ไม่ถึงเดือน
เขาก็เงียบหายไป อาจเป็นเพราะอยู่ไกลคนละจังหวัด หรืออาจเป็นเพราะเขาไม่ชอบผมก็เป็นได้
และแล้วเวลาผ่านไป11ปีครับ ที่ไม่ได้ติดต่อกันหรือเห็นหน้ากันเลย แต่เรื่องแปลกๆมันก็เกิดขึ้นครับ
ผมไปนั้งกินข้าวกับเพื่อนที่สวนอาหาร นั้งได้สักพักมีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหาผม พูดกับผมว่า
"พี่หน้าคุ้นๆนะ พี่มีแฟนยัง จีบได้ป่าว ขอเบอร์พี่หน่อยได้ไหม" โอ้แม่จ้าวโว้ย ผมคิดในใจ ผู้หญิงคนนี้คงไม่ธรรมดาแน่ๆ
อยู่ๆเดินมาจีบผม และผมไม่คุ้นหน้าเขาเลยแม้แต่นิด อ้าวนะ ไหนๆเขาก็กล้าขอขนาดนี้ ถ้าไม่ให้ก็ยังไงอยู่
ผมก็ให้เบอร์เขาไปครับ หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็กลับบ้านครับ เขาก็โทรมาหาผม ก็คุยกันแบบคนจีบกันทั่วไปครับ
แต่เขาพูดคำว่า พี่หน้าคุ้นๆ บ่อยมาก ผมก็เริ่มสงสัยละ ผมเริ่มถามความเป็นมาของเขาบ้าง จนได้คำตอบที่คาใจอย่างไม่น่าเชื่อครับ
เธอคือผู้หญิงที่ผมจีบเมื่อ11ปีก่อน โอ้แม้จ้าว มันเป็นอะไรที่แปลกมากๆครับ ผมกับเขาโคจรมาหากันอีกครั้งได้ยังไง
จากที่ผมเคยจีบเขา กับเป็นว่าเขาต้องมาจีบผม มันก็ดีนะ ก็ชอบกันทั้ง2ฝ่าย แต่ผมก็มีอะไรหลายๆอย่างที่ไม่พร้อมจะมีแฟนครับ
ทั้งหน้าที่การงานผมก็ยังไม่โอเค พูดง่ายๆคือเอาตัวเองยังไม่รอดเลย มันคงไม่ดีแน่ที่จะมีแฟนตอนนี้ แต่ถ้าปล่อยโอกาสนี้ไป
เขาก็คงจากผมไปแน่ เพราะ11ปีที่ผ่านมา ผมก็เคยใช้ชีวิตคู่กับผู้หญิงคนนึงถึง7ปี สุดท้ายก็ต้องเลิกลากันไป
อาจเป็นเพราะผมดูแลเขาไม่ดีพอ เงินทองไม่พอใช้ จึงทำให้แฟนผมต้องมีคนใหม่เลิกลากันไป
ในเมื่อประสบการ์ณมันสอนผมมาแล้ว ผมจึงจะไม่ทำให้มันผิดผลาดอีก ผมเลยตั้งสัจจะในใจไว้ว่า
ถ้าชีวิตนี้ผมไม่มีอาชีพหน้าที่การงานที่มั่นคง ไม่มีเงินเก็บ ผมจะไม่มีแฟนเป็นเด็ดขาด
เรื่องราวของผมก็มีอยู่ประมาณนี้ครับ อยากจะฟังความเห็นหลายๆท่านหน่อยว่า ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ