กลุ้มใจ สมัครล๊อกอินเพื่อมาตั้งกระทู้นี้โดยเฉพาะ
ได้รับฟังว่าญาติกำลังจะหาบ้านเช่า เห็นว่าบ้านตัวเองมีห้องว่างและฐานะการเงินของญาติไม่ดีสักเท่าไหร่อยากแบ่งเบาภาระ/แสดงน้ำใจจึงออกปากให้เขามาอยู่ที่บ้านแต่ตอนนี้กลุ้มใจและอึดอัดมากๆ
บ้านสองชั้นห้องน้ำห้องครัวอยู่ชั้นล่าง ญาติมากับเมีย ให้เขานอนชั้นบนเรานอนห้องโถง(ห้องโล่งๆใช้ตู้โชว์/ตู้เสื้อผ้ากั้นเป็นห้อง) วางแผนจะมาอยู่คนเดียวและมีโครงการจะรื้อบ้านและยกใหม่จึงอยู่แบบนี้ชั่วคราวไปก่อน วันนี้ครบ 1 เดือนพอดีที่เขามาอยู่เจอเรื่องเงิบๆและอึดอัดใจมาเรื่อยๆ
ตั้งแต่มาอยู่ญาติและเมียไม่เคยกวาดถูจนญาติอีกคนออกปากบอกให้กวาดถูกบ้าง วันนั้นญาติและเมียเขาถูบ้าน...แต่เขาถูเฉพาะชั้นบนที่เขาพักอาศัยเท่านั้น!!!!!!!!!!!!!และถูแค่วันนั้นวันเดียว ไม่ว่ากันเพราะชอบทำงานบ้านอยู่แล้ว แค่นี้เรื่องเล็ก ญาติเป็นเด็ก เราเป็นผู้ใหญ่
เขาไม่เคยทำความสะอาดห้องน้ำ ถ้าเจอเราขัดๆถูๆเมียญาติก็จะนั่งรอหน้าห้องน้ำ พอเราขัดห้องน้ำเสร็จเขาก็เข้าไปใช้ จะแสดงน้ำใจหรือเอ่ยปากที่จะช่วยตามมารยาทก็ไม่เคยมี ไม่ได้ซีเรียสเรื่องงานบ้านและอย่างที่บอกเป็นคนชอบทำ แต่ยอมรับว่าความไม่มีมารยาทเป็นที่รบกวนจิตใจ
คืนก่อนปวดหัวมากและต้องการพักผ่อนแต่เมียของญาติก็เปิดทีวีที่ตั้งอยู่ตรงที่นอนเราพอดี ทั้งเสียงและแสงทำให้อาการปวดหัวปวดมากขึ้น ต้องตื่นตีห้าเพื่อเดินทางไปต่างอำเภอแต่ก็หลับไม่ลง เมียของญาติเห็นเราลุกๆนั่งๆเขาเปรยว่านอนไม่หลับใช่ไหม เราตอบตามความจริงว่าใช่ เขาบอกเราว่า ละครอีกตอนเดียวก็จบ เอ่ออออ สิ่งที่ไม่พูดต่อคือ กรูรู้เมิงนอนไม่หลับ ทนๆไปก่อนกรูจะดูละคร(น้ำเน่าหาสาระไม่ได้)ของกรูให้จบก่อน กรูรู้ว่าเมิงปวดหัวแต่กรูไม่สนกรูต้องดูละครของกรูให้จบให้ได้
คืนนี้ไม่กล้าขึ้นเตียงนอน นอนไม่หลับประดักประเดิดกับเพราะสภาพห้องโถงที่ไม่มิดชิดแต่ญาติได้พาเมียและลูก(ของเมีย)ที่มาเยี่ยมมานอนเรียงรายกันที่หน้าเตียงของเรา กระอักกระอ่วนใจมากๆ ความรู้สึกคืออยากมีความเป็นส่วนตัวเวลานอนแต่เจอแบบนี้พูดไม่ออก อยากออกไปเปิดโรงแรมนอนก็ไม่มีรถแต่ไม่แน่ถ้านอนไม่ลงจริงๆจะเดินออกไป ที่หน้าปากซอยมีโรงแรมเดินไปประมาณ 1 กิโล
ลูกของเมียของญาติจะปิดเทอมเร็วๆนี้ เขามีแผนการจะพาลูกมาอยู่ด้วย1 อาทิตย์ ไม่รู้จะพูดอย่างไรเพื่อเป็นการบอกเขาว่าเราไม่พร้อมที่จะรับสภาพพวกเขา4 คนพ่อแม่ลูกมานอนหน้าเตียงเราเช่นคืนนี้อีก
ญาติและเมียของเขามีแผนการจะอยู่ที่นี่ไปอีกเกือบครึ่งปี แต่ถ้าเขาจะมีพฤติกรรมแบบที่เป็นมาตลอดเวลา 1 เดือนที่ผ่านมานี่เราคงทนไม่ได้ จะบอกให้เขาออกไปก็กระไรอยู่เพราะเป็นคนเอ่ยปากชวนเขามาอยู่ด้วยแต่แรก โอยย อกจะแตก พูดไม่ออก ใครมาวิธีพูดแบบไม่เสียน้ำใจบ้าง??
เราเป็นคนใจแคบไปไหม เราคิดเล็กคิดน้อยหยุมหยิมเกินไปหรือไม่ที่รู้สึกแบบนี้?
ปล. มันเป็นปัญหาชีวิตจริงๆค่ะ
อึดอัดใจในบ้านของตัวเอง ใครเคยเป็นบ้าง
ได้รับฟังว่าญาติกำลังจะหาบ้านเช่า เห็นว่าบ้านตัวเองมีห้องว่างและฐานะการเงินของญาติไม่ดีสักเท่าไหร่อยากแบ่งเบาภาระ/แสดงน้ำใจจึงออกปากให้เขามาอยู่ที่บ้านแต่ตอนนี้กลุ้มใจและอึดอัดมากๆ
บ้านสองชั้นห้องน้ำห้องครัวอยู่ชั้นล่าง ญาติมากับเมีย ให้เขานอนชั้นบนเรานอนห้องโถง(ห้องโล่งๆใช้ตู้โชว์/ตู้เสื้อผ้ากั้นเป็นห้อง) วางแผนจะมาอยู่คนเดียวและมีโครงการจะรื้อบ้านและยกใหม่จึงอยู่แบบนี้ชั่วคราวไปก่อน วันนี้ครบ 1 เดือนพอดีที่เขามาอยู่เจอเรื่องเงิบๆและอึดอัดใจมาเรื่อยๆ
ตั้งแต่มาอยู่ญาติและเมียไม่เคยกวาดถูจนญาติอีกคนออกปากบอกให้กวาดถูกบ้าง วันนั้นญาติและเมียเขาถูบ้าน...แต่เขาถูเฉพาะชั้นบนที่เขาพักอาศัยเท่านั้น!!!!!!!!!!!!!และถูแค่วันนั้นวันเดียว ไม่ว่ากันเพราะชอบทำงานบ้านอยู่แล้ว แค่นี้เรื่องเล็ก ญาติเป็นเด็ก เราเป็นผู้ใหญ่
เขาไม่เคยทำความสะอาดห้องน้ำ ถ้าเจอเราขัดๆถูๆเมียญาติก็จะนั่งรอหน้าห้องน้ำ พอเราขัดห้องน้ำเสร็จเขาก็เข้าไปใช้ จะแสดงน้ำใจหรือเอ่ยปากที่จะช่วยตามมารยาทก็ไม่เคยมี ไม่ได้ซีเรียสเรื่องงานบ้านและอย่างที่บอกเป็นคนชอบทำ แต่ยอมรับว่าความไม่มีมารยาทเป็นที่รบกวนจิตใจ
คืนก่อนปวดหัวมากและต้องการพักผ่อนแต่เมียของญาติก็เปิดทีวีที่ตั้งอยู่ตรงที่นอนเราพอดี ทั้งเสียงและแสงทำให้อาการปวดหัวปวดมากขึ้น ต้องตื่นตีห้าเพื่อเดินทางไปต่างอำเภอแต่ก็หลับไม่ลง เมียของญาติเห็นเราลุกๆนั่งๆเขาเปรยว่านอนไม่หลับใช่ไหม เราตอบตามความจริงว่าใช่ เขาบอกเราว่า ละครอีกตอนเดียวก็จบ เอ่ออออ สิ่งที่ไม่พูดต่อคือ กรูรู้เมิงนอนไม่หลับ ทนๆไปก่อนกรูจะดูละคร(น้ำเน่าหาสาระไม่ได้)ของกรูให้จบก่อน กรูรู้ว่าเมิงปวดหัวแต่กรูไม่สนกรูต้องดูละครของกรูให้จบให้ได้
คืนนี้ไม่กล้าขึ้นเตียงนอน นอนไม่หลับประดักประเดิดกับเพราะสภาพห้องโถงที่ไม่มิดชิดแต่ญาติได้พาเมียและลูก(ของเมีย)ที่มาเยี่ยมมานอนเรียงรายกันที่หน้าเตียงของเรา กระอักกระอ่วนใจมากๆ ความรู้สึกคืออยากมีความเป็นส่วนตัวเวลานอนแต่เจอแบบนี้พูดไม่ออก อยากออกไปเปิดโรงแรมนอนก็ไม่มีรถแต่ไม่แน่ถ้านอนไม่ลงจริงๆจะเดินออกไป ที่หน้าปากซอยมีโรงแรมเดินไปประมาณ 1 กิโล
ลูกของเมียของญาติจะปิดเทอมเร็วๆนี้ เขามีแผนการจะพาลูกมาอยู่ด้วย1 อาทิตย์ ไม่รู้จะพูดอย่างไรเพื่อเป็นการบอกเขาว่าเราไม่พร้อมที่จะรับสภาพพวกเขา4 คนพ่อแม่ลูกมานอนหน้าเตียงเราเช่นคืนนี้อีก
ญาติและเมียของเขามีแผนการจะอยู่ที่นี่ไปอีกเกือบครึ่งปี แต่ถ้าเขาจะมีพฤติกรรมแบบที่เป็นมาตลอดเวลา 1 เดือนที่ผ่านมานี่เราคงทนไม่ได้ จะบอกให้เขาออกไปก็กระไรอยู่เพราะเป็นคนเอ่ยปากชวนเขามาอยู่ด้วยแต่แรก โอยย อกจะแตก พูดไม่ออก ใครมาวิธีพูดแบบไม่เสียน้ำใจบ้าง??
เราเป็นคนใจแคบไปไหม เราคิดเล็กคิดน้อยหยุมหยิมเกินไปหรือไม่ที่รู้สึกแบบนี้?
ปล. มันเป็นปัญหาชีวิตจริงๆค่ะ