เมื่อความคิดถึงเป็นต้นเหตุของทุกอย่าง.

ไม่กี่วันี่ผ่านมานี้เราบ้านแฟนเก่าเรามีงานที่บ้านของเขาพี่ชายของเขาชวนเราไปตอนแรกเรามั้นใจมากนะคะว่ายังไงก็ลืมเขาได้แล้วแต่อยู่ดีๆพอเราเจอหน้าเขาเราก็รู้สึกหวั้นๆชอบมองไปทางเขาบ่อยๆแต่เราไม่คุยกันคะเพราะตอนเลิกกันมันไม่ค่อยสวยสักเท่าไหร่ เราเลยไม่กล้าที่จะทักเขาก่อนงานวันแรกพวกเราไม่ได้คุยกันเลยคะทั้งๆที่นั้นโต๊ะเดียวกันพอมาวันที่สามเราก็มีมองน่ากันบ้างแต่วันนั้นเราเป็นผู้หญิงคนเดียวในวงผู้ชายเพราะเพื่อนเราไม่มีใครไปเลยเนื่องจากกไม่รู้จักกับแฟนเก่าเราหรือคนอื่นๆเราก็เลยไปคนเดียวสายอโลนมากๆวันนั้นเรากลับบ้านก็เกือบเช้าอยู่ดีๆแฟนเก่าเราก็ทักเรามาว่าถึงบ้านรึยังอะไรประมาณนี้เรารู้สึกดีมากเลยค่ะ คือเราก็คิดถึงเรื่องเก่าๆขึ้นมาแต่เราไม่กล้าที่จะไปคุยง้อเค้าแล้วละคะเพราะเราเคยไปง้อเขาหลายต่อหลายครั้งแล้วก็ไม่เคยสำเร็จ แต่แปลกนะคะเรากั้นทุกคนที่เข้ามาหาเรา ถึงจะเรื่มใหม่คนใหม่ก็ทำให้เราคิดถึงแต่คนเก่าจึคงเลิกลากันไปอยู่หลายครั้ง ผู้ชายคนนี้วนอยู่ในความทรงจำไม่เคยไปไหนเลยคะไม่ว่าจะทำยังไงเราก็ไม่เคยรู้สึกกับเขาน้อยลงเลย เราส่องหน้าเฟสบุ๊คเขามาเกือบ2ปีละคะตั้งแต่เลิกกัน บางทีก็เหมือนเราทำใจได้แล้วแต่บ้างทีเราก็รู้สึกว่าต้องการเขาอยู่ อีกทั้งตอนนี้เราก็อยากเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน อีกความรู้สึกก็ต้องการให้เค้ากลับมา ตอนนี้เราสับสนไปหมดเลยคะ เราอยากให้ทุกคนในที่ช่วยเราหน่อยได้ไหมค่ะว่าเราต้องทำยังไงกันแน่นเราสับสนมากเลยคะ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
ถ้าต่างคนต่างไม่มีใครก็น่าจะลองดูใหม่นะ หากยังมีความรู้สึกดีๆต่อกัน...
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่