สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวเองว่าลี่นะคะ
ลี่เช่าหอพักอยู่ย่านมหาลัย เพราะราคาถูก เด็กๆ นศ. หน้าใส เล่นกล้าม ดีงาม... ถูกใจเจ้ 555 (ไม่ใช่ละ)
เข้าประเด็นกันดีกว่า..

ช่วงแรกๆที่มาอยู่หอพัก เหตุการณ์ก็ปกติสุข หอสงบ สวยงาม จนกระทั่ง..
หนึ่งเดือนที่แล้ว ลี่กลับจากทำงานด้วยสารร่างที่เปลื่อยยิ่งกว่าสาหร่ายวากาเมะ
ลี่นอนตอนสามทุ่ม ราวๆตีสอง ลี่ตกใจตื่นเพราะได้ยินเสียงจากห้องข้างๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คิดลึกล่ะสิ ไม่ใช่เสียง... แต่เป็นเสียงเหมือนคนทะเลาะกันย่ะ!

ด้วยสายเลือดนักสืบโคนัน เดี๊ยนรีบเอาหูแนบผนังห้อง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เสียง ผช: เฮ้ย! มรุงจะให้มันเข้ามาทำไม _$@%^&*)
เดี๊ยน: (เขยิบหาเรดาห์ เนื่องจากได้ยินไม่ชัด)
เสียง ผช: มรุงจะให้มันแทงข้างหลังกรูหรอ!
เดี๊ยน(คิดในใจ) : เอาล๊าวววว ดราม่ามือที่สามคลับฟรัยเด๋ชัวร์

Day 2 เวลาเดิม
เสียง ผช: อะไรของมรุงวะ จะจบไม่จบ!
เดี๊ยน: (งัวเงียตื่นขึ้นมา คิดในใจ ทะเลาะกันอีกแล้วหรอวะ)
เสียง ผช: เดี๋ยวกรูฆ่าให้หมดแมร่ง!
ณ จุดนั้นเดี๊ยนตกใจสุด คือถึงขึ้นจะฆ่ากันเลย ในหัวนึกถึงหนังเรื่องบุญเพ็งหีบเหล็ก
เดี๊ยนค่อยๆแง้มประตูห้องออกไปแจ้งพี่ยาม
เดี๊ยน: พี่คะ ห้องข้างๆเค้าเสียงดังมากเลยค่ะ พี่ลองไปดูหน่อยนะคะ
พี่ยาม: อ๋อ ครับๆ (เดินไปเคาะประตูห้อง) *ก๊อกๆ* น้องครับ *ก๊อกๆ*
เสียง ผช: มรุงจะเอาหรอ!! ไอ้ @%%$*)$^*&)YDRT&P(Q@TW$#U&
พี่ยาม: *ก๊อกๆ* (ยังคงเคาะอย่างไม่ลดละ) น้อง!!

--------------------เงียบ----------------------
ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

เดี๊ยน: พี่ หนูว่าเหมือนเค้าทะเลาะกับใครอยู่อ่ะ
พี่ยาม: ไม่หรอกน้อง เค้าอยู่คนเดียว
เดี๊ยน: แต่หนูว่าเค้าทะเลาะกับแฟนนะ เมื่อวานก็ได้ยิน แล้วเมื่อกี้หนูได้ยินเค้าบอกจะฆ่าด้วยอ่ะพี่!
พี่ยาม: ไม่มีอะไรหรอกน้อง เสียงเงียบแล้ว น้องไปนอนเหอะ
เดี๊ยน: (คิดในใจ) แมร่งจะฆ่ากันแล้วนะเว้ย...
แล้วคืนนั้น "บุญเพ็งหีบเหล็ก" ก็ตามหลอกหลอนอิลี่ทั้งคืน

Day 3
วันเสาร์ ราวๆบ่ายโมง อิฉัน นอนกลิ้งอยู่บนเตียง
เนื่องจากเมื่อคืนหลอกตัวเองจนนอนไม่หลับ - -"
สักพัก ฉุกคิดขึ้นมาได้.. ห้องข้างๆจะเป็นไงบ้าง (กลัวมันฆ่ากันจริงๆ)
เดี๊ยนเลยรีบลุกจากที่นอน ตรงไปห้องผู้ดูแลหอ (ใช่ค่ะ.. ยังไม่ได้อาบน้ำค่ะ 555)
เดี๊ยน: พี่คะ หนูอยู่ห้องABC ....
แล้วเดี๊ยนก็จัดการเล่าเรื่องเป็นฉากๆให้พี่ ผจก หอฟังอย่างละเอียดยิบ
(ไม่นับรวมเรื่องความพยายามในการเอาหูแนบกำแพงเพื่อแอบฟัง 55555)

หลังจากเล่าจบ
พี่ผู้จัดการทำหน้าอึ้งๆ หันไปมองหน้าแม่บ้านแวบนึง
เดี๊ยนคิดในใจ ตายล๊าวว มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่เลย
พี่ ผจก: (พูดเสียงต่ำ เนิบๆ) น้อง... มีคนเคยมาแจ้งเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ
เดี๊ยน: ห หรอ คะ (เริ่มใจไม่ดี)
พี่ ผจก: คืออย่างนี้นะ...
เดี๊ยน: (ลุ้น)
พี่ ผจก: ข้างๆห้องน้องอ่ะ เค้า...
เดี๊ยน: (ลุ้นยิ่งกว่าหวย)
พี่ ผจก: ข้างๆห้องน้อง เค้าติดเกมค่ะ อยู่คนเดียว โลกส่วนตัวสูงมาก พี่เคยเตือนเค้าไปหลายรอบแล้วนะ ว่าอย่าเสียงดัง บลาๆๆๆๆๆๆ
เดี๊ยน: (โล่งใจเล็กๆที่ไม่มีใครฆ่ากันตาย)
พี่ ผจก: พี่บอกเค้าหลายครั้งแล้ว นี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเนี่ย... บลาๆๆๆๆๆๆ

หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้
เกือบเดือนแล้ว ที่เดี๊ยนต้องทนกับมลภาวะทางเสียง คำด่าสารพัดประหนึ่งอยู่ในสวนสัตว์ดุสิต
โดยส่วนใหญ่ ระดับความดังของเสียงจะขึ้นอยู่กับเวลา และความเมามันในการเล่นเกม
4 - 5 ทุ่ม เป็นช่วงอุ่นเครื่อง วอร์มเสียง
เที่ยงคืน  เครื่องเริ่มอุ่น น้ำเสียงเริ่มกราดเกรี้ยว มีความฉุนเฉียวเบาบาง
หลังเที่ยงคืน เป็นช่วงหายนะมาก สารพัดสัตว์ถาโถมเข้ามา ประหนึ่งเอาสารคดี National Geographic สองล้านเรื่องมารวมกัน

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1. ลี่แจ้ง ผจก และพี่ยาม บ่อยมาก เค้าก็ไปตักเตือนจัดการให้นะคะ แต่ได้ไม่เท่าไรก็วนเข้าวงจรเดิมๆอีก
2. ถ้าแนะนำให้ลี่ย้ายหอ บอกได้เลยว่าไม่ เพราะลี่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ ไม่อยากย้ายไปย้ายมา คิดว่าคนที่ควรย้ายเป็นห้องข้างๆมากกว่า ถ้าเค้าไม่ปรับปรุงตัว

คือตอนนี้ ได้แต่แจ้งพี่ยามเวลาเค้าเสียงดังมากๆ
แก้ปัญหาได้ชั่วคราวเท่านั้น
บางทีกลับจากทำงานมาเหนื่อยๆ อยากพักผ่อน
ตีหนึ่งตีสองก็ต้องตกใจตื่นเพราะเสียงห้องข้างๆ
ทุกวันนี้รู้สึก [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ มากๆค่ะ

อยากถามเพื่อนๆพันทิปว่า เราควรกำจัดหายนะครั้งนี้อย่างไรดีคะ?

ปล. ใครมีประสบการณ์เพื่อนข้างห้องตัวร้าย มาแชร์วิธีจัดการกันหน่อยนะคะ