แฟนเราเป็นฝรั่งที่มีโลกส่วนตัวสูงมาก รักสันโดษ ขี้รำคาญคน รักอิสระไม่ชอบให้ใครมาบังคับ ค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง เรากะแฟนคบกันมา6เดือน ซึ่งเค้าเป็นฝ่ายเข้าหาเราก่อน ช่วงแรกๆทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เค้าคุยกะเราทุกวัน พาเราไปเจอครอบครัวเค้าที่ต่างประเทศ ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกันที่ต่างๆ จนกระทั่งเรากลับไทย ก็คุยกันน้อยลงเพราะเค้ายุ่งๆ แล้วนิสัยเค้าก็ติสด้วย พอทักมาจะคุยหรือไม่คุยก็ตามอารมณ์เค้าเลย บางทีขี้เกียจคุยก็ไม่โทรหา เราก็มีน้อยใจบ้าง

จนวันวาเลนไทน์ เราส่งข้อความไปหาเค้า เค้าอ่านแต่ไม่ยอมตอบกลับ ผ่านไป1ชั่วโมง เราหงุดหงิดมาก เลยส่งสติกเกอร์โกรธ บอกเค้าไปว่า “ไม่รักแล้ว” (เค้าอ่านไทยได้นิดหน่อย)คือชวนทะเลาะอยากจะให้ง้ออ่ะ

เค้าเงียบไปซักพัก พิมพ์ข้อความมายืดยาว ประมาณว่าเลิกกันเถอะ เป็นเพื่อนกันดีกว่า ช่วงนี้เค้าต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ยังไม่พร้อมจะมีใคร
เราโกรธมาก ก็ถามเค้ากลับไปว่าถ้าอยากเป็นโสด จะให้เราเข้ามาในชีวิตเค้าทำไม
เค้าบอกว่าตอนนั้นเค้าไม่ได้คิดอะไร แต่พอคิดได้เค้าก็อยากเป็นเพื่อนมากกว่า

ตอนนั้นคือเราโกรธมากกก เลยบอกเค้า Goodbye foreverเลย เค้าบอกว่ามันเป็นความรู้สึกที่เปลี่ยนหรือควบคุมไม่ได้ แต่ถ้าหายโกรธเค้าก็กลับมาคุยกันได้เสมอ พออ่านจบเราก็blockทุกอย่าง ทั้งfacebookทั้งline แล้วก็นอนร้องไห้ทั้งคืน พอบล๊อกแล้วทุกอย่างก็ดีขึ้น มันก็ตัดใจอยู่ได้ซักพักนึง พอย่างเข้าอาทิตย์ที่4ก็เริ่มคิดถึงใหม่ ความทรงจำต่างๆก็ผุดขึ้นมา เหมือนเราเพิ่งโดนบอกเลิกยังไงยังงั้น อยู่ดีๆนำ้ตาก็ไหล รูปเค้าก็ยังอยู่ในมือถือ พยายามตัดใจไม่ง้อ เพราะโกรธที่เค้าบอกเลิกในวันวาเลนไทน์เนี่ยและ เค้าเคยบอกเราว่าเค้าเกลียดคนไม่มีเหตุผล ถ้างี่เง่าเค้าเลิกเลย แล้วก็เลิกกันจริงๆ จนตอนนี้ก็ยังรักเค้าอยู่ นั่งดูรูปเค้าทุกวัน อยากจะส่งข้อความไปง้อ แต่กลัวเค้าไม่อ่าน หรืออ่านแล้วไม่ตอบแบบวันนั้นอีก เราควรจะง้อเค้ามั้ยคะ หรือรอให้เค้ามาง้อเอง