ผมแอบไปพบแพทย์มาเมื่อวาน ... อาการคือ นอนไม่หลับ กว่าจะหลับได้ประมาณ ตีสาม แล้วมันปวดหัวมากๆๆๆๆ ยิ่งก่อนนอนหัวใจมันเต้นพุ่งไปเกือบสองร้อย ความดันสูงนิดหน่อย 132/90 (เอาเครื่องวัดความดันของพ่อมาวัด) แล้วเวียนหัว อยากอ้วก ไม่อยากกินข้าว ความคิดในหัวคืออยากตายๆไป รู้สึกเบื่อโลก เบื่อทุกอย่าง ชีวิตผมเหมือนมันผิดหวังมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากหลายๆเรื่อง ทั้งงาน ทั้งความรัก ทั้งครอบครัว เป็นอย่างนี้ทุกคืนมาเกือบห้าเดือนแล้ว ... หมอก็วินิจฉัยให้ว่าผมเป็นโรคซึมเศร้า

โรคนี้หมอบอกสารเคมีในสมองมันหลั่งผิดปกติ ต้องกินยาไปตลอดชีวิต แล้วตอนนี้ผมเหมือนจะมีโรคแทรกซ้อน อาจเป็นต่อมไร้ท่อ หรือ หัวใจ ต้องไปพบหมอเฉพาะทางอีกที

ที่ผ่านมาผมก็มีทำร้ายตัวเองบ้าง แต่ก็ไม่หนักมาก ไม่อยากให้ใครเห็นร่องรอย เพราะอยู่กับที่บ้านด้วย แล้วที่บ้านเค้าไม่ยอมรับว่าผมเป็นโรคนี้ ภายนอกผมปกติมากๆ ถ้าตัดสินแค่ภายนอกผมก็ถือว่าปกติ แต่ภายในมันเละมากๆ ผมนอนไม่หลับ ทะเลาะกับพ่อทุกวัน เอาจริงๆผมก็พ่อไม่ถูกกันด้วย อยากย้ายบ้านแต่ก็สงสารแม่ ส่วนตัวผมเองก็รู้ตัวว่าเป็นโรคซึมเศร้าแน่ๆ จนต้องแอบที่บ้านไปหาหมอมาเมื่อวาน

แต่ความลับไม่มีในโลก แม่ผมมาเจอยาซึมเศร้า แล้วตกใจว่าผมเป็นซึมเศร้าจริงๆหรอ ให้เลิกกินยา พยายามปรับตัวให้เหมือนคนปกติ แต่แม่ไม่เข้าใจ มันใช้ชีวิตปกติได้ไม่ร้อยเปอเซ็นต์ มันมีหลายๆอย่างที่ทำให้เข้าสังคมปกติไม่ได้ ผมทำงานไปก็ลาออกอยู่นั่นแหละ เปลี่ยนงานบ่อย ซึ่งผมก็เข้าใจนะว่าแม่คงรับไม่ได้ที่ผมเป็นโรคนี้ แต่ปัญหามันก็เกิดมาจากครอบครัวผมด้วยส่วนหนึ่ง (ครอบครัวไม่อบอุ่น ทะเลาะกับพ่อ โดนพ่อทำร้ายตั้งแต่เด็ก)

ตอนนี้ผมคิดในใจว่าอยากบวชให้แม่ก่อน เก็บตังไว้ให้มากสุดเท่าที่จะทำได้ (ให้แม่) แล้วจะเป็นไปก็ให้เป็นไป แต่เรื่องโรคอะไรผมจะไม่ไปตรวจ เพราะถ้าเจอมาแล้วผสมกับโรคซึมเศร้าอีกผมคงตัดสินใจจากโลกไปไวขึ้น มันจะเป็นก็ให้แสดงอาการมาดีกว่า

พูดแล้วเศร้าใจจัง เหมือนเบื้องบนเค้าลิขิตมาแล้ว ทุกวันนี้อาการหนักมากตั้งแต่ลาออกงานล่าสุดมา ผมก็เหมือนไม่มีแรงลุกไปทำอะไรต่อแล้ว เหมือนมันหมดทุกอย่างไปแล้ว ทุกอย่างมันรุมมาทีเดียวครั้งเดียวแต่ลุกไม่ขึ้นอีก ร่างกายภายในน่าจะพังไปเยอะแล้ว เพราะผมอัดยาจะให้ตายไปหลายรอบเหมือนกัน แต่ก็ไม่ตายสมใจซักที