เมื่อเช้านั่งในห้องน้ำ เกิดตกผลึกความคิดออกมาเป็นภาพดังนี้ (จ๋อม)



ผมว่าปัจจัยความสำเร็จต่าง ๆ มันมีทั้งปัจจัยภายในและภายนอกต่าง ๆ มากมาย
ผมลองยกตัวอย่างดังนี้ มันก็เหมือนการปาเป้าลูกโป่ง
สีเขียวแทนความสำเร็จ สีแดงแทนความล้มเหลว เปรียบเทียบในช่วงนี้
สภาพเศรษฐกิจแย่ลูกโป่งสีแดงก็จะขยายใหญ่ เบียดลูกโป่งสีเขียวให้เล็กลง
แต่ถ้าเรามีประสบการณ์ หรือ ความรู้มาก สูบลมให้มันใหญ่มากพอที่จะไปเบียดสีแดงให้เล็กลง
โอกาสที่เราจะปาโดนสีเขียวก็มีมากขึ้น
ทำไมผมเปรียบเทียบกับลูกโป่ง ก็เพราะว่าลูกโป่งมีทรงกลมสามารถขยายหรือหดได้
และมีช่องว่างสำหรับปัจจัยอื่น ๆ ให้มีอยู่ได้
โอกาส ไม่มีสำเร็จ หรือ ไม่สำเร็จ 100% ยังมีเรื่องของ ดวง ความเฮง โชควาสนา
ให้สอดแทรกตามช่องว่างที่เหลืออยู่
   ถ้าเราอาศัยความรู้ และประสบการณ์มากกว่า อาศัยดวง โอกาสสำเร็จก็เป็นไปได้สูง
----------------------------------------------

    ส่วนต่อไปคือ ลูกดอก เปรียบได้กับ เงินทุน backup หรือ อายุ  ยิ่งมีมาก ก็ยิ่งมีโอกาสแก้ตัวได้มาก
----------------------------------------------


     สุดท้าย คือ การออกแรงปาลูกดอก
การมีเป้าหมาย ก็เหมือน เราลืมตาแล้วเล็งไปที่เป้า ไม่ใช่หลับตา
บางคนมีภาระต้องแบกทำให้ลดทอนกำลังในการปาลูกดอก
แต่ถ้ามี passion ก็เหมือนเป็นแรงเสริมให้เรา มีกำลังปาลูกดอกออกไปได้
พรสวรรค์ บางคนได้ติดตัวมาก็มีส่วนช่วย ให้ปาได้แม่นยำ
บุคคลิกภาพ เปรียบเสมือน ท่าในการปา ถ้าทำถูกท่าก็ช่วยให้เราปาได้แม่นยำมากขึ้น

*** ผมยังนึกไม่ออกว่า ระยะทางในการยืน จะเปรียบเทียบกับอะไรดี