คือเค้าอายุมากกว่าเจ้าของกระทู้สักหน่อยหนึ่งนะคะ
แบบว่าก่อนเค้าเลิกกับแฟน ก็มีชวนคุยบ้างอะไรบ้างค่ะ ด้วยความที่รสนิยมเราคล้ายๆ กัน เพื่อนร่วมกันในเฟซบุ๊คก็มีเยอะอยู่ วงสังคมเลยใกล้กัน ก็แอดเฟรนด์คุยโน่นนี่กันธรรมดา
แต่ก็ยอมรับว่ารู้สึกพิเศษกับพี่เค้าเหมือนกัน (ก็ชอบนั่นแหละ)
แบบเริ่มเป็นห่วงเป็นใยมากขึ้น แต่ด้วยความที่เค้ามีแฟนอยู่แล้ว เราก็เลยพยายามรักษาระยะห่างเข้าไว้

แต่ยอมรับว่าพลาดอยู่อย่างหนึ่งที่หลุดปากบอกเค้าไปว่า "รู้สึกดีด้วยนะ"
แต่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร ทำตัวตามปกติทุกอย่าง (ดูเหมือนจะดีกว่าเดิมนิสสสนึงด้วย นิดเดียวจริงๆ)

จนเวลาผ่านไปพักใหญ่ๆ เค้าก็มาเล่าให้ฟังว่าเลิกกับแฟนเค้าแลัว ด้วยเหตุผลส่วนตัวซึ่งไม่เกี่ยวกับเรา
ตอนนั้นสารภาพว่าไม่ดีใจเลย ลึกๆ แอบอยากให้คืนดีกันด้วยซ้ำ เพราะผู้หญิงคนนั้น ดูสวย น่ารัก น่าทะนุถนอม เข้ากันทุกอย่าง แต่เราเป็นผู้หญิงไม่สวย แมนๆ ลุยๆ แทบไม่อ่อนหวานเลย ต้องทำตัวเข้มแข็งตลอดเวลา เพราะออกมาทำงานส่งตัวเองเรียนเอง มองยังไงๆ ก็ดูไม่ดีพอที่จะให้เค้าหันมาชอบเลย

ตอนนี้เค้าอกหักแน่ๆแล้ว แต่เค้าก็ยังมีหน้าที่ที่จะต้องทำงานทำการ ก็เลยเก็บอาการไว้อยู่  (ตามปกติทะเลาะข้ามคืนก็หาย แต่คราวนี้ไม่ไงคะ แหม...ก็คนคบกันมาตั้งนานก็ใช่ว่าจะลืมกันได้ง่ายๆ เนอะ)

ส่วนเราเองก็เรียนด้วย ทำงานด้วย ก็ได้แต่ทักแชทไปหา ให้กำลังใจเค้า ชวนคุยเรื่องอื่นๆบ้าง (แต่จริงๆต่างคนต่างก็ไม่ค่อยมีเวลาว่างมากนักหรอกค่ะ)

สรุป คืออยากจะถามว่า จากข้อมูลที่อธิบายมาคร่าวๆ นี้ เราควรจะวางตัวยังไงดีคะ
คือบอกตรงๆ ใจหนึ่งก็รู้สึกว่าตัวเองดีไม่พอสำหรับเค้า
อีกใจหนึ่งก็อยากปลอบ อยากดูแล อยากได้เค้าเป็นแฟน

แบบว่าสับสนตัวเองมากๆ เราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ