“จงไปยังดินแดนอันอุดมด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง แต่เราจะไม่ไปกับพวกเจ้า เพราะเจ้าทั้งหลายเป็นชนชาติที่ดื้อด้าน เกรงว่าเราจะทำลายพวกเจ้าเสียระหว่างทาง”
อพยพ* 33:3
::: ::: :::
...คุณเคยเป็นตัวประหลาดหรือเปล่า?...
เคยไหม ที่เกิดรู้สึกขัดแย้งกับสิ่งที่ครูสอนในห้องเรียน และต้องลำบากใจเมื่อเพื่อนทุกคนคิดคล้อยตามครูหมด
เคยไหม ต้องยืนเฉยๆ ฟังคนอื่นสวดมนต์ในศาสนาที่คุณไม่ได้นับถือ
เคยไหม ที่มีคนมาบอกว่างานอดิเรกที่คุณรักหรือของที่คุณชอบนั้น ช่างเชย โง่ ไร้รสนิยม
เคยไหม ที่ความคิดเห็นปกติของคุณ กลายเป็นเรื่องไร้สาระ เพราะคนฟังคุณนั้นตัดสินจากสิ่งที่คุณเป็น
...ความรู้สึกแบบนี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับการเป็น “คนกลุ่มน้อย” ในสังคม...
การเป็นคนกลุ่มน้อยนั้นบางทีเกิดจากทางเลือก เช่นเลือกที่จะฟังเพลงอินดี้ หรือแต่งตัวแบบพังค์ ซึ่งคุณมักโอเคกับมัน เพราะมันเป็นสิ่งที่คุณเลือกเอง
...แต่หลายครั้งคุณก็ต้องเป็นคนกลุ่มน้อยจากสิ่งที่คุณเลือกไม่ได้...
เช่นเชื้อชาติ ฐานะครอบครัว สีผิว ความไม่สมบูรณ์ทางร่างกาย
ผมคิดว่าคุณคงพอเข้าใจความรู้สึกของการเป็นคนส่วนน้อย...
...มันไม่สนุกเลย...
และมันคือสิ่งที่ชาวยิวต้องพบเจออย่างหนักหน่วงรุนแรงมาตลอด ...หนักยิ่งกว่าชนกลุ่มน้อยไร้ประเทศกลุ่มอื่นๆ อีกมากมายในโลก
แม้ว่าโลกจะหันมานับถือศาสนาคริสต์และอิสลามที่สืบเนื่องมาจากศาสนายิว แต่ชาวคริสต์และอิสลามรังเกียจว่ายิวยึดติดกับศาสนาเวอร์ชันแรก ไม่ยอมรับการอัพเดทของพวกเขา จึงผลักดันยิวเป็นคนนอกอยู่เสมอ
สิ่งที่พวกยิวถูกบีบให้ทำในเวลาเกือบสองพันปีนับจากถูกโรมันทำลายสิ้นชาติ คือการ “อพยพ”
พวกเขาระหกระเหเร่ร่อนไปตามประเทศต่างๆ เป็นตัวประหลาดในทุกหนทุกแห่งที่เดินทางผ่าน หากประเทศไหนใจดีก็มักเลี้ยงยิวอย่างยุติธรรม หากประเทศไหนใจร้ายก็มักกลั่นแกล้งขับไล่ ยิวถูกเข่นฆ่าทรมานอยู่บ่อยครั้ง เพราะสิ่งที่พวกเขาเป็น
นักเขียนชาวอเมริกันชื่อเจมส์ คาร์โรลเคยกล่าวว่า “ยิวนับเป็น 10% ของประชากรทั้งหมดในอาณาจักรโรมัน ด้วยอัตราส่วนนี้ ปัจจุบันยิวควรต้องมีประชากรทั้งหมด 200 ล้านคน ไม่ใช่แค่ 13 ล้านคนอย่างที่เห็น” ตัวเลขดังกล่าวแสดงให้เห็นชะตากรรมอันโหดร้ายที่ยิวประสบ
ที่เป็นดังนี้เพราะยิวไร้รัฐ ไร้แผ่นดิน ไร้ปากเสียง ไม่อาจเรียกสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งเป็นบ้านเกิดเมืองนอนได้เต็มปาก
สิ่งเหล่านี้ทำให้พวกเขามีความฝันอย่างแรงกล้าที่จะพบสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งซึ่งสามารถพูดได้เต็มปากว่าเป็นที่ของเขา
...ความฝันที่จะได้กลับมาสู่แผ่นดินแห่งพันธสัญญา เพื่อสร้างแผ่นดินในอุดมคติของเผ่ายิว...
::: ::: :::
* คัมภีร์ไบเบิลเล่มที่สองชื่อว่า อพยพ (Exodus) เล่าเรื่องราวตั้งแต่ชาวอียิปต์กดขี่ชาวอิสราเอลเป็นทาส พระเจ้าให้โมเสสมาทำปาฏิหาริย์ปลดปล่อยชาวอิสราเอล แล้วพาผู้คนอพยพออกจากอียิปต์ไปยังภูเขาซีนาย จึงประทานพระบัญญัติให้ใช้เป็นหลักในการดำเนินชีวิต
ต่อมาชาวอิสราเอลกลับสร้างรูปวัวทองคำขึ้นมาบูชาแทนพระเจ้า โมเสสโกรธจึงทำลายรูปวัวนั้น บดเป็นผงแล้วบังคับให้ชาวอิสราเอลดื่ม หลังจากนั้นพระเจ้ายังให้โมเสสสร้างพลับพลา เพื่อให้มนุษย์ใช้ติดต่อกับพระเจ้าอีกด้วย
*** The Wild Chronicles "โลหิตอิสราเอล" Part II: Exodus ***
“จงไปยังดินแดนอันอุดมด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง แต่เราจะไม่ไปกับพวกเจ้า เพราะเจ้าทั้งหลายเป็นชนชาติที่ดื้อด้าน เกรงว่าเราจะทำลายพวกเจ้าเสียระหว่างทาง”
อพยพ* 33:3
::: ::: :::
...คุณเคยเป็นตัวประหลาดหรือเปล่า?...
เคยไหม ที่เกิดรู้สึกขัดแย้งกับสิ่งที่ครูสอนในห้องเรียน และต้องลำบากใจเมื่อเพื่อนทุกคนคิดคล้อยตามครูหมด
เคยไหม ต้องยืนเฉยๆ ฟังคนอื่นสวดมนต์ในศาสนาที่คุณไม่ได้นับถือ
เคยไหม ที่มีคนมาบอกว่างานอดิเรกที่คุณรักหรือของที่คุณชอบนั้น ช่างเชย โง่ ไร้รสนิยม
เคยไหม ที่ความคิดเห็นปกติของคุณ กลายเป็นเรื่องไร้สาระ เพราะคนฟังคุณนั้นตัดสินจากสิ่งที่คุณเป็น
...ความรู้สึกแบบนี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับการเป็น “คนกลุ่มน้อย” ในสังคม...
การเป็นคนกลุ่มน้อยนั้นบางทีเกิดจากทางเลือก เช่นเลือกที่จะฟังเพลงอินดี้ หรือแต่งตัวแบบพังค์ ซึ่งคุณมักโอเคกับมัน เพราะมันเป็นสิ่งที่คุณเลือกเอง
...แต่หลายครั้งคุณก็ต้องเป็นคนกลุ่มน้อยจากสิ่งที่คุณเลือกไม่ได้...
เช่นเชื้อชาติ ฐานะครอบครัว สีผิว ความไม่สมบูรณ์ทางร่างกาย
ผมคิดว่าคุณคงพอเข้าใจความรู้สึกของการเป็นคนส่วนน้อย...
...มันไม่สนุกเลย...
และมันคือสิ่งที่ชาวยิวต้องพบเจออย่างหนักหน่วงรุนแรงมาตลอด ...หนักยิ่งกว่าชนกลุ่มน้อยไร้ประเทศกลุ่มอื่นๆ อีกมากมายในโลก
แม้ว่าโลกจะหันมานับถือศาสนาคริสต์และอิสลามที่สืบเนื่องมาจากศาสนายิว แต่ชาวคริสต์และอิสลามรังเกียจว่ายิวยึดติดกับศาสนาเวอร์ชันแรก ไม่ยอมรับการอัพเดทของพวกเขา จึงผลักดันยิวเป็นคนนอกอยู่เสมอ
สิ่งที่พวกยิวถูกบีบให้ทำในเวลาเกือบสองพันปีนับจากถูกโรมันทำลายสิ้นชาติ คือการ “อพยพ”
พวกเขาระหกระเหเร่ร่อนไปตามประเทศต่างๆ เป็นตัวประหลาดในทุกหนทุกแห่งที่เดินทางผ่าน หากประเทศไหนใจดีก็มักเลี้ยงยิวอย่างยุติธรรม หากประเทศไหนใจร้ายก็มักกลั่นแกล้งขับไล่ ยิวถูกเข่นฆ่าทรมานอยู่บ่อยครั้ง เพราะสิ่งที่พวกเขาเป็น
นักเขียนชาวอเมริกันชื่อเจมส์ คาร์โรลเคยกล่าวว่า “ยิวนับเป็น 10% ของประชากรทั้งหมดในอาณาจักรโรมัน ด้วยอัตราส่วนนี้ ปัจจุบันยิวควรต้องมีประชากรทั้งหมด 200 ล้านคน ไม่ใช่แค่ 13 ล้านคนอย่างที่เห็น” ตัวเลขดังกล่าวแสดงให้เห็นชะตากรรมอันโหดร้ายที่ยิวประสบ
ที่เป็นดังนี้เพราะยิวไร้รัฐ ไร้แผ่นดิน ไร้ปากเสียง ไม่อาจเรียกสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งเป็นบ้านเกิดเมืองนอนได้เต็มปาก
สิ่งเหล่านี้ทำให้พวกเขามีความฝันอย่างแรงกล้าที่จะพบสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งซึ่งสามารถพูดได้เต็มปากว่าเป็นที่ของเขา
...ความฝันที่จะได้กลับมาสู่แผ่นดินแห่งพันธสัญญา เพื่อสร้างแผ่นดินในอุดมคติของเผ่ายิว...
::: ::: :::
* คัมภีร์ไบเบิลเล่มที่สองชื่อว่า อพยพ (Exodus) เล่าเรื่องราวตั้งแต่ชาวอียิปต์กดขี่ชาวอิสราเอลเป็นทาส พระเจ้าให้โมเสสมาทำปาฏิหาริย์ปลดปล่อยชาวอิสราเอล แล้วพาผู้คนอพยพออกจากอียิปต์ไปยังภูเขาซีนาย จึงประทานพระบัญญัติให้ใช้เป็นหลักในการดำเนินชีวิต
ต่อมาชาวอิสราเอลกลับสร้างรูปวัวทองคำขึ้นมาบูชาแทนพระเจ้า โมเสสโกรธจึงทำลายรูปวัวนั้น บดเป็นผงแล้วบังคับให้ชาวอิสราเอลดื่ม หลังจากนั้นพระเจ้ายังให้โมเสสสร้างพลับพลา เพื่อให้มนุษย์ใช้ติดต่อกับพระเจ้าอีกด้วย