ในที่สุดก็ต้องพ่ายแพ้ต่อมะเร็งหลอดอาหาร  ที่เคยตั้งกระทู้ถามเรื่องการฉายแสง ยังไม่ทันจะได้ฉายเลยค่ะพ่อก็ไม่ไหวแล้ว ตอนนี้พ่อเสียชีวิตอย่างสงบค่ะ
เมื่อปลายเดือน ก.พ. ที่ผ่านมา  ช่วงสองอาทิตย์ก่อนเสียพ่อเข้าๆออกโรงบาลเนื่องจากแน่นหน้าอก หายใจไม่ออก เนื่องจากมีเสมหะมาก เกิดจากมะเร็งหลอดอาหาร และถุงลมโป่งร่วมด้วย และพอกลับมาบ้านก็คือทุกคนอยู่แบบไม่เป็นสุข เพราะระแวงไปหมดกลัวพ่อเป็นอะไรกะทันหัน และมันก็เกิดขึ้นค่ะ
พ่อมีอาการเหมือนร้อนข้างใน เพราะแกเอาน้ำมาฉีดตัว หลังจากนั้นลุกขึ้นแกก็หน้ามืดแม่เรารับไว้ได้ทันค่ะ และรีบพาไปโรงบาลแต่แกยังมีสติ
พอไปถึงโรงบาลก็โดนใส่ถ่อค่ะ ก็พาเข้าห้องพักปกติ  ทุกครั้งที่มาแม่เราจะเฝ้า และครั้งนี้เหมือนเดิม แต่แม่บอกพ่อว่าจะกลับไปเอาเสื้อผ้าเดี๋ยวมาใหม่
เพราะแม่ไม่คิดอะไร ทุกครั้งที่มาโรงบาลก็จะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ต้องใส่ถ่อเพราะหายใจไม่ออก พ่อเหมือนจะพูดอะไรกับแม่แต่พูดไม่ได้ได้แต่ถลึงตา
แม่ไม่คิดไร กะว่าเดี๋ยวกลับมา  หลังจากนั้นพ่อก็หมดสติไปเลยไม่ได้พูดอะไร (แม่เสียใจจนวันนี้ที่ไม่รู้ว่าพ่อจะบอกอะไร)

พ่อเราเป็นมะเร็งหลอดอาหาร ระยะ 4 (น่าจะลามไปหลายจุด) ล่าสุดก่อนเสียติดเชื้อในกระแสเลือด (รู้ว่าเป็นมะเร็งแน่ๆคือเดือนธันวาคม 58  และมีนัด
ฉายแสงที่ลพบุรี เดือนกุมภาพันธ์ แต่เราขอเลือนค่ะ เพราะกลัวพ่อไม่ไหว กินอะไรไม่ได้เลย ผอมมาก เนื่องจากเป็นตรงคอ กลืนลำบาก ) คิดอีกทีพ่อไม่ต้อง
ทรมานกับมันนาน แต่โรคนี้มันร้ายจริงๆค่ะ ใจสู้แต่ร่างกายมันไม่ไหวจริงๆ T^T