บางทีอกหักกับน้ำตาก็มาคู่กัน เราเคยนะแม้กระทั่งตอนนอนยังร้องไห้จนหลับ ความรู้สึกหวิวๆลอยๆ ไม่คิดสั้นนะคะ แต่คิดไม่ออกว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง ยังคงเศร้าต่อไปเป็นสัปดาห์ แต่ร้องไห้จริงๆแค่ไม่กี่วัน ถ้าไม่นึกถึงก็ไม่ร้องค่ะ เวลาอกหักคิดได้อย่างเดียวค่ะอยู่กับเพื่อนๆ คุยสนุกสนานก็พอทำให้ลืมๆไปได้บ้าง ยิ่งกลับไปเจอคนที่บ้าน แค่เค้าเห็นสีหน้าเราเศร้าๆเค้าถามเราทานอะไรรึยัง แค่นั้นล่ะค่ะปล่อยโฮและพ่อแม่ก็ปลอบใจเรา เชื่อไหมคะมันเหมือนตายแล้วกำลังเกิดใหม่ เริ่มมองเห็นวันพรุ่งนี้ และมันก็ดีขึ้นเรื่อยๆอยู่กับเพื่อนกับครอบครัวที่ไม่ทำร้ายเรารักเรา ดูแลตัวเองให้ดูดีขึ้น ประมาณว่าสวยขึ้นให้ได้ และมีโอกาสเจอกับคนที่ทำเราเสียใจอีกครั้ง ครั้งแรกที่เจอก็ใจหวิวๆแต่ไม่ถึงกับรู้สึกเศร้าหรืออะไรนะคะ ร้องไห้คือไม่ร้องแล้ว เราก็เลยยิ้มๆให้เค้าไปและเดินจากไป ฮ่าๆๆ กลัวใจตัวเอง พอเจอเข้าครั้งที่2 3 4 สบายละค่ะเผชิญหน้าได้ ถามมาตอบไป ไม่ด่า ไม่เคือง จนเค้าแอบสงสัยทำไมเราดูสดใส และสวยขึ้นจัง จนอยากมาขอคืนดีกับเรา เหอะๆ บ้าหราาา ทิ้งกูไปมีใหม่ คิดว่าต้องแคร์ไหม เชิดเลยค่ะ จขกท คะ แล้วมันจะผ่านไปค่ะ พอมองย้อนกลับมาเราจะรู้สึกว่าเรารักคนเห็นแก่ตัวแบบนี้ได้ไงวะ! และแทบไม่มองมันอีกเลย ชีวิตเดินไปข้างหน้าค่ะ อย่าถอยหลังกลับไปหาคนที่ไม่รักเรา ในวันที่เราเสียใจเค้าไม่ได้เป็นคนมาปลอบใจเรา แต่เค้ากลับทิ้งให้เราเสียใจและไปมีความสุขต่างหากค่ะ ขอให้คิดแบบนี้ก็จะสบายใจค่ะ เวลาเท่านั้นที่ช่วยได้จริงๆ เอาใจช่วยนะคะ ดราม่าซะยาวเลย