ตามหัวข้อเลยค่ะ เราจะรับมือกับปัญหานี้ยังไงคะ ในเมื่อมันเลี้ยงที่จะเจอไม่ได้ ต้องเจอกันที่ทำงานทุกวัน อึดอัดก็อึดอัด ในเมื่อเราไม่ได้รู้สึกชอบเขา เเต่เขามาชอบเรา ตามตื้อเรา ตอนเเรกมันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรทำงานกันปกติ จนเริ่มทำงานมาได้สักพัก พี่ๆที่ทำงานเริ่มเอาเรื่องมาบอกเราว่า คนๆนี้อ้ะชอบเรานะ อยากได้เราเป็นเเฟน เเต่ตอนนั้นเราก็รู้สึกตกใจ ว่าคงไม่ใช่หรอก อย่าพูดมั่วๆกันเลยเราไม่ค่อยโอเค เราเองก็ไม่ได้อยากมีเเฟน ไม่ได้อยากมีฉบับที่ว่าไม่สนใจผู้ชายเลยแม้เเต่นิดเดียว ไม่รู้สึกสักนิด จนพอนานๆไปเราก็เริ่มรู้ละว่าที่พี่ๆพูดกันมันคือเรื่องจริง เขาคนนั้นแอบมาส่องไลน์เราบ่อยๆ เคยทักมาในไลน์ เราก็เเค่ส่งสติกเกอร์กลับไปจากนั้นเราก็ไม่เคยตอบอะไรอีกเลย พอเข้าไปที่ทำงานพวกพี่ๆเขาก็จะเริ่มแซวว่าเป็นแฟนกันใช่ไหมอะไรทำนองนี้ เเต่เราก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนใจ เพราะเราไม่ได้รู้สึกอะไร เเต่คนที่ชอบเราเราไม่รู้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ พอเจอกันเขาจะชอบเดินมาจ้องหน้าเราแล้วยิ้ม เราก็ทำเหมือนไม่เห็น เมินไปเลย แล้วบางวันก็เดินมายืนใกล้ๆเราเอาตัวมาชิดเรา เหมือนประมาณว่าทำให้คนในที่ทำงานคิดว่าเราเป็นแฟนกันจริงๆ เเต่ความจริงคือมันไม่ใช่ 
       มีพี่ที่ทำงานคนนึง เขาบอกเราว่า คนที่ชอบเราเนี่ยะ เขาเป็นคนดีนะขยันมาทำงานทุกวัน ถึงเขาจะไม่ค่อยเต็มก็เถอะ คือต้องบอกก่อนนะคะว่าคนที่มาชอบเราเนี้ยะเขามีนิสัยแปลก เหมือนคนที่ไม่ค่อยเต็มเท่าไหร่ หรือเรียกภาษาชาวบ้านว่าตีหน้ามึนอ่ะค่ะ ใครบอกอะไรไม่ได้เลยมึนใส่ หัวหน้าสั่งอะไรไม่ฟังบอกอย่างทำอย่าง เหมือนคนที่เวลาเราถามว่ากินข้าวยัง เขาจะตอบว่าอาบน้ำแล้วประมาณนั้นเลย ซึ้งเราเป็นคนที่ไม่ชอบผู้ชายที่เป็นแบบนี้เลย เกลียดด้วยซ้ำ เเต่เราไม่ได้รังเกียจเขาและเราก็ไม่ได้อยากให้ความหวังเขาเหมือนกัน เเต่ปากมันไม่กล้าที่จะพูดไป กลัวเขารู้สึกไม่ดี เพราะต้องเจอกันที่ทำงาน เวลาเจอเขาที่ทำงาน เขาจะอยู่คนล้ะกะกับเรา เราอยู่เช้าเขาอยู่ดึก เขาอยู่ดึกเราอยู่เช้า เเต่เวลาเข้าแผนกต้องต่อกะกันเราก็ต้องเจอเขาอยู่ดี เขาก็จะเดินมาหาตลอดมาใกล้มาชิด มายืนยิ้มมอง ถึงจะนั่งไกลๆเขาก็จ้องเราตลอด ถึงเราจะไม่ได้มองเขาแบบจังๆ เราทำเมินเหมือนไม่มีเขาอยู่ตรงนั้นเลย
      เเต่วันนี้เป็นวันที่เรารู้สึกอึดอัดมากที่สุดตั้งเเต่เขาทำแบบนี้ ก่อนจะเราเลิกงาน อยู่ๆเขาก็เดินมาจ้องเราเเล้วถามว่า "ทำงานเหนื่อยป่าว" ซึ้งตอนนั้นตกใจมากอ้าปากค้างใส่ไปเลย ตกใจมาก ทุกวันทำงานมาเป็นปีไม่เคยมาถาม เเต่วันนี้มาถาม จนน้องอีกคนไล่ไปให้ บอกว่าอย่ามายุ่งอย่ามาใกล้เรานะ ซึ้งน้องรู้ว่าเราไม่โอเคกับเรื่องนี้มากๆ จะคอยกันให้ตลอด  ซึ้งบอกตรงๆว่าเราอึดอัด เราไม่รู้ว่าเขาไปพูดไปบอกคนอื่นยังไงให้คนอื่นคิดว่าเรากับเขาเป็นแฟนกันทั้งที่มันไม่มีอะไรเลยในก่อไผ่ เราไม่ได้รู้สึกชอบสักนิด คือเราไม่อยากมีแฟนเลย เรามีเป้าหมายที่สำคัญกว่าการคิดเรื่องความรักอีก เราไม่เคยคิดว่าเราจะมีแฟนด้วยซ้ำแทบจะอยากไปบวชอยู่แล้ว ไม่มีแฟนมานานมากๆ3-4ปี พอมาเจอเเบบนี้เราเลยรู้สึกว่าโคตรไม่โอเคเลย ไม่ได้อยากมีแฟน เเต่คนๆนี้ก็ตื้อมากตื้อแบบมึนหน้ามึนสุด เลี่ยงก็ยังเดินมาหา มาคุกคามเอาตัวมาใกล้มาชิด ในใจแทบอยากจะตะโกนกรี้ดไปดังๆบอก"อย่ามายุ่งกับกรูได้ไหม" เเต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำอยู่ดีเลือกที่จะเมินทำเป็นไม่เห็น เวลาเขามาคุยด้วย เราก็จะคุยกับคนอื่นทันที ไม่ตอบคำถามเขาที่เขาถามไม่สนใจ เเต่ด้วยความที่ว่าอึดอัดมากแบบไม่อยากเจอหน้าคนๆนี้เลย ทำให้เรากลัวเขาไปเลยเวลาเจอหน้าหรือเห็นเขา สงสัยจะอยู่ยากเเล้วล้ะเรา