ผมเริ่มก่อน
สักวาหน้าฝน

ฝนตกหนัก พักหลบ ที่ป้ายรถ                 รอฝนหยด ลดคลาย จนหายเข้า
อดทนรอ จนคล้ายหวัด น้ำมูกเอา            กะฝนปราย จะจ้ำเอ้า เร้ารีบไป

หันมาเจอ ภาพเธอ ยืนข้างๆ                  ดั่งสาวงาม นางฟ้า สว่างไสว
น้ำเปียกปอน หยดต้นคอ อยู่ร่ำไป            โอ้ฉันใด บันดาลไซร้ ให้พบเธอ

ราวถูกสาป ด้วยมนต์ขลัง ดับเคลื่อนไหว   ราวกับใจ ถูกรั้งไว้ ไม่อาจเผลอ
ตกหลุมรัก ฟ้างาม เมื่อแรกเจอ               ราวกับเธอ หยุดเวลา ฉันไว้พลัน

ตกลงใจ กล้าไว้ ต้องไม่เขิน                  อยากจะเดิน เรื่องราว ไว้ให้ฝัน
ลองสักครั้ง ยิงมุขไป ไงเอากัน               ฝนตกนั้น เพราะเทพา ยังเสียใจ

ด้วยเหตุเพราะ เทวดา นั้นร้องไห้            ฝนจึงไซร้ หนักเบา เคล้าสั่นไหว
เหตุเพียงเพราะ สูญเสียสิ่ง สำคัญไป       เธอนั้นไซร้ หนีลงมา ยังผืนดิน

พอครบเสร็จ ดวงตาเธอ ดูเบิกกว้าง         แววใสพลาง สะท้อนตะวัน ตกทักษิน
"อุ้ย"หลุดปาก จากเธอ ตอนได้ยิน          มุมปากยิ้ม ราวกับฟิน และมีใจ

ไม่รอช้า สบโอกาส ขอเบอร์โทร             เธอมอบเบอร์ ห้องคอนโด ลงมาให้
ไม่เก็ทเลย ว่าจะเอา ไปทำไร                 เธอเซ็งไซร้ ขอเบอร์ใหม่ เธอหนีเลย T-T