ตั้งแต่จำความได้ เป็นเด็กเรียนดีมาตลอด  สอบติดมหาวิทยาลัยรัฐ เรียนจบเกียรตินิยม  เพื่อนๆใครๆก็บอกว่าเราฉลาด ภายนอกดูเหมือนไม่มีปมปัญหาชีวิตอะไร แต่พวกเขาไม่รู้หรอกว่าในใจเรามันรู้สึกแย่กับตัวเองขนาดไหน

เราเป็นคนเข้าใจอะไรช้า ชอบงง ชอบมึน ตั้งแต่เด็กแล้ว ชอบโดนล้อบ่อยๆว่า เชื่องช้า ไม่ทันคนอื่นเขา
เราเป็นคนแบบนั้นจริงๆ รู้ตัวเอง เพราะที่ผ่านมาผลการเรียนดี เป็นเพราะเราอ่านหนังสือทุกวัน (เพราะคิดว่าตัวเองโง่ ถ้าไม่อ่านหรืออ่านน้อยเหมือนเพื่อนคนอื่นคงไม่รอด)  
ตอนเรียนมันไม่มีปัญหาหรอก เพราะสามารถกลับมาทบทวนได้

แต่พอเริ่มชีวิตการทำงานแล้วรู้สึกแย่กับตัวเองมากขึ้นไปอีก ยิ่งโดนเจ้านายว่าบ่อยๆว่า มึน อึน ช้า มันยิ่งรู้สึกแย่  บางคนอาจคิดว่าคำพูดพวกนี้มันไม่รุนแรงจะคิดมากทำไม  แต่สำหรับเรา คำพูดพวกนี้มันสะกิดปมและทำให้รู้สึกแย่กับตัวเองมาก อารมณ์อ่อนไหวกับคำพวกนี้มาก

"เป็นคนคิดช้า ทำช้า เข้าใจอะไรช้า" เราพยายามทำให้เร็วแล้ว แต่มันทำไม่ได้  บางทีก็คิดนะว่าสมองเรามันถูกสร้างมาให้ใช้งานได้แค่นี้รึเปล่า ToT
ทุกวันนี้จะทำอะไรก็ไม่มั่นใจในตัวเองเลย รู้สึกแย่