การพูดอวดนิพพานความเบาใจ เป็นความผิดปาจิตตีย์ พระพุทธเจ้าตำหนิ

เป็นเรื่องราวในพระไตรปิฏกประมาณเล่ม 4 ในฉบับ มมร.
ซึ่งกล่าวถึงพระภิกษุที่อาศัยจำพรรษาอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำวัคคุมุทา  
ภิกษุนั้นพากันพูดอวดวิเศษ ซึ่งมีแน่นอนแล้วในตนเพื่อ
ให้ได้ลาภและปัจจัยการบำรุงที่ดีมากมาจากการพูดอวดนั้น  
ต่อมาพระพุทธเจ้าห้ามปรามไม่ให้กระทำ   เพราะว่าเป็นเรื่องน่าเกลียด
และไม่เหมาะสมกันกับความดีที่ภิกษุควรทำได้


ไม่มาคุยก็ไม่เป็นไรนะครับ มาให้สติกเกอร์เท่านั้นก็ได้  แต่ว่าตั้งเป็นกระทู้ชวนคุยเป็นหลัก เพื่อคนอยากระบายจะได้ไม่อึดอัด   ข้อนี้เกิดขึ้นเพราะเห็นเขาคุยกันในห้องพระไตรฯผ่านมาเรื่อง  นิพพานเป็น  อัตตา หรือเป็นอัตรา ต่าง ๆ ที่ยิ่งกว่าธรรมของมนุษย์  จึงมาชวนกันช่วยหาความสนใจต่อครับ  ต่อ

ท่านที่มีความรู้ตามธรรมดาทั่วไป สามารถหามาอ่านด้วยสมาทโฟน หรือแทบเลต ก็ได้แล้วนะครับสมัยปัจจุบันเรานี้  เช่นหาก ว่าเราสงสัยว่า  คำว่า  อัตรา แปลว่าอะไร  หรือว่า อนัตตา แปลว่าอะไร  ก็พิมพ์ด้วยถ้อยคำนั้นแล้วกดค้นหา  ในโน้ตบุค หรือ คอมพ์ตั้งโต๊ะก็สามารถใช้ได้  ดาวน์โหลดได้ไม่ยากครับ เยี่ยม

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่