HR = Human Resource Management = การบริหารทรัพยากรมนุษย์

เราเรียนจบสาขานี้ และก็เคยทำงานสาขานี้ แต่ทำได้ไม่นาน เพราะกดดัน อึดอัดใจ รู้สึกว่าไม่เหมาะกับตัวเอง การบริหารคนมันช่างยากนัก
พ่อเราทำงานเป็นเจ้าของธุรกิจ พ่อบอกว่า สาขาไม่รู้จะเปิดสอนขึ้นมาทำไม พนักงานในองค์กรมีหลายประเภทนับไม่ถ้วน บริหารไม่ได้หรอก แม้แต่อาจารย์ที่สอนวิชานี้ก็ไม่สามารถบริหารได้เลย เรียนไปก็เพื่อให้รู้เฉยๆ เอามาใช้จริงก็ไม่ได้

เราคิดว่า ถ้าเป็นพนักงานดีๆ HR ก็ยังสามารถบริหารได้ แต่ถ้าเป็นคนไม่ดี ไม่มีจิตสำนึก ไม่ปฏิบัติตามกฎขององค์กร HR ก็ไม่สามารถบริหารได้ นอกจากให้เขาออกจากองค์กรไปซะ แล้วรับคนใหม่ๆที่ดีกว่าเข้ามาแทน แต่บริษัทที่เราเคยทำงานนี้ เขาไม่ค่อยยอมไล่ใครออกจากองค์กร HR จะไล่เองก็ไม่ได้ถ้าไม่มีคำสั่งจากผู้จัดการ แต่เวลาพนักงานไม่ดี ผู้จัดการก็เอาแต่สั่งให้ HR ไปไล่บี้พนักงาน พนักงานก็ไม่ได้โง่ ไม่ใช่ว่าเขาจะยอมให้ไล่บี้ได้ง่ายๆ ข้ออ้างสารพัดที่จะยกขึ้นมาอ้างได้ สุดท้ายพนักงานพวกนี้ก็ยังลอยนวลอยู่ในองค์กร แถมผู้จัดการยังไม่สามารถทำอะไรได้อีก เราก็เลยไม่ชอบทำงานนี้ ทำทีไรก็สะดุดทุกทีกับคนประเภทนี้

พ่อเราบอกว่า ก็อย่างที่พ่อบอกนั่นแหละ การบริหารคนมันเป็นไปไม่ได้ เพราะถ้าจะบริหาร ก็ต้องบริหารคนให้ได้ทุกประเภท จะคนเลวหรือคนดีก็ต้องบริหาร เลือกไม่ได้ แล้วคนสมัยนี้ก็เลวลงๆ ไม่พอใจใครก็สามารถฆ่าฟันกันได้ง่ายๆ เผลอๆอาจจะฆ่าคนบริหารนี่แหละ แล้วแบบนี้จะไปบริหารได้ยังไง คนนะ ไม่ใช่สัตว์หรือสิ่งของ ถ้าองค์กรไม่ได้ให้เงินเดือนเยอะๆ พนักงานมันก็ไม่แคร์หรอกว่าจะโดนไล่ออก ดูอย่างสายการบินชื่อดังสิ พนักงานได้เงินเดือนเป็นแสนๆ เขายังไม่แคร์เลย แล้วนับประสาอะไรกับบริษัทที่ให้เงินเดือนแค่หมื่นต้นๆ คนสมัยนี้มีความเป็นอยู่สบาย นอนอยู่บ้านก็มีเงินใช้ ไม่ใช่คนสมัยก่อนรุ่นพ่อแม่ปู่ย่าตายาย สมัยนั้นงานหายาก คนก็ยังดีกว่านี้ ควบคุมง่ายกว่านี้ การบริหารคนก็อาจเป็นไปได้ แต่กับคนสมัยนี้จะไปบริหารยังไง ถ้าบริษัทเอาคนออก บริษัทก็เดือดร้อนเอง ถึงหาคนใหม่เข้ามาเดี๋ยวก็เป็นแบบคนเก่าอีก คนเรามันดีได้แค่ 1-2 เดือนแรกที่ทำงานเท่านั้น พอรู้สึกว่าตัวเองเก่งก็จะเริ่มแข็งกร้าว ดูอย่างของพ่อสิ ธุรกิจเล็กๆ มีพนักงานแค่ 2-3 คนยังไม่สามารถบริหารได้เลย ขาดงานกันเป็นว่าเล่น ถึงจะหักเงินเดือน พวกเขาก็ไม่แคร์ ถ้าไล่ออกไป ก็ไม่มีคนช่วย ต้องหาคนใหม่อีก แล้วคนใหม่ก็นิสัยไม่ต่างจากคนเก่าอีก เป็นแบบนี้ทุกที่ ไม่ว่าจะงานเอกชนหรือราชการ นี่คือประสบการณ์ที่พ่อเจอมา

เรานี่ถึงบางอ้อเลย ถึงจะไม่ได้เห็นด้วยทั้งหมด แต่ก็เห็นด้วยเป็นส่วนใหญ่ ตอนนี้เท่ากับว่าเราเสียเวลาไป 4 ปีเพื่อเรียนในสิ่งที่ไม่เหมาะกับเรา