วิญญาณหรือดวงจิตที่เคยมีชีวิตอยู่ในร่าง
เมื่อร่างได้สู่สลายไปดวงจิตก็จะหลุดออกมา
เพราะว่าดวงจิตนั้นไม่ได้สูญสลายไปเหมือนกับร่าง
หากแต่เมื่อไม่มีร่างให้พึ่งพาอาศัย
ดวงจิตก็จะล่องลอยอยู่ในภพเดียวกันกับเราก่อน
ต่อมาเมื่อดวงจิตนั้นมีความแน่วแน่แล้ว
ว่าเส้นทางต่อไปของจิตจะไปที่ไหน
ดวงจิตนั้นจึงจะไปต่อยังที่แห่งนั้นได้
ในระหว่างนั้นดวงจิตเหล่านี้จึงถูกเรียกว่า
วิญญาณที่หลงทางและกลายเป็นผู้วนเวียนล่องลอย
อย่างไม่มีจุดหมายแต่ยังอยู่รวมกันในโลกใบเดียวกันนี้กับมนุษย์เรา
พวกเค้าไม่เคยมีความคิดที่จะทำร้าย หรือ ทำอันตราย
หรือแม้กระทั่งต่อให้ตั้งใจว่าจะทำอันตรายใดๆ
กับผู้ที่มีร่างและยังอาศัยอยู่ในโลกใบนี้
พวกเค้าก็ทำอะไรไม่ได้
แม้ความพยายามที่จะสื่อสารสอบถาม
เพื่อที่จะได้รู้เส้นทางเป้าหมายที่จะไปต่อ
ก็ทำไม่ได้เช่นกัน
ดวงจิตที่เป็นแบบนี้ในปัจจุบันมีอยู่มาก
แทบจะเรียกได้ว่าดวงจิตเกือบทุกดวงที่อาศัยอยู่ในร่าง
ต่างไม่เคยฝึกฝน หรือ กำหนดเป้าหมายของจิตไว้ล่วงหน้า
เมื่อเวลามาถึง, เมื่อวันที่ร่างนี้ไม่สามารถประคับประคอง
ดวงจิตนี้ไว้ได้ จิตก็ได้แต่หลุดลอยไป
ไม่มีจุดหมาย
ไม่มีเส้นทาง
ไม่มีแม้แต่ผู้นำทาง
และผู้ที่ทำการสื่อสารกับดวงจิตเหล่านี้
แต่การสื่อสารกับผู้ตาย หรือ ผู้ที่ไปยังโลกอื่น
ไม่ใช่เรื่องที่ทำได้โดยง่าย
แม้ว่าดวงจิตจะยังคงอยู่ในโลกใบเดียวกัน
ก็ยังมีความยากลำบากตรงที่
ดวงจิต มักจะไม่เคยชิน กับการใช้จิตเพื่อสื่อสารกับจิตอื่น
เพราะในระหว่างที่จิตยังอาศัยอยู่ในร่างกาย
การอาศัยร่างกายเพื่อเป็นสื่อกลางในการสื่อสารนั้น
เป็นสิ่งที่ทำได้ง่ายกว่า
บุคคลบางกลุ่ม จึงเป็นผู้ที่สามารถฝึกฝน
เพื่อรับรู้ถึงการสื่อสารของจิตเหล่านี้ได้
บุคคลอีกกลุ่มเป็นผู้ที่เกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์
ในการที่จะสื่อสารกับพวกเค้าได้
หากแต่ไม่ใช่ทุกคน ที่จะมีความสามารถ มีโอกาส
ที่จะสื่อสาร , ส่งต่อข้อความ , นำทางดวงจิตทุกดวงได้
พูดง่ายๆก็คือ ผู้ที่สื่อได้แม้จะมีอยู่ ก็มีไม่มากเพียงพอ
ต่อความต้องการของ "ดวงจิตที่หลงทาง" ที่มีอยู่มากกว่า
ดังนั้นหากคุณ เป็นผู้ที่สัมผัสได้ , สื่อได้ หรือ อาจจะรู้สึกได้
ถึง "ดวงจิตที่หลงทาง" ที่อยู่รอบๆตัว
คุณสามารถบอกเรื่องราวเหล่านี้ ให้กับพวกเค้า
ให้พวกเค้ารู้ว่ามีที่ๆหนึ่ง ที่พวกเค้าจะสามารถไปติดต่อ
ขอความช่วยเหลือ , ขอคำแนะนำ
หรือ แม้กระทั่งฝากข้อความบางอย่าง
ไว้ให้กับผู้ที่เค้าต้องการสื่อถึงได้
เรา ก็คือ หนึ่งในที่เหล่านั้น
-ศรราม-