เราคบกับแฟนเรามาเข้าปีที่3 แล้วค่ะ ปกติวันหยุดเค้าจะเป็นฝ่ายมาหาเรา เค้าค่อนข้างเข้ากับพ่อแม่เราได้ดีนะคะ โดยเฉพาะแม่เราชอบเค้ามาก เวลามาหาเราเค้าจะเป็นคนทำงานบ้านและขยัน แม่เราเลยเอ็นดูเค้าอ่ะค่ะ แต่กลับกันเราเองยังไม่เคยไปหาเค้าที่มอเลยสักครั้ง พอจบก็ยังไม่เคยไปหาที่หอ รวมถึงไม่เคยเจอกลุ่มเพื่อนของเค้าด้วย เค้าขยั้นขยอขอให้เราไปเจอ เค้าอยากเปิดตัวเราอยากให้เราสนิทกับเพื่อนเค้า แต่เรามีความรู้สึกว่าไม่อยากไปเจอเลย เราแปลกมากใช่ไหมคะ 😞
แฟนเราพ่อแม่แยกทางกัน แม่มีสามีใหม่ ส่วนพ่อยังอยู่เป็นโสด เราเคยไปหาแม่เค้าที่บ้านครั้งนึง เหมือนแม่ไม่ค่อยชอบเราเท่าไหร่ อาจจะเพราะตอนนั้นเราเกร็งๆทำตัวไม่ถูก แต่แม่เค้าชอบคนขยันคล่องแคล่ว เราเลยเฟลไปเลย แถมพ่อเลี้ยงเค้ายังบอกว่านึกว่าแฟนเราจะหาได้ดีกว่านี้ ทั้งๆที่แฟนเราก็ไม่ได้ขี้เหล่อะไร เรางี้เงิบอ่ะ เลยกลายป็นว่าเราไม่อยากจะไปเจอคนรอบตัวเค้าเลย แต่เราเคยเจอน้องสาวเค้านะคะ น้องสาวเค้าน่ารักดี มีมาปรึกษาเรื่องเรียนต่อเรื่องสอบเข้ากับเรา คุยกันบ่อยๆ จนเมื่อวันที่แฟนรับปริญญาเราไปไม่ได้เพราะกลับมาดูแลพ่อที่ป่วยอยู่ต่างจังหวัด เพื่อนเค้าก็ถามหาเราแฟนเราก็แก้ตัวให้บอกว่าเราต้องกลับไปดูแลพ่อ ทีนี้อีกไม่กี่วันเค้าจะบวชละค่ะ แต่เอาจริงๆใจเราไม่อยากจะไปเลย บอกตรงๆว่ายังไม่พร้อมจะเจอคนรอบตัวเค้า เพราะคำพูดของพ่อเลี้ยงเค้าด้วยส่วนนึง และมันมีรายละเอีบดปลีกย่อยอีกเยอะมาก เราบอกเค้าไปตรงๆตลอดนะคะว่าเราไม่สะดวกใจจะไปเจอ เค้าก็เหมิอนเฟลแต่ก็พยายามเข้าใจ

ตอนนี้เราเองพยายามเปลี่ยนตัวเอง ปรับควาคิด และพยายามสร้างตัวยืนด้วยขาของเรา(ครอบครัวเรามีปัญหาเรื่องเงินอยู่ช่วงนึง แฟนเราก็คอยช่วยเราตลอด) เวลาเราพร้อมเราจะได้กล้าเผชิญหน้าแบบไม่ต้องอายใคร และจะไม่ให้ใครมาว่าว่าเราทำให้แฟนลำบาก แต่เราก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อไรจะมีวันนั้น TT